Στις 9.00 σήμερα το βράδυ, στα Κλωνατζίδικα, θα γίνει η παρουσίαση μίας ταινίας – ντοκιμαντέρ, από την Εναλλακτική Κοινότητα Τρίπολης. Πρόκειται ουσιαστικά για τρεις ταινίες, μία τριλογία, που ξεκίνησε το 1982 και ολοκληρώθηκε είκοσι χρόνια μετά, το 2002. «Κογιανισκάτσι», «Παουακάτσι», «Νακοϊκάτσι», σκηνοθέτης ο Γκόντφρεϊ Ρέτζιο και μουσική έγραψε για τις ταινίες αυτές ο Φίλιπ Γκλας.
KOYANNISQATSI(«Κογιανισκάτ
Είναι η ώρα της σιωπής
Δε μιλάει κανείς, μόνον εικόνες και μουσική. Είναι ένα παιχνίδι των αισθήσεων, ένα κέντρισμα του μυαλού. Οι εικόνες αλληλοσυγκρούονται, λειτουργούν διαλεκτικά, δημιουργούν συναισθήματα και μας βάζουν σε σκέψεις.
Στη γλώσσα των ινδιάνων Χόπι, «κάτσι» σημαίνει, ζωή.
«Κογιανισκάτσι», σημαίνει ζωή χωρίς ισορροπία, ανισσόροπη, τρελή, σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση.
Ο Ρέτσιο καταγράφει αυτήν την τρέλα. Ξεκινάει γλυκά και μας μεταφέρει στην ομορφιά της γης, τους ανθρώπους και τη φύση, κοντά στα σύννεφα, τα νερά, τα λουλούδια, τα δέντρα, τις θάλασσες, τα βουνά. Και ύστερα μας αστράφτει ένα χαστούκι. Όχι επειδή είναι βίαιος, βίαιος είναι ο κόσμος, αυτός μας δίνει ένα χαστούκι αφύπνισης και μας πετάει κατάμουτρα τις εικόνες της καθημερινότητάς μας.
Ο ουρανός μαυρίζει, τα εργοστάσια ξερνούν θάνατο, τα νερά μεταφέρουν δηλητήριο, οι άνθρωποι ασφυκτιούν μέσα στις πόλεις, δεν είναι οι άνθρωποι που βλέπαμε πριν. Είναι βλοσυροί, με την αγωνία στα μάτια, κινούνται μηχανικά, διεκπεραιώνουν, δε ζουν. Η ομορφιά γίνεται ασχήμια, η χαρά γίνεται λύπη, το φως γίνεται σκοτάδι, τα χρώματα εξαφανίζονται, ο πλανήτης καταστρέφεται.
