“Κι αν βαφτίζεις τη «συναίρεση», «συναίνεση»”

του Μαρίνου Τσίρμπα

Μέλους της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας

Με αφορμή το ζήτημα της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου πρέπει κανείς να παρατηρήσει πως έλαβε χώρα ένα πραγματικό γεγονός μέγιστης πολιτικής σημασίας, το οποίο τεχνηέντως παρασιωπήθηκε απ’ όλους εκείνους που ...
έσπευσαν να σχολιάσουν τη στάση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Όχι, κύριοι, λυπάμαι πολύ αλλά δεν υπήρξε «συναίνεση» των δύο κομμάτων στο χώρο της Παιδείας. Αυτή η φαινομενική «σύμπτωση» βουλήσεων μοιάζει περισσότερο με «συναίρεση», με την έννοια της καθυπόταξης του κυβερνώντος κόμματος μπροστά στην ορμή μιας απόλυτα συνεπούς στάσης, εκείνης του Αντώνη Σαμαρά. Η υπεύθυνη συμπεριφορά του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κατάφερε να συμπαρασύρει ακόμα και τους συνεχιστές του παρωχημένου πολιτικού συστήματος,  ενός συστήματος ταυτόσημου της «αναντιστοιχίας λόγων-έργων», μη αφήνοντάς τους περιθώριο για τις γνωστές ασκήσεις «ανακυβίστησης» στις οποίες συνηθίζουν να επιδίδονται. Αυτό, δε, ειδικά σήμερα δεν μπορεί να μη συνιστά γεγονός βαρύνουσας σημασίας.

Για την ιστορία, αρκεί να θυμηθούμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς είχε εκφράσει τη θέση του για άρση του πανεπιστημιακού ασύλου πέρυσι τον Ιούνιο στη  κεντρική του εισήγηση στο πλαίσιο του 8^ο Εθνικού Τακτικού Συνεδρίου του κόμματος.

Υπό μία έννοια, βέβαια, μπορεί κανείς να δικαιολογήσει σε ένα βαθμό όλους εκείνους που δεν απέδωσαν την πραγματική διάσταση της πολιτικής στάσης του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στο εν λόγω ζήτημα. Προφανώς έχοντας ήδη διαγνώσει το διαφορετικό «πολιτικό DNA» του Αντώνη Σαμαρά, απλά θεωρούν ορισμένα πράγματα δεδομένα, δεν περιμένουν κάτι λιγότερο από εκείνον, άρα τυχόν αναφορά στη συνέπεια των επιλογών του συνιστά για αυτούς πλεονασμό.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν λάβουμε υπόψη μας ότι ένας πολιτικός ηγέτης, έχοντας ως σύμμαχο το χρόνο, καταφέρνει να δικαιώνεται μέσα από τις επιλογές του και να εδραιώνεται στη συνείδηση του λαού, ένα είναι το μόνο σίγουρο· ότι, δηλαδή, η σελίδα στην ιστορία της χώρας μας σιγά σιγά αλλάζει και εμείς βαδίζουμε προς την εποχή  εκείνου του πολιτικού κεφαλαίου που ονομάζεται Αντώνης Σαμαράς.