Η ύπαρξη δύο διαφορετικών μικρών Δήμων σε μια περιοχή που ουσιαστικάü έχει κοινά χαρακτηριστικά, αποδυναμώνει αναπτυξιακά και τους δύο, αφού:
• Διασπάται διοικητικά η συνεχής γεωγραφική τους ενότητα, η οποία αφορά τόσο στην παραλιακή ζώνη όσο και στην ορεινή: Οι δύο Δήμοι έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, τόσο στο παραθαλάσσιο τμήμα όσο και στο ορεινό.
• Η οδική σύνδεση είναι ενιαία στην Παραλιακή Ζώνη (Επαρχιακή Οδός Άστρους -Λεωνιδίου) και υπαρκτή στην Ορεινή ζώνη. Η ύπαρξη δύο Δήμων θα δυσκολεύει στο μέλλον, ακόμα περισσότερο από σήμερα (αφού δεν θα υπάρχει η Νομαρχία) για την συντήρηση αυτού του Δρόμου, ενώ η διάσπαση του Ορεινού όγκου για μια ακόμη φορά θα αποτρέψει την δημιουργία οδικών συνδέσεων ανάμεσα στους ορεινούς οικισμούς, αφήνοντας και πάλι τον έτσι κι αλλιώς ενιαίο φυσικογεωγραφικά Ορεινό όγκο του Πάρνωνα διασπασμένο διοικητικά και τεμαχισμένο οδικά.
• Η παραλιακή ζώνη διαθέτει τα ίδια κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά:
Προσανατολισμός της οικονομίας προς τον Τουρισμό και την αγροτική οικονομία, που εκφράζεται με την κυριαρχία της ελαιοκαλλιέργειας σε όλη την Κυνουρία, με την διαφοροποίηση της αγροτικής παραγωγής μόνο στο Λεωνίδιο, η οποία φυσικά δεν θίγεται από την ύπαρξη ενός Δήμου, αλλά αντίθετα ενδυναμώνεται από τη συμπληρωματικότητά της με την αγροτική παραγωγή του υπόλοιπου τμήματος.
Ο τομέας του Τουρισμού σε έναν Δήμο θα μπορούσε να οργανωθεί και να αναπτυχθεί σημαντικά, δημιουργώντας ολοκληρωμένες διαδρομές, θεματικές για παράδειγμα και να εμπλουτιστεί με την ολοκληρωμένη θεώρηση της Κυνουρίας, προσδίδοντάς της τον χαρακτήρα που έχει σήμερα η επίσκεψη σε ένα νησί: π.χ: Διακοπές στην Κυνουρία, όπως διακοπές στην Πάρο και όχι μεμονωμένα σε κάθε τόπο, όπου και ο παραθεριστής παραμένει, χωρίς για παράδειγμα να επωφελείται ο Τυρός ή το Λεωνίδιο από τους παραθεριστές του Άστρους και το αντίστροφο.
• Τέλος θα αναπτυσσόταν πολύ περισσότερο ο εναλλακτικός ορεινός τουρισμός, αφού θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στον ορεινό όγκο, πολλαπλές θεματικές ενότητες και διαδρομές. π.χ: Τα μοναστήρια της Κυνουρίας, τα νοτιότερα μεσογειακά δάση, οι οικισμοί της Τσακωνιάς και φυσικά το οικολογικό Πάρκο Πάρνωνα που το μεγαλύτερο μέρος του ανήκει στους δύο Δήμους.
Η ύπαρξη δύο διαφορετικών μικρών Δήμων σε μια περιοχή που ουσιαστικάü δεν έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, αποδυναμώνει οικονομικά και τους δύο, αφού:
• Δημιουργούνται δύο Δήμοι που στην πανελλαδική πληθυσμιακή σειρά κατάταξης κατέχουν την 240η και 262η θέση (στους 325) πάνω μόνο από Δήμους που αντικειμενικά είναι υποδεέστεροι σε οικονομική προοπτική, όπως πραγματικά ορεινοί και απομονωμένοι Δήμοι ή μικρά νησιά, που όντως δεν ήταν δυνατόν να γίνουν μεγαλύτεροι. Ο χαρακτηρισμός «ορεινοί» που δίνεται από το σχέδιο νόμου στους δύο Δήμους της Κυνουρίας, για να δικαιολογηθεί ο τεμαχισμός, εκτός από τη θυμηδία που προκαλεί, αυτόματα υποβαθμίζει το προφίλ των Δήμων αυτών, κατατάσσοντάς τους στην κατηγορία των «φτωχών συγγενών» και προβληματικών περιοχών του Καλλικράτη, ενώ χρειαζόμαστε έναν Δήμο που να μπορεί να είναι βιώσιμος, διεκδικητικός και ανταγωνιστικός.
• Δημιουργούνται οι δύο μικροί Δήμοι και είναι προφανές στον καθένα ποια τύχη θα έχει η χρηματοδότησή τους και οι διαχειριστική τους επάρκεια όταν υπάρχει στην Αρκαδία ο γίγαντας των 48.000 περίπου κατοίκων Δήμος Μαντινείας (64ος) από πάνω μας και ποιες προοπτικές ανάπτυξης απομένουν: Είναι σχεδόν αδύνατη η διεκδίκηση μεγάλων έργων, όπως π.χ του οδικού άξονα της Ανατολικής Πελοποννήσου, όνειρο των κατοίκων, που θα μείνει όνειρο.
• Το κόστος που θα απαιτηθεί για την οργάνωση υπηρεσιών στους δύο Δήμους, όπως θέλει η σύγχρονη αντίληψη, θα επιβαρύνει με το κόστος πρόσληψης και εξοπλισμού πολύ περισσότερο τους προϋπολογισμούς των δύο Δήμων, αφού η ύπαρξη οργανωμένων υπηρεσιών απαιτεί έναν ελάχιστο αριθμό υπαλλήλων και ένα μίνιμουμ εξοπλισμό, που θα είναι δυσανάλογος με τον πληθυσμό και τα έσοδα καθενός από τους δύο αυτούς Δήμους.
Η ύπαρξη δύο διαφορετικών μικρών Δήμων σε μια περιοχή που ουσιαστικάü δεν έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, αποδυναμώνει κοινωνικά και τους δύο, αφού:
• Θα παραμείνουν και θα οξυνθούν οι τοπικιστικές αντιπαλότητες, διότι θα παλεύουν και οι δύο Δήμοι για την απόσπαση πόρων , ενώ σε ένα ενιαίο Δήμο θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια πιο δεμένη τοπική κοινωνία που ξεπερνώντας τοπικισμούς χωρίς νόημα στη σημερινή συγκυρία, θα αξιοποιούσε πλήρως τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα για να προοδεύσει και να αναπτυχθεί.
• Οι υποδομές θα εξακολουθήσουν να είναι διασπασμένες και ασυντόνιστες, ταλαιπωρώντας τους κατοίκους.
• Για μια ακόμη φορά χάνεται η ευκαιρία να τονιστεί και να προβληθεί ο ξεχωριστός πολιτιστικός χαρακτήρας της περιοχής και να αναδειχτεί η Κυνουρία στο σύνολό της σαν ιδιαίτερη γεωγραφική και πολιτιστική ενότητα, όπως σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, ενώ θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια ενότητα με Ονομασία Προέλευσης, για τα προϊόντα της και τις υπηρεσίες της, που θα ξεχώριζε και θα πρόβαλε τον Τόπο.
Ένας Δήμος Κυνουρίας, με έδρα το «Αρκαδικό Χωριό», θα ήταν πολύ πιο ισχυρός από τους δύο Δήμους.
Υπάρχει ακόμη καιρός για να το πετύχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου