
Τώρα που είπα γεφύρι, τι θυμήθηκα… Είμαστε 11 Οκτωβρίου του 2006. Πέντε ημέρες μόλις πριν τις δημοτικές εκλογές. Υπό βροχή, ο Δημοσθένης κάνει μία τελετή θεμελίωσης του έργου στην περιοχή των σφαγείων. Και μετά προχωρά σε δηλώσεις στα ΜΜΕ. Παραθέτω λέξη προς λέξη, τη δήλωση του: «Βρισκόμαστε στην τελική φάση του έργου και σε ένα μήνα περίπου θα περνάει αυτοκίνητο από την παλιά Τρίπολη για να πάει στην ΟΗΕ και στην Καλαμών. Είναι ένα μεγάλο έργο και θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους βοήθησαν, τους γείτονες εδώ και τους ιδιοκτήτες που βοήθησαν να επισπεύσουμε τις διαδικασίες, γιατί θα τελείωνε η χρηματοδότηση. Είχαμε βάλει ένα μεγάλο στοίχημα και με τη βοήθεια της Γενικής Γραμματέως της περιφέρειας Πελοποννήσου Αγγέλας Αβούρη, μπορούμε να πούμε ότι φτάσαμε πλέον ότι το έργο να είναι έτοιμο σε ένα μήνα. Αυτή η γέφυρα δεν ενώνει μόνο δύο δρόμους. Ενώνει ιδεολογίες, αγάπη, ανθρώπους, πόθους. Όλοι οι Τριπολιτσιώτες το ήθελαν. Όλοι οι Δήμαρχοι προσπάθησαν. Εμείς το καταφέραμε.»
Από τότε, δεν πέρασε απλώς ένας μήνας. Πέρασαν κοντά δύο χρόνια και όχι μόνο το γεφύρι δεν είναι έτοιμο, αλλά τώρα μας λένε ότι δεν πρόκειται να περάσει αυτοκίνητο από εκεί, πριν το 2010! Και ρωτάω: Ποιον να πιστέψει ο κόσμος και γιατί; Θα μου πείτε αυτά τα έλεγε ο Δημοσθένης και τώρα είναι ο Κοτσιάνης στο Δήμο. Σωστό. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Αλλά, πλέον ο κόσμος είναι δύσπιστος. Και καλά κάνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου