Άρθρο του Παναγιώτη Βαλασόπουλου
Περιφερειακού Συμβούλου Αρκαδίας
Η κατάσταση που βρίσκεται η χώρα είναι γνωστή σε όλους και δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι πως δεν είναι μόνο τα μεγάλα αστικά κέντρα που στενάζουν κάτω από το κλοιό του ΔΝΤ και της οικονομικής ανέχειας, αλλά και η περιφέρεια που βλέπει την στρόφιγγα της ανάπτυξης να κλείνει πιο απότομα από ποτέ και οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο να μειώνονται δραματικά. Μέσα σε αυτή την λαίλαπα , είμαστε ...
υποχρεωμένοι να βρούμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις, με το μικρότερο δυνατό κόστος ώστε να μπει ο τόπος μας σε μια τροχιά ανάπτυξης, αναπτύσσοντας την εξωστρέφεια που απαιτεί ο τουρισμός αλλά και ο πρωτογενής τομέας και κυρίως να επαναφέρουμε την αισιοδοξία στην ζωή μας.Η νοοτροπία του παρελθόντος η οποία μας έφερε ως εδώ , ήταν να κοιτάμε το μικροκομματικό συμφέρον σε σχέση με το εθνικό, να κοιτάμε το τοπικό σε σχέση με το γενικό, να ζούμε για το «τώρα» χωρίς να υπολογίζουμε το «αύριο». Η παντελής έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και η προχειρότητα που είχαμε συνηθίσει στα πάντα, έχει περάσει –εκ των πραγμάτων – στο παρελθόν. Όπως και η εξουσία για την εξουσία και η αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση.
Με θέρμη υποστήριξα από την πρώτη στιγμή την λειτουργία ως μεικτού, του αεροδρομίου στην Τρίπολη. Δεν είναι μια θέση που στήριξα τώρα καθώς ήδη από το 2009-πριν το θεσμό του Καλλικράτη- είχα μιλήσει για λειτουργία του πολιτικού αεροδρομίου υπό συγκεκριμένες φυσικά προϋποθέσεις. Ο βασικός και αυτονόητος λόγος ήταν πως εδώ υπάρχει ήδη η υποδομή , που συνεπάγεται σχεδόν το μισό κόστος εγκατάστασης από οπουδήποτε αλλού. Αλλά δεν είναι μόνο αυτός.
Η Τρίπολη αποτελεί κομβικό σημείο σε αυτή την προσπάθεια καθώς εκτός του πλεονεκτήματος του χαμηλού κόστους, η πόλη μας είναι στο κέντρο της Πελοποννήσου, απέχει πολύ λίγα χλμ τόσο από την Αθήνα , όσο και από την Καλαμάτα, και τις άλλες πόλεις και μπορεί να αποτελέσει το στρατηγικό σταυροδρόμι για τουριστικές και αγροτικές επενδύσεις. Οι λογικές που λένε γιατί στην Τρίπολη και όχι στην Καλαμάτα ή οπουδήποτε αλλού είναι το λιγότερο αναχρονιστικές και επικίνδυνες καθώς το αεροδρόμιο της Τρίπολης θα λειτουργήσει επικουρικά σε εκείνο της Καλαμάτας και ουσιαστικά θα καλύψει ανάγκες που αυτό δεν μπορεί, ενισχύοντας την λειτουργία του. Η Τρίπολη ούσα στο κέντρο της Πελοποννήσου μπορεί να τροφοδοτήσει με ανάπτυξη όλη την περιφέρεια. Το μοντέλο των κλειστών κοινωνιών που ξέραμε έχει ήδη καταρρεύσει καθώς αποτέλεσε (και) αυτό έναν λόγο που μας οδήγησε στην οικονομική κρίση , αφού φοβόμασταν τον συναγωνισμό και επενδύαμε στην λογική του εγώ και όχι του εμείς. Ένα σημείο στο οποίο, κατά το «ουδέν κακόν αμιγές καλού», η οικονομική κρίση πρέπει να μας κάνει να αναθεωρήσουμε την στάση μας. Να δούμε το μέλλον διαφορετικά, να συνεργαστούμε, να συναποφασίσουμε.
Σήμερα που οι επιλογές έχουν λιγοστέψει πιο πολύ από ποτέ πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις κινήσεις μας και τα κριτήρια μας να έχουν συγκεκριμένη στόχευση και στρατηγική που αργά αλλά σταθερά θα μας βγάλει από την οικονομική ύφεση.
Η χρήση του υπάρχοντος αεροδρομίου και ως επιβατικό- χαμηλού κόστους αλλά και εμπορευματικό μπορεί να αποτελέσει πνοή για όλη την περιφέρεια και να κάνει την διαφορά για όλη την περιφέρεια.
Ο τόπος μας, τόπος με αγροτικά και τουριστικά πλεονεκτήματα, πρέπει να υιοθετήσει με τόλμη αναπτυξιακά μοντέλα που θα μας βγάλουν από την δύσκολη θέση όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Με τόλμη και με κινήσεις που θα στηρίζονται από μας τους ίδιους και θα αποτελούν απόσταγμα της κοινής λογικής, με σαφές χρονοδιάγραμμα, εκμεταλλευόμενοι σύγχρονα χρηματοδοτικά εργαλεία, θα μπορούμε σύντομα να δούμε το μέλλον πιο αισιόδοξα και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
