Υπό Αιδεσιμολ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου«Φως ο πατήρ, φως ο Λόγος
φως και το Άγιον Πνεύμα,
ώσπερ εν γλώσσαις πυρίναις,
τοις Αποστόλοις επέμφθηž
και δι αυτού πας ο κόσμος φωταγωγείται
Τριάδα σέβειν Αγίαν».
Το εκκλησιαστικόν έτος βρίθει ιστορικών τε και θρησκευτικών γεγονότων, που είναι καταγεγραμμένα από τους Ευαγγελιστάς και Αποστόλους, και έχουν αφήσει την σφραγίδα τους ανεξίτηλη εις τας δέλτους των ιερών κειμένων.
Ειδικώς από θρησκευτικής πλευράς υπάρχουν οι περίοδοι που αναφέρονται εις την ζωήν του Χριστού από την ημέρα της Γεννήσεώς του μέχρι την Ανάληψιν του.
Ο Ιησούς κατά διαλλείματα επί τεσσαράκοντα ημέρας από την Ανάστασίν του παρουσιάζετο εις τους Αποστόλους και ωμίλει περί των αληθειών του Θεού.
Στο βιβλίο των πράξεων των Αποστόλων, το οποίον μπορούσε να ονομασθεί ο «δεύτερος λόγος», αφού ο πρώτος είναι το Ευαγγέλιον, με συγγραφέα τον Λουκά, γίνεται αναφορά περί του Αγίου Πνεύματος. Εκεί ο Λουκάς διηγείται όλα όσα ο Ιησούς έκανε και δίδαξε από την αρχή της διδασκαλίας του, έως την ημέρα που ανακαλύφθηκε, αφού πρώτα έδωσε εντολές, με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, στους Αποστόλους του.
«Μην απομακρυνθείτε από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένετε από τον Ουράνιον Πατέρα την εκπλήρωσίν της υποσχέσεως για την οποίαν σας μίλησα, ότι ενώ ο Ιωάννης βάπτιζε με νερό, εσείς θα βαπτισθείτε σε λίγες μέρες με το Άγιον Πνεύμα. Έτσι θα γίνετε μάρτυρες μου στην Ιερουσαλήμ, και έως τα πέρατα της γης».
Όταν ο Ιησούς είπε εκείνα τα λόγια ευθύς ανυψώθηκε εις τον ουρανόν, και νεφέλη επεσκίασεν Αυτόν.
Μετά την Ανάληψιν του Κυρίου, οι Απόστολοι επέστρεψαν από το όρος των Ελαιών εις τα Ιεροσόλυμα.
Είχαν περάσει δέκα ημέρες. Εκεί συνεκετρώθησαν εις «ανώγειον», δηλαδή εις το επάνω μέρος του σπιτιού, εκεί όπου συχνά συναντώντο με τους πιστούς, αφωσιομένοι με μια ψυχή στην προσευχή και την δέηση προς τον Θεό.
Και ξαφνικά χωρίς να το περιμένει κανείς, ήλθε μια ισχυρά βοή από τον Ουρανό, σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος, και εγέμισε όλος ο χώρος όπου ήσαν συνοιθρισμένοι.
Το πλέον συνταρακτικόν, ότι παρουσιάσθησαν και γλώσσες σαν πύρινες φλόγες, και από μια επεκάθισαν της κεφαλής του καθενός.
Αυτομάτως όλοι πλημμύρισαν από το Άγιον Πνεύμα, αυτό που ζωοποιεί, και άρχισαν να μιλούν σε διάφορες γλώσσες τα μεγαλεία του Θεού κατά την υπόδειξιν του Αγίου Πνεύματος.
Εκεί συνέβει το εξής παράδοξον. Ευρίσκοντο και ευσεβείς Ιουδαίοι από όλα τα μέρη του τότε κόσμου, Μεσοποταμίαν, Αίγυπτον, Κρήτην, Ρώμην, και εξεπλάγησαν, μένοντας εκεί εκστατικοί για αυτό που συνέβη.
Έλεγον, ότι τούτοι οι άνθρωποι, δηλαδή οι Απόστολοι, να είναι μεθυσμένοι.
Τότε ο Πέτρος είπε με δυνατή την φωνήν. Δεν είναι μεθυσμένοι όπως εσείς νομίζετε. Αλλά για να πληρωθεί αυτό που είχε πει ο Θεός δια του Προφήτου Ιωήλ «θα χαρίσω το πνεύμα μου πλουσιοπάροχα σε κάθε έναν για να κηρύξει την αλήθειαν».
Το ποια ήταν η αλήθεια, σας το απέδειξε ο Θεός. Ουδείς άλλος ειμί ο Ναζωραίος. Όλοι με μια φωνή είπαν. Τι να κάνωμε; Τους απάντησε ο Πέτρος. Να μετανοήσετε, να βαπτισθείτε, και να λάβετε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Σωθείτε από την καταστροφή που έρχεται σε αυτήν την διεστραμμένη γενεά. Και αμέσως τρεις χιλιάδες προσετέθησαν στην Εκκλησία του Χριστού.
Τα λόγια αυτά του Πέτρου απαραίτητα, να ηχήσουν σήμερα μέσα στην χαώδη αυτή εποχή που ζούμε. Αντίχριστα και ανορθόδοξα μανιασμένα κύματα νεωτεριστών, ιδεολόγων, κτυπούν λυσσαλέα το σκάφος της Εκκλησίας του Χριστού, προσπαθώντας να το εμβολίσουν. Μάταια όμως. Γιατί πηδαλιούχος είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Οι πύρινες γλώσσες του Αγίου Πνεύματος να επικαθήσουν εις τας κεφαλάς των ανεγκέφαλων καινοτόμων που ανερυθριάστως προσπαθούν να τρώσουν το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού.
Μεγάλη και Αγία η ημέρα της Πεντηκοστής. Σε κάθε κομμάτι του πλανήτη γη, εκεί που κτυπά δυνατά η καρδιά του κάθε Χριστιανού Ορθοδόξου, λαμπροφορούν οι Εκκλησιές, αγάλλονται οι πιστοί, και ψάλλονται ύμνοι σαν μελίρρυτοι ποταμοί.
Έτσι και η πόλη της Τριπόλεως εν αγαλλιάσει πολλή, και ευφροσύνη τιμά την σημερινή ημέρα της Πεντηκοστής.
Εις την Μητρόποή μας ετελέσθη από άκρη σε άκρη η Θεία Λειτουργία, με κατακλείδα τον Εσπερινόν του Αγίου Πνεύματος, μετά της καθιερωμένης γονυκλισίας.
Αυτή η γονυκλισία να είναι μια δέησις, και ένας ευσεβής πόθος, όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών για μια Χριστιανική ανθρώπινη κοινωνία. Να είναι μια κοινωνία, έχοντας σαν πρότυπο την πρώτη κοινότητα των πρώτων χριστιανών, με το να μερίζονται «τα πάντα τοις πάσι».
Ευχόμαστε δέ εκ μέσης καρδίας, όπως η δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ως πηγή αστείρευτος να δροσίζει με τα θεία ζείδωρα νάματα διψασμένες ψυχές που έχουν την απόλυτη ανάγκη στην σημερινή κατάξερη γη.
Ζούμε στον κύκλο αυτού του θλιμμένου κόσμου, στην παράξενη αυτή εποχή, σε αυτήν την άβυσσο που παρασύρονται τόσο οι ανθρώπινες συνειδήσεις.
Είθε το ιδιόμελον των αίνων της εορτής να είναι ο παιάνας για κάθε Χριστιανόν Ορθόδοξον.
«Εν ταις αυλαίς σου Κύριε,
οι πιστοί το γόνυ της ψυχής
και του σώματος υποκλίναντες,
ανυμνούμεν σε τον άναρχον Πατέρα,
και τον συνάναρχον Υιόν,
και το συναΐδιον και Πανάγιον Πνεύμα,
το φωτίζον και αγιάζον τας ψυχάς ημών».
