Δεν είναι και το πλέον συνηθισμένο γεγονός μία τόσο μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή να «γυρίζεται» στη δική μας περιοχή. Τις τελευταίες ημέρες διαβάζετε, ακούτε και βλέπετε για μία νέα ταινία η οποία σε λίγες ημέρες θα ξεκινήσει να προβάλλεται στους κινηματογράφους και στην οποία πρωταγωνιστούν σημαντικοί ηθοποιοί. Είναι η ταινία με τον τίτλο «Υπογραφή».
Αυτό το οποίο δεν γνωρίζετε είναι ότι μέρος αυτής της σημαντικής ελληνικής παραγωγής γυρίστηκε στην Αρκαδία! Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι ...πρόκειται για μία ταινία η οποία θα διαφημίσει την Αρκαδία και τον τόπο μας, από την μία άκρη της Ελλάδας ως την άλλη, όπως και στο εξωτερικό!
Ο βραβευμένος σκηνοθέτης Στέλιος Χαραλαμπόπουλος (Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη, Άδης) σμίγει με ένα δυνατό καστ πρωταγωνιστών σε μια γοητευτική, γεμάτη σασπένς και μυστήριο, ερωτική ιστορία, που διαδραματίζεται στην σύγχρονη Αθήνα, την Αρκαδία και το Παρίσι.
Μέσα από σκηνές υψηλής αισθητικής, χάρη στην διεύθυνση φωτογραφίας του Ηλία Κωνσταντακόπουλου που δένει όμορφα με την μουσική του Νίκου Κυπουργού, ξεχωρίζουν για τις ερμηνείες τους οι ηθοποιοί Γιώργος Χωραφάς, Μαρία Πρωτόπαππα, Αλεξία Καλτσίκη και Νίκος Κουρής.Η Άννα, μια νεαρή ιστορικός τέχνης ετοιμάζει ένα τιμητικό αφιέρωμα στο έργο της ζωγράφου, Μαρίας Δήμου. Στο πλευρό της για να την βοηθήσει είναι ο σύντροφος της Δήμου, Άγγελος. Μαζί θα ξετυλίξουν το κουβάρι της ζωής της Μαρίας, της οποίας τον θάνατο τυλίγει ένα πέπλο μυστηρίου. Αυτοκτονία ή δολοφονία; Η Άννα σταδιακά βυθίζεται γοητευμένη στη ζωή της ζωγράφου, σύντομα, όμως, θα ανακαλύψει πως ο Άγγελος κρύβει πολλά μυστικά...
◗ Η μουσική του Νίκου Κυπουργού είναι πρωτότυπη σύνθεση για την ταινία και η ηχογράφηση έγινε με την Καμεράτα- Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής. Ο Κυπουργός έχει ξανασυνεργαστεί με τον Στέλιο Χαραλαμπόπουλο στις ταινίες του: Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη, Γιάννης Μόραλης, Ημερολόγια Καταστρώματος – Γιώργος Σεφέρης, Είδαν Τα Μάτια Μας Γιορτές.
◗ Στην ταινία προβάλλονται περίπου 25 πίνακες ζωγραφικής, ενώ 8 από αυτούς ζωγραφίζονται μέσα στο πλάνο. Ο Παναγιώτης Κουλουράς, που έχει ντύσει την ταινία με τους πίνακες του, είναι ανερχόμενος ζωγράφος, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών και μαθητής του Χρόνη Μπότσογλου.
◗ Δίπλα στην ταινία από την αρχική ιδέα μέχρι και την υλοποίησή της ήταν ο
βραβευμένος παραγωγός Θάνος Λαμπρόπουλος που διακρίνεται για την ποιότητα
των ταινιών του τόσο στο ντοκιμαντέρ όσο και στην μυθοπλασία - παραγωγός
όλων των ταινιών του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου μέσω της εταιρείας που
συνίδρυσαν το 1988, τον ΠΕΡΙΠΛΟΥ.
Συντελεστές Σενάριο – σκηνοθεσία: ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ Πρωταγωνιστούν: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΩΡΑΦΑΣ, ΜΑΡΙΑ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑ, ΑΛΕΞΙΑ ΚΑΛΤΣΙΚΗ ,
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΓΝΑΔΗΣ, MARCO GASTINΕ, JEROME KEEN, ΕΥΡΗ ΣΩΦΡΟΝΙΑΔΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΔΟΥΚΑΣ, ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΚΟΝΗΣ,
ΒΑΣΩ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΥ, ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΚΚΟΡΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΟΥΓΓΑΡΗΣ Έκτακτη συμμετοχή: ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΡΟΥΣΗΣ Παραγωγή: ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ,
ΣΕΚΙΝ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, ΔΥΟ ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΕΝΤΕ, ΕΡΤ, SCREENSKY PRODUCTIONS, ΑΡΚΤΟΣ, CL PRODUCTIONS,
NOVA Παραγωγός: ΘΑΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ Εκτέλεση Παραγωγής: ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ Συμπαραγωγοί: ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΛΙΕΡΗΣ, ΝΙΚΟΣ
ΜΟΥΤΣΕΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΩΡΑΦΑΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ Οργάνωση Παραγωγής: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ
Διεύθυνση Παραγωγής: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΒΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ Εικαστικός Σύμβουλος: ΧΡΟΝΗΣ ΜΠΟΤΣΟΓΛΟΥ
Ζωγραφικοί πίνακες: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ Οπτικά Εφέ: ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΤΣΕΛΟΣ Casting: ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΡΙΝΗ Μακιγιάζ: ΦΑΝΗ ΑΛΕΞΑΚΗ
Ήχος :ΠΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Μιξάζ: ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΥΜΠΟΠΙΩΤΗΣ Μοντάζ – σχεδιασμός ήχου: ΚΙΝΑΝ ΑΚΑΟΥΙ Σκηνικά – κοστούμια:
ΙΟΥΛΙΑ ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ Μουσική: ΝΙΚΟΣ ΚΥΠΟΥΡΓΟΣ (ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΚΑΜΕΡΑΤΑ – ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ)
Φωτογραφία: ΗΛΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Στο σημείωμα του σκηνοθέτη αναφέρεται -μεταξύ άλλων - για την υπόθεση του έργου: «Ο Άγγελος παραμένει ξεχασμένος στο σκοτάδι του μέχρι που έρχεται η Μαρία να τον τραβήξει στο φως. Η επίδρασή της διττή και διχαστική. Μέσα από τον έρωτα αναζωπυρώνει τη φλόγα της δημιουργίας, πυροδοτεί τη ζωή. Από την άλλη όμως «δανείζει» στον εαυτό της και τον Άγγελο μια δημόσια εικόνα που συγχέει ταυτότητες και ρόλους, αναιρεί την ουσία του Είναι και τελικά κακοφορμίζει-μεσ’ την ενοχή- τον ίδιο τον έρωτα.Η Αρκαδία, ως κυριολεξία αλλά και ως ουτοπία, θα τους προσφέρει ένα προσωρινό καταφύγιο, θα αποδειχθεί όμως για άλλη μια φορά πως παραμένει πάντα στο επίπεδο του φαντασιακού, ακριβώς όπως και στις ειδυλλιακές εικόνες του Πουσέν αλλά και στα όνειρα του Γκαίτε.»
