Γράφει ο Παναγιώτης Καρβελάς
Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου
Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας
Η υγεία είναι αναμφισβήτητα το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, για το οποίο πληρώνουμε πολλά, οι δε δαπάνες γι’ αυτήν παρουσιάζουν παγκοσμίως αυξητική τάση 4% περίπου ετησίως. Η διαμόρφωση ...
νέων πολιτικών και η αποδοχή τους είναι έργο εξαιρετικά δύσκολο, μακροχρόνιο και προσκρούει συχνά σε ισχυρά και οργανωμένα συμφέροντα, που πολεμούν κάθε αλλαγή. Δεν είναι τυχαίο πως στις ΗΠΑ μόλις πρόσφατα ψηφίστηκε η δημιουργία ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας, εν μέσω σοβαρών διαφωνιών και αντιδράσεων, ενώ στην ΕΕ γίνεται μεγάλη προσπάθεια για την αναμόρφωσή τους.Στη χώρα μας για την υγεία δαπανάται σχεδόν το 10% του ΑΕΠ, ξοδεύεται το διπλάσιο ποσοστό του οικογενειακού εισοδήματος απ’ ότι πριν τριάντα χρόνια και διατίθενται τετραπλάσια αν όχι πενταπλάσια ποσά για φάρμακα στο ίδιο διάστημα. Οι συνολικές δαπάνες για την υγεία αυξάνονται με ρυθμό 6-7% σε ετήσια βάση και είναι κοινά αποδεκτό ότι το σύστημα υγείας δεν λειτουργεί επαρκώς. Οι πολίτες είναι δυσαρεστημένοι από τη δημόσια περίθαλψη και η ανασφάλειά τους είναι μεγάλη για τους ίδιους και την οικογένεια τους.
Δυστυχώς, αρκετές από τις προηγούμενες κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν την υγεία κυρίως με επικοινωνιακά και άλλα κριτήρια, χωρίς να προβαίνουν σε ουσιαστικές τομές. Η σημερινή, αφού μελέτησε το θέμα επί ενάμιση χρόνο, ψήφισε ένα αόριστο νομοσχέδιο, υπό την πίεση των εντολών της Τρόικας, χωρίς να έχει εξασφαλίσει την απαραίτητη χρηματοδότηση, χωρίς διάλογο με τους εμπλεκόμενους φορείς και αναζητεί τώρα εφαρμογή μέσα από σειρά Υπουργικών Αποφάσεων και εγκυκλίων.
Ο νέος Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), που καλείται να ενοποιήσει τις υπηρεσίες υγείας των τεσσάρων μεγαλυτέρων ασφαλιστικών ταμείων, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΟΠΑΔ και ΟΓΑ, δεν έχει ακόμα έδρα και είναι αβέβαιο αν θα αρχίσει να λειτουργεί το Σεπτέμβριο! Άγνωστες, επίσης, παραμένουν οι ενιαίες παροχές υγείας που θα προσφέρει στους ασφαλισμένους και αβέβαιο το μέλλον του ιατρικού προσωπικού που θα το υπηρετεί ή που δεν θα το υπηρετεί.
Η δημόσια υγεία στη χώρα μας δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί με τα πλέον μελανά χρώματα. Κακή ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών, διαφθορά και δωροδοκία, ταλαιπωρία και καθυστερήσεις, υπερτιμολογήσεις ιατρικών υλικών, πολυφαρμακία και σπατάλη, συνθέτουν ένα απογοητευτικό σκηνικό, παρά τις σοβαρές προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, που διαθέτει ποιότητα και ανταποκρίνεται στα καθήκοντα του με αυταπάρνηση πασχίζοντας να συντηρηθεί με συνεχώς συρικνούμενους μισθούς.
Για να αποκτήσουμε επιτέλους ποιότητα στις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας, πρέπει να αποδεχτούμε και να θεσμοθετήσουμε μια σειρά από αρχές, που θα στηρίξουμε και θα υλοποιήσουμε με αποφασιστικότητα και σε βάθος χρόνου. Με λιγότερα χρήματα πρέπει να κάνουμε πολλά περισσότερα για να αποκτήσουμε ένα αξιόπιστο και ποιοτικό σύστημα, δημόσιο και ιδιωτικό, με ορίζοντα την επόμενη γενιά, που θα λειτουργεί σαν ενιαίο σύνολο.
Η υλοποίηση βασικών αρχών, όπως, το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή ιατρού για τους ασφαλισμένους των ταμείων, η ηλεκτρονική κάρτα, το ηλεκτρονικό ιατρικό ιστορικό και η διασφάλιση του απορρήτου του, η άμεση θεσμοθέτηση του οικογενειακού ιατρού, η καθολική και δωρεάν πρόσβαση στην πρόληψη και προαγωγή υγείας, και η κατ’ επέκταση αποσυμφόρηση των νοσοκομείων αποτελούν τη βάση μιας ποιοτικής και ουσιαστικής μεταρρύθμισης. Μόνο τότε μπορούμε να πούμε ότι πετύχαμε στην προσπάθειά μας και πως ξεφύγαμε από το γκρίζο σκηνικό της σημερινής πραγματικότητας.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινά Νέα στις 26/8/2011.
