Σε μία πρωτοποριακή πρόταση, που μπορεί να αποτελέσει μπούσουλα» και για άλλους δήμους της Ελλάδας, προχωρά ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών της Τρίπολης Σάββας Σαββάκης. Προτείνει την επιβολή ανταποδοτικού χαρακτήρα κοινωνικής εισφοράς σε φυσικά και νομικά πρόσωπα (εταιρείες) οιασδήποτε μορφής που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στην περιοχή μας και σε τα δηλωθέντα ακαθάριστα έσοδα τους, υπερβαίνουν τα 20.000.000€, προκειμένου να λειτουργήσει το Δημοτικό Κοινωνικό Παντοπωλείο.Το θέμα θα συζητηθεί, την προσεχή Δευτέρα, στην Οικονομική Επιτροπή του Δήμου και στη συνέχεια θα έρθει προς συζήτηση και στο Δημοτικό Συμβούλιο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΑΒΒΑΚΗ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΕΙΣΗΓΗΣΗ
Θέμα: επιβολή κοινωνικής εισφοράς
Με το προσχέδιο του «Καλλικράτη Νο 2» (άρθρο 15) το οποίο δόθηκε προς διαβούλευση, επιτρέπεται στους Δήμους να ιδρύουν δημοτικά κοινωνικά παντοπωλεία για τη διάθεση ειδών πρώτης ανάγκης για τη σίτιση και την ένδυση απόρων κατοίκων. Στο πλαίσιο των δημοτικών κοινωνικών παντοπωλείων, ο Δήμος μπορεί να διοργανώνει και συσσίτια για τη διανομή φαγητού σε άπορους κατοίκους. Η προσθήκη του εν λόγω άρθρου, αποδεικνύει πως τέθηκε για να αντιμετωπίζονται σε οργανωμένη και ελεγχόμενη βάση, προβλήματα επιβίωσης των ασθενέστερων εισοδηματικά τάξεων λόγω της επικείμενης εξαθλίωσης. Κατάλαβαν εκ των υστέρων δυστυχώς πως οι εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές, θα οδηγούσαν σ’ αυτές τις οδυνηρές καταστάσεις, τις οποίες όλοι τις είχαμε προβλέψει προ πολλού πλην των κυβερνώντων. Κι’ αφού το κατάλαβαν, επιχειρούν τώρα να «περάσουν» με νομοθετική ρύθμιση, την υποτιθέμενη «ευαισθησία» τους, πετώντας όμως ως συνήθως το «μπαλάκι» στους Δήμους. Η ίδρυση και λειτουργία δημοτικών κοινωνικών παντοπωλείων για τη διάθεση ειδών πρώτης ανάγκης για τη σίτιση και ένδυση απόρων, σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να έχουν τον χαρακτήρα της φιλανθρωπίας αλλά της αλληλεγγύης που πρέπει να τρέφουν οι δημότες ιδιαίτερα σε περιόδους βαθιάς οικονομικής κρίσης. Ωστόσο η προμήθεια και η διάθεση ειδών πρώτης ανάγκης, εκτός από τις εθελοντικές προσφορές για τη συγκέντρωσή τους που είναι περιοδικής μορφής, εξαρτάται πιο πολύ από τις οικονομικές εισφορές εκείνων των φυσικών και νομικών προσώπων που δεν πλήττονται σε μεγάλο βαθμό από τα επιβληθέντα μέτρα των μνημονίων, ώστε η προμήθεια και η διάθεση να είναι διαρκής και όσο το δυνατό επαρκής για την κάλυψη των αναγκών. Το κοινωνικού χαρακτήρα εγχείρημα είναι δυνητικό και όχι υποχρεωτικό. Θα μπορούσε κάλλιστα ο Δήμος να μην αναλάβει τέτοια πρωτοβουλία. Όμως το γεγονός ότι τώρα που ακόμα δεν έχουν φανεί τα σημάδια της φτώχειας, της απελπισίας και της εξαθλίωσης, άποροι συμπολίτες μας αναζητούν τροφή στους κάδους απορριμμάτων, μαθητές λιποθυμούν στα σχολεία από ασιτία, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το παραβλέψει. Κανείς δεν μπορεί να μένει απαθής, μπροστά στην φτώχεια και στη νέα τάξη των νεόπτωχων που αρχίζει να διογκώνεται σε ανησυχητικό βαθμό. Τώρα χρειάζεται να αποδείξουμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία που τη διακρίνει η συνοχή και η αλληλεγγύη. Και πρώτος είναι ο Δήμος στον οποίον θα προστρέχουν οι «καταδικασθέντες» στη δυστυχία, γιατί το κοινωνικό κράτος «θυσιάστηκε» στον βωμό της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας που επεβλήθη στη χώρα μας. Το να αναλάβει ο Δήμος αυτή την κοινωνική παροχή, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κι’ αυτό επειδή τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης χρόνο με τον χρόνο συρρικνώνονται σε επικίνδυνο βαθμό εξαιτίας των περικοπών (υπεξαιρέσεις) θεσμοθετημένων υπέρ αυτής πόρων, που κάνει η κεντρική εξουσία ως διαχειρίστρια με το «αποικιακού» χαρακτήρα καθεστώς. Ωστόσο με την ισχύουσα νομοθεσία που διέπει τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης, η άντληση πρόσθετων πόρων και γι’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι δυνατή με τους κατάλληλους χειρισμούς που απαιτούν οι διαδικασίες τόσο σε επίπεδο αποφάσεων όσο και υλοποίησης.
Στην κατεύθυνση αυτή, μας οδηγούν οι διατάξεις της παρ. 14 του άρθρου 25 του νόμου 1828/89, δια των οποίων, δίνεται η δυνατότητα στους Δήμους, να επιβάλλουν τέλη ή εισφορές ανταποδοτικού χαρακτήρα, για υπηρεσίες ή τοπικά έργα, που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στην ανάπτυξη της περιοχής και στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Το επίμαχο σημείο της εν λόγω διάταξης είναι να αποδειχθεί με στοιχεία και όχι αορίστως, ότι η δυνητική αυτή φορολογία για τοπικά έργα ή υπηρεσίες είναι ανταποδοτικού χαρακτήρα, διαφορετικά θα είναι μη σύννομη. Ερμηνεύοντας τη διάταξη αυτή, θεωρούμε ότι η εφαρμογή της δεν απαιτεί τη σωρευτική πλήρωση των προϋποθέσεων, δηλ. ότι τα έργα ή υπηρεσίες πρέπει να συμβάλλουν και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και στην ανάπτυξη της περιοχής και στην εξυπηρέτηση των πολιτών. Άρα η επιβολή τέλους ή εισφοράς, μπορεί να συμβάλλει μόνο στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Στην περίπτωσή μας η δυνητική φορολογία που έχει τοπικό και εξαιρετικό χαρακτήρα, θα προορίζεται αποκλειστικά για την κάλυψη των δαπανών παροχής υπηρεσιών που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής. Η προμήθεια και διάθεση ειδών πρώτης ανάγκης για τη σίτιση και ένδυση των αποδεδειγμένα απόρων συμπολιτών μας και των άνεργων με παιδιά γονέων, χαρακτηριζόμενη ως παροχή υπηρεσιών και η οποία δεν περιλαμβάνεται στις υποχρεωτικές παρεχόμενες υπηρεσίες που χρηματοδοτούνται από άλλες πηγές, είναι σύννομη. Απομένει ωστόσο να αποδείξουμε ότι η συγκεκριμένη παροχή υπηρεσιών, βελτιώνει την ποιότητα ζωής. Κατ’ αρχήν, η βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο να ζει κανείς σ’ ένα υγιεινό περιβάλλον, που να μπορεί να κυκλοφορεί άνετα σε πεζόδρομους, να βρίσκει χώρους αναψυχής(πλατείες, πάρκα, άλση) και άθλησης, να αισθάνεται ασφαλής στην πόλη του κλπ. Βελτίωση ποιότητας ζωής είναι και η εκπλήρωση βιολογικών λειτουργιών στην καθημερινή ζωή και τη διατήρηση της υγείας. Έχει να κάνει με τον βαθμό ικανοποίησης των αναγκών αναφορικά με τους σωματικούς, ψυχολογικούς, κοινωνικούς και υλικούς τομείς της ζωής. Γενικά η ποιότητα ζωής, θεωρείται το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης πολλών παραγόντων, (υγεία, κοινωνία, οικονομική κατάσταση, περιβάλλον) που επηρεάζουν την ανάπτυξη των ατόμων και των κοινωνιών. Η Διεθνής Ένωση για τις Έρευνες Ποιότητας Ζωής, ορίζει πως η ποιότητα ζωής, πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες, τις προσδοκίες και τις αξίες ατόμων ή μιας κοινότητας. Με βάση αυτόν τον ορισμό, η διαπίστωση και η κάλυψη των αναγκών σε φαγητό και ένδυση, είναι υπόθεση της ίδιας της ευαισθητοποιημένης κοινωνίας που καλείται να στηρίξει ηθικά και ειδικά οι έχοντες και κατέχοντες, υλικά. Συνοψίζοντας, μπορούμε με βεβαιότητα να συμπεράνουμε ότι, η ανθρωπιστική προσέγγιση, η παροχή βασικών μέσων αυτοσυντήρησης ευπαθών ομάδων, βελτιώνει κατ’ επέκταση την ποιότητα ζωής σε επίπεδο κοινωνίας που σημαίνει ότι με αυτή την ανταποδοτικού χαρακτήρα δυνητική φορολογία δεν ωφελείται αόριστος κύκλος προσώπων αλλά ειδικευμένα το σύνολο της τοπικής κοινότητας στην οποία επιτελούνται οι καθημερινές μας δραστηριότητες. Στον Δήμο, ως εκφραστή των προσδοκιών των εξαιρετικά ευπαθών λαϊκών στρωμάτων που ήδη πλήττονται και θα πλήττονται για πολλά χρόνια από τα ανάλγητα μέτρα λιτότητας, ανήκει η πρωτοβουλία των κινήσεων σε οργανωμένη βάση και με κανόνες διαφάνειας. Με βάση τα προπαρατεθέντα και κατ’ εξουσιοδότηση νομοθετικής διάταξης, αναλαμβάνοντας με αίσθημα ευθύνης την κοινωνικού χαρακτήρα πρωτοβουλία
ΕΙΣΗΓΟΥΜΑΣΤΕ
την επιβολή ανταποδοτικού χαρακτήρα κοινωνικής εισφοράς στους οριζόμενους κατωτέρω υπόχρεους, οι οποίοι δεν πρόκειται να υποστούν κάποια δυσβάστακτη φορολογία που θα δικαιολογούσε αδυναμία ή άρνηση στην πληρωμή της. Σε σχέση με την οικονομική τους επιφάνεια, πρόκειται για μια ελάχιστη υλική συμβολή στην προσπάθεια για να νικήσουμε την πείνα. Είναι μια αντιπαροχή στην τοπική κοινωνία που τους εμπιστεύεται χρόνια τώρα. Άλλωστε η δαπάνη ως παραγωγική, εκπίπτεται από τα ακαθάριστα έσοδα που σημαίνει ότι στη δαπάνη αυτή συμμετέχει το κράτος, ανάλογα με τον ισχύοντα κάθε φορά συντελεστή φορολογίας εισοδήματος. Η απόφαση της επιβολής της κοινωνικής εισφοράς και κάθε άλλη λεπτομέρεια διέπονται από τις εξής διατάξεις:
ΑΡΘΡΟ 1Ο Επιβολή κοινωνικής εισφοράς
Επιβάλλεται κατά τις διατάξεις της παρ. 14 του άρθρου 25 του ν 1828/89 τοπική εισφορά ανταποδοτικού χαρακτήρα με τίτλο: κοινωνική εισφορά για παροχή υπηρεσιών.
ΑΡΘΡΟ 2Ο
Υπόχρεοι στην εισφορά Υπόχρεοι στην καταβολή της, ορίζονται τα φυσικά και νομικά πρόσωπα (εταιρείες) οιασδήποτε μορφής που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά σε ιδιόκτητα ή μισθωμένα ακίνητα εντός της εδαφικής επικράτειας του Καλλικρατικού Δήμου Τρίπολης είτε ως κεντρικά καταστήματα είτε ως υποκαταστήματα, εφόσον τα δηλωθέντα ακαθάριστα έσοδα της προηγούμενης διαχειριστικής χρήσης, υπερβαίνουν τα 20.000.000€. Επί λειτουργούντων υποκαταστημάτων εταιρειών, ως ακαθάριστα έσοδα λαμβάνονται τα συνολικά και όχι του υποκαταστήματος.
ΑΡΘΡΟ 3Ο
Αντικείμενο της εισφοράς Ορίζεται συντελεστής της εισφοράς 0,3% επί του γινομένου της επιφάνειας των κτιριακών εγκαταστάσεων στις οποίες ασκείται η κύρια δραστηριότητα των υπόχρεων, επί την εκάστοτε ισχύουσα τιμή ζώνης επί τον συντελεστή εμπορικότητας του δρόμου. Οι δρόμοι που δεν περιγράφονται στον πίνακα των αντικειμενικών αξιών, έχουν συντελεστή εμπορικότητας 1,00
ΑΡΘΡΟ 4Ο
Δήλωση
Οι υπόχρεοι στην καταβολή της εισφοράς, θα υποβάλλουν στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου δήλωση σε έντυπο που θα χορηγείται απ’ αυτή.
ΑΡΘΡΟ 5Ο
Προθεσμία
Ως καταληκτική ημερομηνία υποβολής της δήλωσης, ορίζεται η 30η Απριλίου κάθε χρόνου.
ΑΡΘΡΟ 6Ο
Βεβαίωση εισφοράς-καταβολή
Με την υποβολή της δήλωσης, ο αρμόδιος υπάλληλος του τμήματος εσόδων, θα συντάσσει έκθεση που θα επέχει θέση βεβαιωτικού τίτλου, βάσει της οποίας ο Δήμαρχος ή ο εξουσιοδοτημένος αντιδήμαρχος θα ενεργεί τη βεβαίωση. Μέσα στον επόμενο της βεβαίωσης μήνα, θα κοινοποιούνται στους υπόχρεους επί αποδείξει αντίγραφα των βεβαιωτικών τίτλων.
Μέσα στον επόμενο της κοινοποίησης μήνα δηλ. μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα του Ιουνίου, ο υπόχρεος θα καταβάλλει το 1/3 της οφειλόμενης εισφοράς. Τα υπόλοιπα 2/3 θα καταβληθούν σε 2 ισόποσες δόσεις τις τελευταίες εργάσιμες ημέρες των μηνών Ιουλίου και Αυγούστου.
Επί εφάπαξ καταβολής θα παρέχεται έκπτωση 5%.
ΑΡΘΡΟ 7Ο
Πρόστιμα-προσαυξήσεις
Επί μη υποβολής ή επί ανακριβούς ή εκπροθέσμου δήλωσης, θα επιβάλλονται τα υπό του νόμου προβλεπόμενα πρόστιμα. Η καθυστέρηση πληρωμής της βεβαιωμένης εισφοράς, θα επιβαρύνεται κάθε μήνα με τις νόμιμες προσαυξήσεις.
ΑΡΘΡΟ 8Ο Τελικές διατάξεις
Για κάθε άλλο ζήτημα που ήθελε προκύψει κατά την εφαρμογή της παρούσας απόφασης, το Δημοτικό Συμβούλιο θα αποφασίζει σχετικά.
ΑΡΘΡΟ 9Ο Έναρξη ισχύος Η ισχύς της απόφασης αρχίζει από την ημερομηνία έγκρισης ως προς τη νομιμότητά της από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση.
Τρίπολη 16-2-2012
Ο επί των οικονομικών αντιδήμαρχος
Σάββας Σαββάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου