Με αφορμή το θέμα που δημιουργήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο Τρίπολης, την Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011 και συσχετίσθηκε με την ύδρευση του οικισμού Μηλιάς της Τοπικής Κοινότητας Νεστάνης, η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Τρίπολης (ΔΕΥΑΤ) εξέδωσε μία ανακοίνωση, στην οποία επισημαίνει τα εξής :
«Βασική μέριμνα της ΔΕΥΑΤ είναι η εξασφάλιση της ποιότητας του πόσιμου νερού που διανέμεται μέσω του δικτύου στους καταναλωτές. Η ποιότητα του νερού βρίσκεται υπό συνεχή χημική και μικροβιολογική παρακολούθηση από το έτος 2000 οπότε και άρχισε την λειτουργία του το χημικό και μικροβιολογικό εργαστήριο της ΔΕΥΑΤ. Δειγματοληψίες γίνονται κάθε εβδομάδα από τουλάχιστον 5 σημεία της Τρίπολης και τουλάχιστον μια φορά κάθε μήνα από όλες τις Τοπικές Κοινότητες για τις οποίες έχει σήμερα ευθύνη η ΔΕΥΑΤ. Η συχνότητα των δειγματοληψιών είναι πολλαπλάσια αυτής που προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία
Από τα αποτελέσματα των μικροβιολογικών και χημικών αναλύσεων μέχρι σήμερα δεν προέκυψε κανένα πρόβλημα ρύπανσης ή μόλυνσης του διανεμόμενου νερού.
Η ΔΕΥΑΤ εντός του 2010 έχει κάνει μελέτες:
Καταγραφής τεχνικών και λειτουργικών στοιχείων υδραυλικών δικτύων των Δημοτικών Διαμερισμάτων του νέου Δήμου Τρίπολης
Ανάλυσης της οικονομοτεχνικής βιωσιμότητας προτάσεων αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού υποδομών υδραυλικών δικτύων του νέου Δήμου Τρίπολης.
Παρ’ ότι η ΔΕΥΑΤ δεν έχει παραλάβει τα δίκτυα ύδρευσης των παλαιών Δήμων που ενσωματώνονται στον νέο Δήμο Τρίπολης σύμφωνα με το πρόγραμμα «Καλλικράτης» εντούτοις έχει επιληφθεί προβλημάτων που εμφανίσθηκαν στα δίκτυα αυτά και αφορούσαν βλάβες, συντηρήσεις, χλωριώσεις και ποιοτική παρακολούθηση, πάντα σε συνεργασία με τους αρμόδιους Αντιδημάρχους και τους Προέδρους των Τοπικών Κοινοτήτων.
Σε ότι αφορά τους κινδύνους για την υγεία των καταναλωτών γενικώς από το πόσιμο νερό, θα θέλαμε να σημειώσουμε τα εξής :
Με βάση διεθνή στατιστικά στοιχεία το ποσοστό των κρουσμάτων από μολυσμένο νερό είναι μικρότερο από 0,5% σε σχέση με τα κρούσματα από άλλες τροφογεννείς αιτίες (γαστρεντερίτιδες και άλλες ανάλογες ασθένειες). Μάλιστα οι περισσότερες από αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις οφείλονται είτε σε εμφιαλωμένα νερά είτε σε ιδιωτικά συστήματα ύδρευσης (ξενοδοχεία, πλοία κλπ).
Στις εξαιρετικά λίγες περιπτώσεις που το νερό των δικτύων περιέχει παθογόνα βακτηρίδια ή ιούς σε ποσότητα που να υπερβαίνει την μολυσματική δόση με αποτέλεσμα την πρόκληση ασθενειών στους καταναλωτές, έχομε πάντα προσβολή μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού του οικισμού που υδρεύεται με το μολυσμένο νερό και μάλιστα ταυτόχρονη έναρξη της ασθένειας όλων των κρουσμάτων.
Στις περιπτώσεις που εμφανίζονται μεμονωμένα περιστατικά γαστρεντερίτιδας ή άλλων ανάλογων ασθενειών, η αιτία της μόλυνσης θα πρέπει να αναζητηθεί οπουδήποτε αλλού εκτός από το νερό του δικτύου ύδρευσης.»
