Ξεχωριστές στιγμές έζησε η Ιερά Μονή Τιμ. Προδρόμου Καστρίου Κυνουρίας επ΄ ευκαιρία της Εορτής του Αγίου Χαραλάμπους που εόρτασε λαμπρά το Μετόχιόν της στο χωριό Στόλος Κυνουρίας, ανάμεσα στα κτήματα και στον ελαιώνα της Μονής, εξίσου χαρά ένοιωσαν και οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού που παραβρέθηκαν στις Ιερές Ακολουθίες προς τιμή του εορτάζοντως Αγίου. Ο Αιδ. Εφημέριος του χωριού, π. Ευάγγελος Φουντούλης, συνεπικουρούμενος εκ του Ιερέως πατρός Πέτρου Δικαίου, τέλεσαν με την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια τις Ιερές Ακολουθίες, ενώ προσκυνητές και ευλαβείς χριστιανοί προσέτρεξαν για να λάβουν την ευλογία του Αγίου Χαραλάμπους. Ευχόμαστε ο Άγιος Χαράλαμπος να σκέπει πάντας και να στηρίζει και τους κατοίκους του Στόλου που έχουν την τιμή να έχουν το Μετόχιο αυτό δίπλα στα σπίτια τους.
ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ
ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΣΤΡΙΟΥ
Η Ιερά Μονὴ του Τιμίου Προδρόμου, στην καρδιά του Πάρνωνα, επιφυλάσσει στον επισκέπτη ιδιαίτερες εικόνες, καθώς είναι κτισμένη στον κόλπο ενός τεράστιου βράχου απ’ όπου μπορεί
ο κάθε προσκυνητής της Ιεράς Μονής να θαυμάσει τη χαράδρα του πόταμου Τάνου αλλά ταυτόχρονα και την επιμονή των μοναχών που κατόρθωσαν να θεμελιώσουν σε τόσο δύσβατο σημείο τον ορχικό πυρήνα της Μονής επιλογή απόκρημνης θέσης σε κομβικὸ σημείο, ανάμεσα στα «Καστριτοχώρια», πιθανότατα δικαιολογείται από την αναζήτηση καταφυγίου από πληθυσμούς που κατέφυγαν εκεί σε δύσκολες εποχές. Εικάζεται πώς ήταν κάτοικοι του οικισμού Δραγαλεβού οι οποίοι αναζήτησαν εκεί ασφάλεια και θεμελίωσαν τη Μονὴ περὶ τὸ 930 μ.Χ., ενώ τὸ 1126 μ.Χ. εγκαινιάστηκε ὁ Ναός, αφιερωμένος στον διδάσκαλο της προσευχής και της μετανοίας, τον Βαπτιστή και Πρόδρομο του Σωτήρος Χριστού, ως κέντρο κοινής συνάντησης, προσευχής και παρηγοριάς. Ωστόσο, η ιδιαίτερη θέση της Μονής και οι περιπέτειες που γνώρισε με το πέρασμα των χρόνων, την οδήγησαν σε εγκατάλειψη, φθορά και κίνδυνο κατάρρευσης.
Χάρη στην πρωτοβουλία του Σεβ. Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, από το 2000 εξασφαλίστηκαν οικονομικοὶ πόροι από τα ΕΣΠΑ για την αναστήλωση και συντήρηση της Μονής, εργασίες οι οποίες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Η πανήγυρη της Μονής ήταν πάντοτε σημείο αναφοράς για χιλιάδες προσκυνητών. Κατά τα παλαιά χρόνια, όταν ακόμη δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα και η τεχνολογία, κατά την εορτή του Μοναστηριού την 5η και 6η Σεπτεμβρίου κάτοικοι από τις γύρω περιοχὲς την Αργολίδα και κυρίως από τον τέως Δήμο Κορυθίου ξεκινούσαν με τα ζώα τους και ύστερα από μία ολόκληρη ημέρα πεζοπορίας έφθαναν στην Μονή για να αποδώσουν τιμή στον θαυματουργό Τίμιο Πρόδρομο. Ο κόσμος ήταν τόσο πολὺς που δεν ήταν δυνατόν να φιλοξενηθούν και να σιτιστούν όλοι εντός της Μονής, οπότε και κατασκήνωναν για δύο ή τρεις ημέρες στον εκτός των τειχών του Μοναστηριού περιβάλλοντα χώρο, και χάρη στους φούρνους που είχε κατασκευάσει το Μοναστήρι έψηναν και μαγείρευαν καλύπτοντας την ανάγκη των προσκυνητών για τροφή.
Η Ιερά Μονή ανέκαθεν είχε ικανή κτηματική περιουσία στην γύρω περιοχή, Βοσκοτόπια Ελαιώνες Σπαρτοχώραφα, Αμπέλια και περβόλια, περιουσία που συνέβαλε στην επιβίωση των Μοναχών της Μονής αλλά και των πτωχών της γύρω περιοχής και όχι μόνο. Στο διάβα της Ιστορίας βλέπουμε την Μονή να χάνει σημαντική κτηματική περιουσία η οποία παραχωρήθηκε στο Κράτος γύρω στο 1952 αλλά και αργότερα, όπως τότε συνέβη και με τις άλλες Ιερές Μονές στην Ελλαδική Επικράτεια.
Συνδεδεμένες άρρηκτα με τα κτήματα ήταν και οι κτηριακές εγκαταστάσεις εκτός της Μονής, που εξυπηρετούσαν τους Μοναχούς που εργάζονταν στα χωράφια ή έπρεπε να ξεχειμωνιάσουν μακριά από την Μονή, δηλαδή τα Μετόχια της Μονής. Η Ιερά Μονή έχει Μετόχι στο Χωριό Περδικόβρυση ( Τσερβάσι ) και στο χωριό Στόλος της Κυνουρίας.
+ Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας
