Από τον καλό φίλο του Blog Κώστα Στάϊκο λάβαμε ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ το οποίο δημοσιεύθηκε χθες στην εφημερίδα ¨Αυγή» και συντάκτες του είναι οι Ν. Γεωργακάκης και Μάξιμος Μπόλλας.
Το ρεπορτάζ έχει ως εξής:
Παιχνίδι εντυπώσεων από την κυβέρνηση περί "προνομιούχων" και golden boys δημοσίων υπαλλήλων με στόχο τον κοινωνικό αυτοματισμό και τη νεοφιλελεύθερη απαξίωση του κράτους
Όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που προωθούν την κυβερνητική προπαγάνδα κάνουν λόγο για προκλητικούς μισθούς στις ΔΕΚΟ. Αναφέρουν ότι οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ έχουν διπλάσια αμοιβή από εκείνους στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να το τεκμηριώνουν. Έχουμε ένα ακραίο μεθοδολογικό λάθος της κυβέρνησης όταν συγκρίνονται ανόμοια πράγματα. Δεν μπορεί κάποιος να κάνει μισθολογική σύγκριση αν δεν αναφερθεί σε επίπεδο εκπαίδευσης, εμπειρία, θέση ευθύνης κ.λπ.
Η πραγματικότητα βέβαια με τους μισθούς στις Δ.Ε., όπως και στον στενό δημόσιο τομέα, είναι ότι υφίσταται αλαλούμ. Στον Ιππόδρομο, για παράδειγμα, που είναι στον σχετικό κατάλογο της κυβέρνησης έχουμε μονίμους με επίπεδα μισθών υψηλά, αλλά και συμβασιούχους των 100 ευρώ τον μήνα (μισθοί τριτοκοσμικοί). Η ίδια άλλωστε η κυβέρνηση, ανέφερε παραδείγματα Δ.Ε. με ψηλούς μισθούς αλλά και παραδείγματα με μικρότερους μισθούς.
Όμως, για όποιες στρεβλώσεις υφίστανται στις Δ.Ε., για όποιες ανισότητες, την ευθύνη έχουν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και οι εκλεκτοί τους στις διοικήσεις των Δ.Ε.
Αντίστοιχες ανισότητες, ακόμη πιο προκλητικές, υφίστανται και στον ιδιωτικό τομέα.
Εδώ θα εξετάσουμε αν συλλήβδην οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε. είναι «προνομιούχοι» ή όχι ώστε να εξάγουμε ορθά συμπεράσματα. Όπως θα δούμε, η πραγματικότητα δεν επιβεβαιώνει την κυβέρνηση.
Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι από ΟΣΕ, ΤΕΟ, ΗΣΑΠ έχουν απαντήσει ήδη με τεκμηριωμένα στοιχεία ότι η κυβέρνηση έχει δώσει στρεβλή εικόνα..
Η γενικότερη εικόνα στις Δ.Ε. με βάση τα δεδομένα της ίδιας της κυβέρνησης
Στην έκθεση που έδωσε το υπ. Οικονομικών για τις 52 Δ.Ε., ανέφερε τη μέση μισθοδοσία Α' εξαμήνου του 2010 για τις 48 επιχειρήσεις, ενώ για 4 δεν υπήρχαν στοιχεία.
Πολλαπλασιάζοντας επί 2 δημιουργήσαμε μία κατάσταση για την ετήσια μισθοδοσία των 48 Δ.Ε. Αν πάρουμε την περυσινή πρόταση της "Αυτόνομης Παρέμβασης" για μισθό 1.300 ευρώ και τον πολλαπλασιάσουμε επί 14, προκύπτει το μέγεθος 18.200 ευρώ που μπορεί να χαρακτηριστεί όριο ετήσιας ανεκτής διαβίωσης. Ο μισθός αυτός και έως τον διπλάσιο 36.400 ευρώ δεν μπορεί να θεωρείται μισθός υψηλόμισθου.
Συγκρίνοντας λοιπόν τη μέση μισθοδοσία κάθε μιας από τις 48 Δ.Ε. με το μέγεθος 36.400 ευρώ προέκυψε ότι: Για τις 36 από τις 48 Δ.Ε. ο μέσος μισθός δεν ξεπερνά το μέγεθος αυτό των 36.400 ευρώ, ενώ μόνο για 2 από τις 48 ο μισθός ξεπερνά κατʼ ελάχιστο, 2,5 φορές, το όριο ανεκτής διαβίωσης.
Η κυβέρνηση λοιπόν δίνει μια λαθεμένη ερμηνεία και κυρίως παίζει ένα παιγνίδι εντυπώσεων, επιδιώκοντας να στρέψει τη μια ομάδα εργαζομένων ενάντια στην άλλη.
Παρά ορισμένες ανισότητες, η πλειοψηφία των εργαζομένων στις Δ.Ε. δεν μπορεί να καταταγεί σε αυτό που αφήνεται να νοηθεί από την κυβερνητική προπαγάνδα, πρόκειται γενικά για προνομιούχους εργαζόμενους, ότι γενικά έχουν ψηλούς μισθούς. Έχουν υψηλότερους βέβαια σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, όχι όμως προκλητικούς μισθούς, όπως αναφέρονται στα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα.
Υπάρχουν βέβαια ομάδες στις περισσότερες Δ.Ε. (υψηλόβαθμα στελέχη, και οι άμεσοι συνεργάτες των διοικητών, οι οποίοι βέβαια, για να στηρίξουν την «καρέκλα τους» και το πελατειακό καθεστώς λειτουργίας των οργανισμών που διοικούσαν, είχαν δημιουργήσει γύρω τους μία «αριστοκρατική αυλή» αδρά αμειβομένων για τις υπηρεσίες τους εργαζόμενων), αυτοί όμως αντιστοιχούν στο 1%-2% του συνόλου των εργαζομένων στην επιχείρηση.
Τα δεδομένα όμως από αυτή την ομάδα δεν πρέπει να γενικεύονται γιατί οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα.
Προτείνουμε στην κυβέρνηση, αν θέλει να δώσει αντικειμενική εικόνα, να συγκρίνει όμοιες καταστάσεις, δηλαδή εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, Έλληνες και Ευρωπαίους, με όμοια όμως χαρακτηριστικά και προσόντα.
Ας εξετάσουμε όμως και τα δεδομένα από συγκεκριμένες Δ.Ε. στις οποίες είχαμε πρόσβαση σε στοιχεία.
ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
ΙΓΜΕ
Με βάση τα πραγματικά στοιχεία από την υπηρεσία μισθοδοσίας του ΙΓΜΕ (Οκτώβριος 2010) η καθαρή μισθοδοσία για τους 460 εργαζόμενους ήταν 962.534 ευρώ και επομένως η μέση καθαρή μισθοδοσία ήταν μικρότερη από 2.100 ευρώ ανά εργαζόμενο. Σημειωτέον ότι στο ΙΓΜΕ το ερευνητικό και γενικότερα το προσωπικό με σπουδές ανώτατης εκπαίδευσης και μεταπτυχιακά ανέρχονται σε 215, δηλαδή το 46%, 185 (39,5%) είναι εξειδικευμένοι εργοδηγοί κλπ και οι 68 (14,5%) είναι εξειδικευμένοι στοιχειώδους εκπαίδευσης. Σημειωτέον επίσης ότι από το σύνολο του προσωπικού των 460 εργαζομένων οι 413 (90%) είναι με προϋπηρεσία άνω των 20 ετών.
ΕΛ.ΤΑ.
Ι. Για οδηγούς, ταξινόμους, διανομείς, διαμετακομιστές κ.λπ. με 15 χρόνια προϋπηρεσίας και 1 παιδί, καθαρά 1.238 ευρώ.
Με 27 χρόνια προϋπηρεσίας με δύο παιδιά και πτυχίο ανώτερης εκπαίδευσης, 1.814 ευρώ.
2. Για διοικητικούς ΕΛ.ΤΑ.: ανώτατης εκπαίδευσης, 27 χρόνια προϋπηρεσία και 1 παιδί 1.890 ευρώ
(Οδηγοί και διοικητικοί είναι περίπου 2.000 σε σύνολο 9.500 εργαζόμενων στα ΕΛΤΑ).
Αναφερόμαστε στη συνέχεια και στον ΗΣΑΠ, που η κυβέρνηση προβάλλει σαν την χαρακτηριστικότερη Δ.Ε. σε υψηλούς μισθούς.
Από τον πίνακα δεν μπορούμε να συναγάγουμε συμπέρασμα για υπερπρονομιούχους που θέλει να εννοήσει η κυβέρνηση. Αν αυξάνονται οι αποδοχές από υπερωρίες, είναι ευθύνη των διοικήσεων να το αντιμετωπίσουν. Η αριστερά, από λόγους αρχής, είναι αντίθετη σε υπερωρίες και παλεύει για μείωση του ωραρίου για αύξηση προσλήψεων και απασχόλησης.
Εργαζόμενοι στις Δ.Ε. Απασχόληση στις Δ.Ε.
Με βάση τα στοιχεία που έδωσε η κυβέρνηση στις 52 Δ.Ε. ο αριθμός απασχολουμένων σήμερα (2010), είναι 22.967. Αν ανατρέξουμε όμως στα στοιχεία από το 1985 και ώς σήμερα παρατηρούμε: Τότε (1985) στις Δ.Ε. που τότε είχαν τη νομική μορφή ΝΠΙΔ απασχολούνταν περίπου 170.000 εργαζόμενοι, το 1990 περίπου 210.000, το 1999 περίπου 192.000 και στη συνέχεια αρχίζει η ραγδαία υποχώρηση.
Οι ΔΕ μετά το 1996 άλλαξαν νομική μορφή και από ΝΠΙΔ πήραν τη μορφή Α.Ε. με το Ν. 2414/96. Λόγω ιδιωτικοποίησης και όχι μόνο, αποχαρακτηρίστηκαν από Δ.Ε. Οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε. μέσα σε 20 περίπου χρόνια έχουν μειωθεί στο ένα δέκατο. Πώς λοιπόν εκτιμώνται σαν πολλοί οι εργαζόμενοι; Άραγε μπορούν να μειωθούν άλλο και μάλιστα σημαντικά; Όχι, αλλά με την ανάλγητη πολιτική επιχειρείται και βέβαια τη νύφη θα πληρώσουν κυρίως οι συμβασιούχοι.
Η νεοφιλελεύθερη αντίληψη έχει προχωρήσει σημαντικά, η θέση ότι το κράτος δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίας σε τεράστιο βαθμό έχει υλοποιηθεί. Όμως οι νεοφιλελεύθεροι κονδυλοφόροι δεν μπορούν να σταματήσουν την «κασέτα». Η κυβέρνηση με βάση τα στοιχεία αυτά δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι διογκωμένες, αλλά οι καλοθελητές που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, ανεύθυνοι, σκόπιμα παραποιούν την πραγματική εικόνα.
Επίλογος
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα και όσα αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο μας, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφάρμοσαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. όχι μόνο δεν αναβάθμισαν και εξυγίαναν τις Δ.Ε., αλλά αντίθετα με τις πελατειακές τους πολιτικές(κακοδιοίκηση, κακοδιαχείριση) τις οδήγησαν σε ελλείμματα και κυρίως να μην εκπληρώνουν τον σκοπό τους. Δηλαδή να μην υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο και να μην συμβάλλουν στην ανάπτυξη της χώρας.
Η χώρα έχει ανάγκη από πραγματικά δημόσιες επιχειρήσεις, με παράλληλη προσπάθεια για την αναβάθμισή τους μέσα από την εξυγίανση και ανάπτυξή τους σε μια διαφορετική κατεύθυνση και στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που έχουν αναπτυχθεί μέχρι τώρα. Σε μια κατεύθυνση που θα αναδεικνύεται ο κοινωνικός, αναπτυξιακός και περιβαλλοντικός τους ρόλος.
