"Ο δεματοποιητής στη Παναγίτσα θα δημιουργήσει σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα"

Το τοπικό συμβούλιο κοινότητας Δάρα και ο Σύλλογος Δαραίων εξέδωσα κοινή ανακοίνωση για την τοποθέτηση δεματοποιητή. Αναφέρουν ότι «η Εκτελεστική Επιτροπή του Φορέα Διαχείρισης των Στερών Αποβλήτων συνεδρίασε χθές σε πλήρη σύγχυση και προφανώς για να δικαιολογήσει την ...

ύπαρξη της και έλαβε την πιο επιπόλαια απόφαση που θα μπορούσε να ληφθεί.

Έδωσε την προέγκριση της για την καταλληλότητα χώρου τοποθέτησης δεματοποιητή  απορριμμάτων στην θέση «καταράχι»  της Κοινότητας Παναγίτσας, μόνο και μόνο επειδή ένας ιδιώτης θέλει να μισθώσει την ιδιοκτησία του μη λαμβάοντας υπόψη τα περιβαλλοντικά προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην περιοχή και κυρίως τη χωροθέτηση του έργου.

Δεν θα σταθούμε σε διαδικαστικά θέματα που αφορούν για το ποιος έχει αρμοδιότητα τελικά στη διαχείριση των απορριμμάτων και ποιος αποφασίζει για το μέλλον της περιοχής και των ανθρώπων της.
Οι ενστάσεις μας για την διαθεσιμότητα του χώρου αυτού είναι πραγματικές αγωνίες των κατοίκων των χωριών Βλαχέρνας, Παναγίτσας, Κώμης, Δάρα, Πρασίνου και Παγκρατίου που επηρεάζονται άμεσα και ίσως ανεπανόρθωτα από την ενδεχόμενη εγκατάσταση νέου σκουπιδότοπου στην περιοχή, όπως έχει διαπιστωθεί σε άλλες περιοχές της χώρας. 

Συγκεκριμένα ένας φορέας που δημιουργήθηκε πριν από χρόνια, που λόγω συγκυριών παρατάθηκε η διάρκειά του και που πλέον τα μέλη του δεν είναι εκλεγμένα δημοκρατικά, βλέποντας την ήδη τραβηγμένη θητεία του να πλησιάζει στο τέλος της, προσπαθεί άρον-άρον  να βρεί χρήση για έναν εξοπλισμό που αγοράστηκε και αφέθηκε να σκουριάζει.

Μιλάμε για έναν δεματοποιητή που αγοράστηκε με τα χρηματά μας, και κατόπιν εγκαταλείφτηκε  σε διάφορους χώρους αποθήκευσης  και τώρα που πλησιάζει η ώρα των ευθυνών για μια τέτοια σπατάλη βιάζεται  να τον «αξιοποιήσει».

Πως;;;; Ρίχνοντας τον προσωρινά και πιθανόν μόνιμα στον πρώτο διαθέσιμο χώρο που τυγχάνει και στο παρελθόν να έχει απολύτως τεκμηριωμένα απορριφθεί, επί των ημερών Δήμου Λεβιδίου.
Θέλουμε να ενημερώσουμε και να προετοιμάσουμε το Συμβούλιο για αυτή τη βιαστική και ατεκμηρίωτη πρόταση τοποθέτησης δεματοποιητή σε ένα χώρο που εμφανίζει πληθώρα μειονεκτημάτων, τόσα που ουσιαστικά αυτοαπορρίπτεται.

Αγνοεί λοιπόν ο ΦΟΔΣΑ ότι η περιοχή ευρισκόμενη στους πρόποδες του ελατοδάσους του Μαινάλου χαρακτηρισμένου βιότοπου Νατουρα, διαθέτει υπόγειους υδροφορείς και επιφανειακά ύδατα που αποδεδειγμένα αρδεύουν την Κοιλάδα του ποταμού Τράγου καταλήγοντας στη λίμνη του Λάδωνα που τόσα έχουμε ακούσει για την αξιοποίησή της   και υδρεύουν τα χωριά Παναγίτσας, Δάρα και Παγκρατίου.

Παραβλέπει ο ΦΟΔΣΑ ότι πρόκειται για μια παραγωγική περιοχή με αναπτυγμένη κτηνοτροφία και γεωργία, σχεδόν αποκλειστικό τροφοδότη της Τρίπολης σε ροδάκινα,  πηγή των προϊόντων ονομασίας προέλευσης Μέλι Μαινάλου Βανίλια και Μήλα Ντελίσιους Πιλαφά, για τα οποία ο Δήμος Τρίπολης έχει δαπανήσει τόσα πολλά τελευταία για την ανάδειξή της.

Ξεχνάει ο ΦΟΔΣΑ ότι η συγκεκριμένη περιοχή έχει τα τελευταία χρόνια πληγεί επανειλημμένα από απανωτά περιβαλλοντικά  προβλήματα.

-Η αποστράγγιση του έλους Κανδήλας, αναμφισβήτητα προκάλεσε ανεπανόρθωτες ζημιές στην παραγωγική δυνατότητα και στο μικροκλίμα της περιοχής.

-Η χρόνια ρύπανση που προκαλεί η επιχείρηση τυροκομικών προϊόντων η οποία επανειλημμένα  έχει τιμωρηθεί με πρόστιμα για το λόγω αυτό, και τυγχάνει να συνορεύει με την προτεινόμενη τοποθεσία.

-Το πρόσφατο θέμα με την ασθένεια των πλατάνων, που απειλεί να αφανίσει   το σήμα κατατεθέν του τόπου, τα πλατανοδάση του.

Πόσα πλήγματα  ακόμη θεωρείτε ότι μπορεί να αντέξει ο τόπος μας;
Αλλά ας πούμε ότι αντέχουμε ακόμα.

Πόσο έξυπνο είναι άραγε, να τοποθετήσουμε έναν δεματοποιητή στα όρια του Νομού Αρκαδίας και του Δήμου Τρίπολης, με την Αχαϊα στο πλέον απομακρυσμένο σημείο, αντί να προσπαθήσουμε να τον τοποθετήσουμε κατά το δυνατόν κεντρικά ώστε να ισομοιράζονται οι αποστάσεις και τα κόστη μεταφοράς.

Ακόμη πόσο έξυπνο είναι να φτιάχνουμε δεματοποιητές χωρίς την παράλληλη κατασκευή εργοστασίων επεξεργασίας; Και μάλιστα σε μια ήδη επιβαρυμένη περιοχή που επί 20 και πλέον χρόνια δεχόταν τα απορρίμματα των γύρω κοινοτήτων και που το μοναδικό ποτάμι του δήμου Τρίπολης και οι γύρω πηγές μολύνθηκαν από τα απόβλητα του γνωστού τυροκόμου.  Άλλωστε   το κανάλι απορροής στο οποίο έπεφταν τα λύματα απέχει περί τα 300 μέτρα από τον προτεινόμενο χώρο.

Τίποτα δε μάθαμε από τις πατέντες άλλων Δήμων όπου χωρίς περαιτέρω επεξεργασία, τα δέματα σπάζουν μετά από λίγους μήνες αποθήκευσης και καταλήγουν οι χώροι εγκατάστασης δεματοποιητών να είναι χειρότεροι από τους Χώρους Ανεξέλεγκτης Απόρριψης που τόσο πολύ θέλουμε να αποφύγουμε.

Το Δημοτικό Συμβούλιο θα πρέπει να λάβει υπόψη του ότι το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 που ξεκινά από τα Πυρηναία καταλήγει στο Ταίναρο περνά ακριβώς δίπλα στον προτεινόμενο χώρο και προφανώς δε θα θέλει η δημοτική αρχή η εικόνα που θα έχουν οι τουρίστες περιπατητές για το Δήμο Τρίπολης να είναι εικόνα σκουπιδότοπου.

Το μονοπάτι αυτό δεν περνάει τυχαία από εκεί. Η περιοχή με την ιδιαίτερη βλάστηση που έχει αποτελεί το δρόμο σύνδεσης μεταξύ των οικοσυστημάτων του Μαινάλου και του Χελμού, όπως προκύπτει και από την ειδική περιβαλλοντική Μελέτη που έχει εκπονηθεί για το όρος Μαίναλο. Βέβαια κάποιοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς να απογυμνώσουν την περιοχή. Σας θυμίζουμε ότι μόνο τον Αύγουστο του 2009 στη συγκεκριμένη έκταση είχαμε 11 πυρκαγιές. Γιατί άραγε??????

Όμως ο Δήμος προφανώς δε θα θέλει και ο πλέον τουριστικός δρόμος του Δήμου Τρίπολης και ίσως όλης της ορεινής Πελοποννήσου, η Ε.Ο. Τρίπολης -Λεβιδίου –Πύργου- Αρχαίας Ολυμπίας και Ε.Ο. 111 Τρίπολης-Πατρών να καταντήσει πασαρέλα απορριμματοφόρων με ότι αυτό συνεπάγεται για την ανάπτυξη της περιοχής αλλά και τη ασφάλεια των χρηστών των δρόμων αυτών.

Δεν θέλουμε να επεκταθούμε περισσότερο παραθέτοντας επιστημονικά τεκμηριωμένες αντιρρήσεις τις οποίες διαθέτουμε, διότι θεωρούμε ότι τόσο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και η Περιφέρεια Πελοποννήσου θα απορρίψουν αυτή την επιλογή και θα ακολουθήσουν έναν πιο σωστό και ολοκληρωμένο σχεδιασμό.

Όμως σε αντίθετη περίπτωση είμαστε έτοιμοι να σας αποδείξουμε την ορθότητα των θέσεων μας χρησιμοποιώντας την επιστήμη αλλά και την αποφασιστικότητα των κατοίκων της περιοχής.»