Ο Πρύτανης μίλησε για έλλειψη σοβαρότητας…
Κανείς άλλος από την Αρκαδία δεν έχει αντιδράσει στην «πρόταση Γρυσπολάκη»
Γιατί δεν καταδικάζουν το περιεχόμενο του σχεδίου οι βουλευτές του νομού;
Στις 28 Μαΐου 2010 αναφερθήκαμε για πρώτη φορά στην ύπαρξη σχεδίου – πρότασης σχετικά τη συγχώνευση-κατάργηση πανεπιστημιακών τμημάτων της Τρίπολης. (το σχέδιο προέβλεπε: «Τμήμα Επιστήμης & Τεχνολογίας Υπολογιστών και Τμήμα Επιστήμης & Τεχνολογίας Τηλεπικοινωνιών Παν. Πελοποννήσου. Το καθένα εξ αυτών αποτελεί έναν τομέα από τους 4 ή 5 Τομείς των Τμημάτων Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, του Πολυτεχνείου Κρήτης, του ΔΠΘ, του ΑΠΘ και του Πανεπιστημίου Πατρών καθώς και δύο τομείς των Τμημάτων Πληροφορικής του ΕΚΠΑ, του ΑΠΘ, του Παν. Ιωαννίνων και του Τμήματος Επιστήμης Υπολογιστών του Παν. Κρήτης. Θα πρέπει να συγχωνευθούν σε ένα».) Είναι τουλάχιστον λυπηρό ότι αν κι αυτό το σχέδιο είναι γνωστό τουλάχιστον μισό μήνα πριν, κανείς από την Αρκαδία δεν έχει αντιδράσει! Ναι μεν δεν πρόκειται για ειλημμένη απόφαση, αλλά σίγουρα είναι μία κίνηση που προετοιμάζει το έδαφος προκειμένου μελλοντικά να τεθεί ζήτημα κατάργησης - συγχώνευσης πανεπιστημίων και πανεπιστημιακών τμημάτων, στο όνομα της οικονομικής κρίσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε άλλες περιοχές (Δυτική Μακεδονία, Κρήτη) έχουν ήδη σημειωθεί μεγάλες αντιδράσεις, μόνο στο ενδεχόμενο να συμβεί κάτι τέτοιο. Στην Αρκαδία όμως βουλευτές, πολιτευτές, κόμματα, νομάρχης, δήμαρχοι, ΤΕΔΚΑ, φορείς δεν αντιδρούν και προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ότι αν δεν φωνάξουν τώρα, θα … ανοίξουν την όρεξη σε κάποιους μέσα από την Κυβέρνηση να θέσει επίσημα τέτοιο ζήτημα στο μέλλον.
Για άλλη μία φορά, η τοπική μας κοινωνία και οι εκπρόσωποί της δυστυχώς αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Και το πιθανότερο είναι να τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις, μόνο που όταν αντιληφθούν τι συμβαίνει γύρω τους, τότε θα είναι αργά.
Μοναδική εξαίρεση σε όλο αυτό το σκηνικό αποτελεί η στάση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Θεόδωρου Παπαθεοδώρου. Όταν το εν λόγω σχέδιο κατατέθηκε στη Σύνοδο Πρυτάνεων από τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης Ιωακείμ Γρυσπολάκη, η αντίδραση του Παπαθεοδώρου ήταν άμεση.
Στην εισήγηση του προς τη Σύνοδο των πρυτάνεων, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου απορρίπτει την πρόταση Γρυσπολάκη και βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα όσα είπε ο Παπαθεοδώρου είναι τα παρακάτω: «…Εάν η Επιτροπή αποφασίσει να προχωρήσει στη συζήτηση της πρότασης Γρυσπολάκη, η οποία επιλεκτικά και κατά τρόπο ακαδημαϊκά αντιδεοντολογικό αναφέρεται σε ορισμένα Τμήματα ορισμένων Πανεπιστημίων προτείνοντας με ελαφρότητα την κατάργηση ‘η τη συγχώνευση τους, τότε θεωρείται αυτονόητο ότι θα κατατεθεί ανάλογη πρόταση που θα αφορά αποκλειστικά το Πολυτεχνείο Κρήτης, την κατάργηση Τμημάτων του ή/και τη συγχώνευσή του με το Πανεπιστήμιο Κρήτης, τη μεταφορά της έδρας του κ.λ.π.. Μία τέτοια πρόταση θα ετύγχανε ανάλογης δημοσιοποίησης, ανεξάρτητα από την αποδοχή που θα έχει είτε στην Επιτροπή είτε στη Σύνοδο. Βεβαίως, αυτό είναι ένα φανταστικό σενάριο, στο βαθμό που σοβαρός ακαδημαϊκός διάλογος δεν γίνεται με τέτοια μέσα, όπως αυτά που επιχειρήθηκε να προκαλέσουν τη σημερινή συνάντηση.
Γιατί λοιπόν πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να προχωρήσουμε σε συζήτηση μίας πρότασης σαν κι αυτή που κατέθεσε (και δημοσιοποίησε) ο Πρύτανης κ. Γρυσπολάκης;
Πρώτος λόγος είναι επειδή θεωρούμε ότι τέτοιες προτάσεις έχουν αξία μόνο όταν εκφράζουν τη Σύγκλητο ενός Πανεπιστημίου. Όταν επιδιώκουμε οι απόψεις που διατυπώνονται να έχουν την εγκυρότητα των απόψεων ενός Πρύτανη στο πλαίσιο του θεσμικού του ρόλου, τότε πρέπει στοιχειωδώς να έχει εξασφαλιστεί η συναίνεση ή η αποδοχή του Πανεπιστημίου το οποίο εκπροσωπεί. Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν φαίνεται να υπάρχει στην προκειμένη περίπτωση .
Δεύτερος λόγος είναι επειδή θεωρούμε ότι τέτοιες προτάσεις έχουν αξία μόνο όταν συνοδεύονται από μία σχετική μελέτη. Η εύκολη αποστροφή του τύπου «μα, είναι αυτονόητα αυτά που λέω – αν διαφωνείς πες μου τα επιχειρήματά σου» δείχνουν έλλειψη σοβαρότητας. Ο καθένας οφείλει πρωτίστως να θεμελιώνει αυτά που λέει – αντί να τα θεωρεί ως αυτονόητα και θέσφατα – και κατόπιν δικαιούται να ζητάει τα επιχειρήματα όσων διαφωνούν με τις προτάσεις του. Άλλωστε, η λογική του «όποιος διαφωνεί με τα αυτονόητα, ας καταθέσει τα επιχειρήματά του» είναι μία γνωστή συνταγή μίγματος λαϊκισμού και πουζαντισμού, η οποία δεν έχει θέση στο Πανεπιστήμιο
Τρίτος λόγος και κυριότερος: Όταν προτείνουμε την αναθεώρηση ενός υφιστάμενου οικοδομήματος χωροταξικής και ακαδημαϊκής ανάπτυξης (όπως είναι το οικοδόμημα της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας), πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το οικοδόμημα αυτό προέκυψε από κάποιες διαδικασίες τα τελευταία χρόνια στις οποίες συμμετείχαν, περίπου ισόρροπα, τόσο η Πολιτεία όσο και τα ίδια τα Πανεπιστήμια (βεβαίως και τα ΤΕΙ στο δικό τους μερίδιο). Πρωτίστως, λοιπόν, γνωρίζουμε ότι υπήρξαν τέτοιες διαδικασίες και ότι το οικοδόμημα αυτό δεν είναι προϊόν παρθενογένεσης. Οι προκάτοχοί μας (αλλά και ορισμένοι εξ’ημών) συμμετείχαν ενεργά στις διαδικασίες αυτές.
Υποστηρίζουμε ότι όταν ερχόμαστε σήμερα να προτείνουμε την αναθεώρηση του όλου οικοδομήματος, θα πρέπει να είμαστε σε θέση αφενός μεν να καταθέσουμε τις διαφωνίες μας σε σχέση με το σκεπτικό και τα επιχειρήματα τα οποία πριν από 10 χρόνια περίπου οδήγησαν στο συγκεκριμένο οικοδόμημα, αφετέρου δε να καταθέσουμε τα δικά μας επιχειρήματα και το δικό μας σκεπτικό για τις ανάλογες δικές μας προτάσεις σήμερα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου