Σήμερα που η κρίση μαστίζει τη χώρα ίσως είναι παράταιρο να γράφει κανείς για ένα επιμέρους ζήτημα που πρόκυψε αυτές τις μέρες στην πολιτική μας ζωή: Ο Φώτης Κουβέλης κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώτος σε ψήφους στο κόμμα του στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, δεν εξελέγη σύνεδρος του κόμματός του από την πολιτική κίνηση στην οποία ανήκει (Καλλιθέας). Κάποιοι σύντροφοί του, που ανήκουν σε άλλη τάση απ΄ αυτόν, ψήφιζαν – σταύρωναν, κατόπιν συνεννόησης μεταξύ τους, άλλον υποψήφιο που ανήκει στην ίδια τάση με τον Κουβέλη, για να τον υπερκεράσει, όπως κι έγινε.
Το παραπάνω μικρό, κατά τα άλλα, γεγονός προξένησε σε μένα ορισμένες σκέψεις που θέλω να τις μοιραστώ και με άλλους.
1. Περί τα έτη 2000-2001 ο ΣΥΝ άρχισε μια αριστερή στροφή (την οποία δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα, εξακολουθεί να στρίβει) και έτσι, λογικό ήταν κάποια στιγμή, απόψεις σαν κι αυτές που εκφράζει ο Φώτης Κουβέλης (εμπόδιο στην αριστερή στροφή) να μην έχουν την επιδοκιμασία των μελών του ΣΥΝ.
2. Ο Φώτης Κουβέλης, ως γνωστόν, δεν είναι μισθωτός ούτε καν του ευρύτερου δημοσίου τομέα, δεν ανήκει ίσως στους φτωχούς και λογικό είναι να μην επιδιώκει την ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά να επιδιώκει τη διατήρησή τους, με διάφορα προσχήματα κάθε φορά.
3. Ακόμα χειρότερα, είναι δικηγόρος και μάλιστα επιτυχημένος. Λογικό είναι, λοιπόν, λόγω της επαγγελματικής του ενασχόλησης να έρχεται συχνά – πυκνά σε επαφή με τους μηχανισμούς της εξουσίας και μάλιστα να παρασύρεται απ΄ αυτούς. Εξάλλου στη σοσιαλιστική κοινωνία η οποία κάποια στιγμή, πού θα πάει, θάρθει οπωσδήποτε, το επάγγελμα του δικηγόρου δεν θα υφίσταται καν, δεν θα υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ατόμων ή μεταξύ των ατόμων και του κράτους. Όλα θα είναι παραδεισένια, όλα θα τα έχει αντιμετωπίσει το καλό κράτος πριν καν εμφανισθούν, που θα πασχίζει πριν από μας για μας.
4. Κατόπιν αυτών, μοιάζουν αστεία τα παράπονα του Φώτη Κουβέλη. Στην μεγάλη πορεία προς τα αριστερά, λογικό είναι, κάποιοι που δεν μπορούν να κατανοήσουν τη νέα πραγματικότητα να τσαλαπατηθούν, να ταπεινωθούν, να θιγούν. Τάχει αυτά ο αγώνας. Η προσωπικότητα και το άτομο, δεν τρέχει και τίποτα, μπορεί να χρειαστεί να πάθουν, σημασία έχει το γενικό καλό. Και εν πάση περιπτώσει σιγά δηλ. το θίξιμο. Απλώς δεν εκλέχτηκε σύνεδρος. ΄Αλλοι πριν απ΄ αυτόν εκτελέστηκαν από τη μυστική αστυνομία της Ρουμανίας (Καραγιώργης) και άλλοι εκτελέστηκαν στην Ελλάδα με το στίγμα του πράκτορα (Πλουμπίδης). Γίνονται κάπου – κάπου και κάποια λάθη, τα οποία ακολούθως διορθώνονται, κατόπιν έρευνας.
5. Τελικώς, θεμελιώδες στοιχείο της δημοκρατίας είναι η έκφραση απόψεων από τον καθένα, αλλά νάχουν κι αυτές οι απόψεις ένα όριο. Πάντα φιλοαστός και με φιλοδεξιές απόψεις ο Κουβέλης, αλλά τελευταία το παράκανε. Εξέφρασε τη γνώμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή έπρεπε να υπερψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια και ακόμα πρόβαλε τη θέση ότι ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να μετάσχει στο τελευταίο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Μετά απ΄ αυτά τα προδοτικά, τί περίμενε δηλαδή, να τον χαϊδέψουν κιόλας;
6. Βεβαίως γνωρίζω από τώρα τον αντίλογο και το έχω αντιμετωπίσει το επιχείρημα: Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές στη Β΄ Αθηνών ο Φώτης Κουβέλης εκλέχτηκε, με διαφορά, πρώτος με ψήφους 24.289. Δεύτερος ήταν ο Δημήτρης Παπαδημούλης με 14.613 ψήφους και τρίτος ο Γρηγόρης Ψαριανός με 14.369 ψήφους, οι οποίοι εκφράζουν παρεμφερείς απόψεις με τον Φώτη Κουβέλη. Οι υπόλοιποι ακολουθούν με 9.000 ψήφους και παρακάτω.
Σιγά το επιχείρημα!!!. Όλα τούτα είναι αποτέλεσμα της αθέμιτης παρέμβασης των ΜΜΕ στην πολιτική ζωή, που προβάλλουν κατά κόρον τους Κουβέληδες και όχι τους πραγματικούς αγωνιστές και έτσι επηρεάζουν το λαό, ο οποίος λαός επηρεασμένος από αυτά, δεν ξέρει τι κάνει και τι ψηφίζει. Εκείνοι που γνωρίζουν είναι μια μικρή φωτισμένη μειοψηφία και ακριβώς επειδή γνωρίζουν έχουν κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιούν κόλπα και μηχανισμούς για να ξεραστεί ο κάθε Κουβέλης από το αριστερό κίνημα στο οποίο μόνο τροχοπέδη αποτελεί.
Υποσημείωση: Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο Πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας και ο Γραμματέας Δημήτρης Βίτσας άσκησαν κριτική στη φωτισμένη μειοψηφία ότι δεν έπρεπε να ενεργήσει με τέτοιον μηχανισμό - τρόπο. Αυτοί όμως, έχουν κατοχυρώσει εδώ και χρόνια το ηθικό πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων στο εσωτερικό του ΣΥΝ και δεν τους ενδιαφέρουν οι λεπτομέρειες.
Χαιρετισμός: ΄Αντε γειά και καλά κρασιά.
Τρίπολη 20 Μαϊου 2010
Νίκος Δελφάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου