Στο άλλο πρόσωπο που έδειξε η ομάδα του στο δεύτερο ημίχρονο στάθηκε ο προπονητής του Αρκαδικού Γιάννης Σμυρνιώτης μετά το νικηφόρο ματς με το Παγκράτι, που έφερε μάλιστα και την ισοφάριση του καλύτερου αμυντικού ρεκόρ με μόλις 58 πόντους (και μόλις 22 στο δεύτερο ημίχρονο).
Ο προπονητής του Αρκαδικού αναφέρθηκε ακόμα στη σχέση του με το Παγκράτι (από όπου πέρασε δέκα χρόνια στο ξεκίνημα ουσιαστικά της προπονητικής του καριέρας), τι είπε στους παίκτες του στην ανάπαυλα του ημιχρόνου και φυσικά στην ύπαρξη αγωνιστικού κινήτρου από όλους μέχρι το τέλος της Α2 κατηγορίας.
Για το Παγκράτι:
«Η ομάδα μου είναι κάθε φορά αυτή που υπηρετώ, θέλω να κερδίζω και να παίζουμε καλά όσο γίνεται περισσότερο. Πέρασα δέκα χρόνια στο Παγκράτι ήταν ίσως το ξεκίνημα μου, πέρασα από όλα τα τμήματα του Παγκρατίου και πραγματικά είναι μια μεγάλη ομάδα, γιατί η φανέλα είναι πραγματικά βαριά όσο κι αν ακούγεται λίγο παράταιρο αυτόν τον καιρό λόγω του ότι βρίσκεται στην Α2. Θα είναι και θα παραμείνει μια μεγάλη ομάδα. Η ομάδα μου τα τελευταία πέντε χρόνια είναι ο Αρκαδικός και όπως είπα παλεύουμε για να κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια και να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό»
Η διαφορά απόδοσης στα δύο ημίχρονα: «Νομίζω ότι η διαφορά απόδοσης της ομάδας στα δύο ημίχρονα ήταν τεράστια. Άλλη εικόνα, άλλη ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο. Δεν σας κρύβω ότι στο ημίχρονο, στα αποδυτήρια, κατά 90% δεν εστιάστηκα καθόλου στο μπάσκετ, γιατί νομίζω ότι ήταν το τελευταίο που θα έπρεπε να διορθώσουμε.
Έπρεπε να διορθώσουμε την λογική που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα και πως μπαίνουμε μέσα να δούμε το παιχνίδι. Για αυτό και ό,τι οδηγία ήταν να δώσω, είτε ήταν να διορθώσουμε τον μπασκετικό εγωισμό μας στο παιχνίδι, είτε με κάποια πράγματα που δεν τα αποκαλύπτω, να πιάσουν τόπο.
Μπήκαμε στο γήπεδο, βάλαμε τα πόδια μας, παίξαμε άμυνα, πιέσαμε. Ξέραμε σίγουρα στο δεύτερο ημίχρονο ότι το Παγκράτι, θα ήταν κουρασμένο. Κάποιοι παίκτες μονοπωλούν τις επιθέσεις και όσο τους πιέζεις έχουν πρόβλημα. Νομίζω τελικά ότι πέρα από όλα τα υπόλοιπα, σίγουρα διορθώσαμε την διάθεσή μας στην άμυνα, διορθώσαμε λίγο το μυαλό μας, όχι πάντα και πολύ, ίσως όσο χρειάστηκε στην επίθεση και νομίζω λόγω κούρασης ήρθε αυτό το αποτέλεσμα»
Για το αμυντικό ρεκόρ των 58 πόντων: «Στο πρώτο ημίχρονο ήμασταν πολύ κακοί στην άμυνα, αλλά μπαίνοντας σίγουρα διαφορετικοί μπορέσαμε να αποπροσανατολίσουμε και να αλλάξουμε όλες τις επιθέσεις στο πως χειρίζεται το Παγκράτι τις επιθέσεις του σε σχέση με τον Βασιλόπουλο.
Σίγουρα δεν παραγνωρίζει κανείς ότι είναι ο κινητήριος μοχλός του Παγκρατίου και από την στιγμή που δεν τον αφήσαμε να κάνει αυτό που ξέρει καλά, να παίζει στα pick n roll και να σουτάρει και να είναι πολύ απειλητικός, είτε με την μπάλα, είτε πασάροντας την μπάλα στην αδύνατη πλευρά στους συμπαίκτες του για ελεύθερα σουτ, πράγμα που κάνανε κατά κόρον στο πρώτο ημίχρονο και γι’ αυτό είχανε πολύ καλύτερα ποσοστά στα τρίποντα. Από την στιγμή που αλλάξαμε όλη αυτήν την λογική στο πρώτο ημίχρονο, νομίζω ότι σε αυτό το σημείο το παιχνίδι το είχαν χάσει και γι’ αυτό κερδίσαμε».
Για το αγωνιστικό κίνητρο και το ρεκόρ των 17 νικών: «Το αν ο Αρκαδικός κυνηγάει ένα καλύτερο πλασάρισμα στην βαθμολογία ή αν φτάσει τις 17 νίκες όπως πέρυσι, είναι το πρωταρχικό που δουλεύουμε πέρα από τα μπασκετικά κομμάτια, στο πως αξιολογούμε την ομάδα, στο πως βάζουμε καθημερινά είτε στην προπόνηση, είτε να αντιδράσουμε στον αγώνα. Το λέω αυτό γιατί, θεωρώ ότι πάντα ένας παίκτης πρέπει να έχει κίνητρο.
Είναι τόσο δύσκολες και επικίνδυνες οι εποχές του μπάσκετ, που πραγματικά μπαίνοντας μέσα σε ένα γήπεδο, ο παίκτης εφόσον είναι σε αυτήν την θέση και σε αυτήν την κατηγορία, πρέπει πάντα να παλεύει για το καλύτερο.
Οι ομάδες πάντα έχουν κίνητρο και πόσο μάλλον ο Αρκαδικός που ξέρουν όλα τα παιδιά πώς θέλουμε να τερματίσουμε όσο ψηλότερα γίνεται.
Δεν μπορώ να κρύψω ότι αυτό που έγινε με τις Σέρρες να το πω έτσι, γιατί χάσαμε στην λήξη, ένα ματς που ήμασταν 39,5 λεπτά καλύτεροι, ήταν ένα ματς δικό μας, που αν είχε πραγματικά λήξει ευνοϊκά για την ομάδα, ίσως και να τερματίζαμε στην 3η θέση.
Αυτό δεν έγινε, αλλά σίγουρα το κίνητρο μας είναι και οι νίκες, να φτάσουμε όσο περισσότερες γίνεται, πόσο μάλλον να πλασαριστούμε όσο δυνατόν καλύτερα.
Ένα προσωπικό μου κίνητρο για μένα είναι ότι αυτά τα παιδιά, θέλω στο τελείωμα της χρονιάς, να γίνουν όσο δυνατόν καλύτεροι παίκτες, είτε μείνουν είτε φύγουν από την ομάδα, να έχουν πάρει κάτι από μένα, από την ομάδα κι αυτό νομίζω ότι τουλάχιστον για έναν προπονητή να είναι το βασικό του πιστεύω στην καθημερινή του προσπάθεια»
