΄Πηγή φωτογραφίας - http://arcadia.ceid.upatras.gr |
Με αφορμή τις προτάσεις που έδωσε προ ημερών, στη δημοσιότητα, το Υπουργείο Υγείας για τον «Καλλικράτη» στα Νοσοκομεία, που μεταξύ άλλων, προβλέπει την οριστική κατάργηση του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου της Τρίπολης, είναι πλέον πιο επίκαιρο από ποτέ ένα άρθρο το οποίο είχε γράψει στις 4 Νοεμβρίου του 2008, στα "Καθημερινά νέα", ο Σάββας Σαββάκης, νυν Αντιδήμαρχος Τρίπολης. Σε εκείνο το άρθρο, σημείωνε εύστοχα τα εξής:
Στις 23 Ιανουαρίου 2008 υπογράφηκε η σύμβαση μεταξύ της ΔΕΠΑΝΟΜ ΑΕ (Δημόσια επιχείρηση ανέγερσης νοσηλευτικών μονάδων) και της μειοδότριας εργολήπτριας επιχείρησης για την εκτέλεση του συγχρηματοδοτούμενου από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης έργου : «προσθήκη ολοκληρωμένου ψυχιατρικού τμήματος ενηλίκων και ολοκληρωμένου επίσης τμήματος παίδων εφήβων στο Παναρκαδικό νοσοκομείο» ύστερα από τον διαγωνισμό που έγινε στις 2-10-2007προϋπολογισμού 10εκ.ευρω και με συμβατικό τίμημα 6.701.490,95 ευρώ. Το κτιριολογικό σχέδιο αφορά την προσθήκη ενός νέου κτιρίου συνολικού εμβαδού 5930 γτι2 το οποίο συγκρινόμενο με την υπάρχουσα δόμηση του κεντρικού κτιρίου του νοσοκομείου εμβαδού 13'487 m2 σαφώς συνάγεται ότι θα ανεγερθεί σχεδόν ένα μισό νοσοκομείο."
Κατά τη γνώμη μου οι αντιδράσεις τόσο όλων των εργαζομένων στο Παναρκαδικό νοσοκομείο όσο και του Ιατρικού συλλόγου Αρκαδίας και των λοιπών τοπικών φορέων για την αλλαγή του επιλεγέντος χώρου ανέγερσης, άργησαν με αποτέλεσμα να μήν είναι πλέον δυνατή η τροποποίηση της μελέτης με ό,τι αυτή συνεπάγεται όπως η απένταξη του έργου από το κοινοτικό πρόγραμμα και η καταβολή αποζημιώσεων στην ανάδοχο εργολήπτρια εταιρεία, πράγμα που με δηλώσεις τους οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες έχουν κατηγορηματικά αποκλείσει. Συνεπώς το έργο θεωρείται δεδομένο και σύντομα θα εγκατασταθεί η κατασκευαστική επιχείρηση.
Μετά τη δρομολόγηση του έργου, θεωρώ πώς έστω εκ των υστέρων θα πρέπει να μας προβληματίσει το πολιτικό σκεπτικό που το σχεδίασε αφού πρώτα το εντοπίσουμε.
Και προς αυτή την κατεύθυνση κινούμαι με την ανάπτυξη των απόψεων μου.
Κατ αρχήν να γίνει γνωστό πως στα πλαίσια της μεταρρύθμισης στον χώρο της ψυχικής υγείας σύμφωνα με το νόμο 1397/83 και τις ευρωπαϊκές οδηγίες προβλέπεται και η δημιουργία ψυχιατρικών τμημάτων στα γενικά-νοσοκομεία για την αντιμετώπιση των οξέων και επειγόντων περιστατικών. Θα μπορούσαν αυτά τα ψυχιατρικά τμήματα του Παναρκαδικού νοσοκομείου να καταλάβουν τους χώρους που καταλαμβάνει σήμερα η Γενική Γραμματεία Πε περιφέρειας Πελοποννήσου και έτσι να καλύπτονταν οι ανάγκες τους χωρίς να χρειαζόταν η προσθήκη.(πρόταση μου που δημοσιεύτηκε στα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΝΕΑ στο φύλλο της 23-8-2002) Επομένως η Περιφέρεια θα μπορούσε να στεγαστεί σε δικό της κτίριο (θα είχε ολοκληρωθεί από τότε) με χρήματα που θα διατεθούν τώρα για την παραπάνω προσθήκη και θα περιοριζόταν έτσι η σπατάλη του δημόσιου χρήματος.
Η λειτουργία ξενώνων για τους χρονίως πάσχοντας στα πλαίσια της αποσυλοποίησης και η προσθήκη που όπως προαναφέρω θα αποτελεί ένα μισό Παναρκαδικό νοσοκομείο, σημαίνει ότι καλύπτονται σε μεγάλο βαθμό οι ανάγκες του υφιστάμενου ψυχιατρικού νοσοκομείου και έτσι απελευθερώνονται χώροι του που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλον παρεμφερή σκοπό. Ποιος άραγε να είναι ο άλλος σκοπός ;
Υπάρχει η πληροφορία στους τοπικούς δημοσιογραφικούς κύκλους και στον χώρο των εργαζομένων του Ψυχιατρείου (δεν έχει μέχρι τώρα επιβεβαιωθεί ή διαψευσθεί από τα συναρμόδια υπουργεία Υγείας και Δικαιοσύνης) ότι σχεδιάζεται η μεταφορά του ψυχιατρείου κρατουμένων Κορυδαλλού στις εγκαταστάσεις του Ψυχιατρείου Τρίπολης. Αυτός ο σχεδιασμός θεωρώ πως είναι το πολιτικό σκεπτικό της απόφασης για την ανέγερση του τεράστιου κτιρίου ακριβώς δίπλα στο κεντρικό κτίριο του Παναρκαδικού.
Ωστόσο αυτό το σκεπτικό-αν σωστά το έχω εντοπίσει- έπρεπε ή πρέπει τώρα να γίνει γνωστό στους Βουλευτές του νομού, πολιτικά κόμματα, τοπική αυτοδιοίκηση και συλλογικούς φορείς που δραστηριοποιούνται στον χώρο της υγείας και μέσω αυτών στους Δημότες ώστε με τον απαραίτητο διάλογο να επιτυγχανόταν ή να επιτευχθεί η κοινωνική συναίνεση ή όχι. Διαφορετικά η απόκρυψη του σχεδίου από την τοπική κοινωνία με σκοπό τη δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων, υποκρύπτει πρακτικές λειτουργίες που δεν συνάδουν με τις δημοκρατικές αρχές και ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες και είναι κατακριτέες.