Κάλεσμα σε κοινή προσπάθεια για να υλοποιηθεί ο φωτισμός μνημείων στο Μάναρη!

Την ενεργοποίηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων προσπαθεί να επιτύχει ο Σύνδεσμος Μαναριωτών Αττικής, προκειμένου να επιτευχθεί ένας μεγάλος στόχος για την περιοχή, που είναι ο φωτισμός της γέφυρας και της στάσης Μάναρη.

Προσφάτως, ο Σύνδεσμος, έστειλε ένα έγγραφο ...

προς την Υπηρεσία  Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Δυτ. Ελλάδας (Πάτρα), τον ΟΣΕ, την Περιφέρεια, το Δήμο Τρίπολης και το Δημοτικό Διαμέρισμα Βαλτετσίου και τους ενημέρωσε για την υπόθεση αυτή.

Στο έγγραφο αυτό, σημειώνεται ότι, κατόπιν αιτήσεώς του Συνδέσμου και θετικής γνωμοδότησης των αρμοδίων Υπηρεσιών η Γέφυρα Μάναρη αναγνωρίστηκε ως Μνημείο με το υπ’αριθμ. 1353/Β/14-09-2006 ΦΕΚ (Η στάση Μάναρη έχει αναγνωριστεί με το υπ’αριθμ. 391/Β/25-06-1985 ΦΕΚ).

Επίσης, αναφέρεται ότι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο έχει συντάξει   Μελέτη Φωτισμού των Μνημείων αυτών , ως διπλωματική εργασία.

Και επιπλέον ότι ύστερα από αίτηση του Συνδέσμου η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αρκαδίας με ομόφωνη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, το 2010, αναγνώρισε την πολιτιστική αξία των δύο αυτών ιστορικών τεχνικών επιτευγμάτων , της λίθινης σιδηροδρομικής Γέφυρας Μάναρη και της σιδηροδρομικής στάσης στο χωριό Μάναρη, εξέφρασε την συγκατάθεσή του για το φωτισμό τους σύμφωνα με την σχετική μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και παρακαλούσε τους  εμπλεκόμενους Φορείς  (ΟΣΕ- Υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Δυτικής Ελλάδας) να αποφασίσουν σχετικά προκειμένου ο φωτισμός των Μνημείων να ενταχθεί σε σχετικό πρόγραμμα και να χρηματοδοτηθεί η εκτέλεσή του. Επιπλέον, ζητούσε να συμπεριληφθούν στον κατάλογο των προβαλλόμενων Αρκαδικών Μνημείων και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες στον εθνικό δρόμο Τρίπολης – Καλαμάτας που να πληροφορούν την ύπαρξή τους.

Σ’ όλα αυτά, πρέπει να προστεθεί ότι το Δημοτικό Συμβούλιο του τέως Δήμου  Βαλτετσίου αναφέρεται στο έγγραφο ότι έχει προβεί σε πολύχρονες και θετικές για το θέμα συζητήσεις και παραστάσεις, αλλά και διερευνητικές και ενημερωτικές επαφές με εξειδικευμένες εταιρίες . Μάλιστα σε ομόφωνη απόφασή του, το 2009, αναφέρει : « ....... Επειδή η απόσταση Τρενογέφυρας Μάναρη και ΄΄Σταθμός Διοδίων Γέφυρας Μάναρη΄΄ είναι πολύ μικρή, φαντάζει σημαντικό και κρίνεται εύλογο να φωτιστεί η Γέφυρα από τα διόδια, βάση της μελέτης που έχει  εκπονήσει το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο »  .

Επιπρόσθετα, ο Σύνδεσμος Μαναριωτών τονίζει ως έναν επιπλέον επιχείρημα για το αίτημά του ότι ο νέος εθνικός δρόμος Τρίπολης – Καλαμάτας διέρχεται ακριβώς δίπλα από τα Μνημεία και ο σταθμός διοδίων που βρίσκεται σε ελάχιστη απόσταση από αυτά, ονομάστηκε ΄΄Σταθμός Διοδίων Γέφυρας Μανάρη΄΄ .

Με βάση όλα αυτά, λοιπόν, απευθύνεται σε όλους τους φορείς και τις αρμόδιες υπηρεσίες και παρακαλεί να αποφασίσουν θετικά και να εκφράσουν τη συγκατάθεσή τους για το φωτισμό των Μνημείων, αλλά και στη συνέχεια να καταβληθεί ΚΟΙΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ για να ενταχθεί το έργο σε σχετικό πρόγραμμα και να χρηματοδοτηθεί η υλοποίησή του .

«Είμαστε βέβαιοι ότι θα συμβάλλετε με τις αποφάσεις σας ώστε να αναδειχθούν και να προστατευτούν  δύο ακόμα αξιοθαύμαστα τεχνικά επιτεύγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής στην Αρκαδία και να παραδοθούν    προβεβλημένα  αναλλοίωτα και αλώβητα  στις επερχόμενες γενιές στις οποίες και ανήκουν» αναφέρει το έγγραφο που υπογράφουν, εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου, ο Πρόεδρος Παναγιώτης Σιαμπέκος και ο Γραμματέας Κώστας Τζαβάρας.

 

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΜΑΝΑΡΗ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Βρίσκονται 15 χλμ. μακριά από την Τρίπολη, στον άξονα της σιδηροδρομικής γραμμής Τρίπολη – Καλαμάτα, όπου υπάρχει και η ομώνυμη Στάση Μάναρη. Στο 13^ο χλμ. του παλαιού οδικού άξονα Τρίπολη – Καλαμάτα υπάρχει στροφή προς Μάναρη. Σε απόσταση 2 χλμ. από τη στροφή είναι η Γέφυρα και η Στάση Μάναρη.

Από το νέο Εθνικό δρόμο Τρίπολη – Καλαμάτα απέχουν ελάχιστη απόσταση ανατολικά και η πρόσβαση γίνεται με έξοδο αμέσως μετά τα διόδια «Γέφυρας Μάναρη» στον κλάδο προς Καλαμάτα.

Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει ακόμη είσοδος και έξοδος Μάναρη στον κλάδο Καλαμάτα-Αθήνα.

          Είναι η μεγαλύτερη λίθινη θολωτή και τοξωτή κοιλαδογέφυρα της Ελλάδας. Καλύπτει τόξο 39^ο 45’ και έχει ακτίνα κύκλου 165,84 μέτρα. Εσωτερικά έχει μήκος 113,943 μέτρα και εξωτερικά 117,257 μέτρα. Έχει οκτώ (8) ανοίγματα (καμάρες) με 12,5 μέτρα το καθένα. Το μέγιστο ύψος της είναι 21 μέτρα και το πλάτος της είναι 4,25 μέτρα.

Μελετήθηκε, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τη γαλλική εταιρεία Societe Anonyme Internationale de construction et denterprise des Tranaux Publiques (Ανώνυμη Διεθνής Εταιρεία Κατασκευών και Εργολαβικών Έργων). Τα σχέδιά της είναι της περιόδου 1890 – 91 από το Γάλλο αρχιμηχανικό Α. Cotteland. Αρχιμηχανικός κατασκευής ήταν ο P. Lepeche.

Η κατασκευή της έγινε μεταξύ των ετών 1892 – 1896.

          Υπάρχει σχεδιάγραμμα κατασκευής της Γέφυρας σε κλίμακα 1/100, μήκους δύο περίπου μέτρων Χ 0,30 μ. και χειρόγραφα επιμετρητικά στοιχεία των εκτελεσθεισών εργασιών κατασκευής στα γαλλικά από 14 σελίδες Α3 και ημερομηνία 9 Οκτωβρίου 1896. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει, ότι η κατασκευή της γέφυρας τελείωσε το 1896. Ο σιδηροδρομικός άξονας Μύλων – Καλαμάτας πρωτολειτούργησε το έτος 1898.

          Η πέτρα της Γέφυρας και της Στάσης είναι ντόπια. Η γνωστή Μαναραίικη πέτρα. Είχαν ανοιχτεί νταμάρια στον παρακείμενο ορεινό όγκο «Σπαρτιά» και με ντεκοβίλ την έφερναν στο χώρο της Γέφυρας για πελέκημα και χτίσιμο. Εργάστηκαν Γάλλοι και Ιταλοί τεχνίτες, αλλά και Έλληνες. Και γυναίκες χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά της πέτρας και για το χοντρό πελέκημά της.

          Από της κατασκευής της η Γέφυρα δε χρειάστηκε ποτέ παρέμβαση για επισκευή ή συντήρηση και δεν επηρεάστηκε ποτέ από φυσικά φαινόμενα.

          Στην άκρη της γέφυρας βρίσκεται το κτίριο της Στάσης Μάναρη. Κτίστηκε το έτος 1897 με πέτρα ίδια με εκείνη της γέφυρας. Έχει το παραδοσιακό σχέδιο Στάσης της εποχής εκείνης. Είναι αληθινό κομψοτέχνημα.

          Η Γέφυρα και η Στάση Μάναρη είναι τοπόσημα και σημεία αναφοράς για τους κατοίκους του χωριού Μάναρη, της ευρύτερης περιοχής, της Αρκαδίας, αλλά και των ταξιδιωτών του σιδηρόδρομου. Άλλοτε ο χώρος της Γέφυρας και της Στάσης έσφυζε από ζωή και κίνηση. Το τρένο ήταν το μοναδικό μέσον για την διακίνηση ανθρώπων και προϊόντων της περιοχής.

          Σήμερα το κτίριο της Στάσης είναι ερειπωμένο με ορθάνοιχτα παράθυρα και πόρτες και κατεστραμμένα ταβάνια, εγκαταλειμμένο από κάθε ανθρώπινη έγνοια και φροντίδα. Η Γέφυρα δε έχει υποστεί πρόσφατα ακρωτηριασμό των άκρων της από τους εργολάβους << εκσυγχρονιστές – ανακαινιστές >>, που γκρέμισαν κάτω από τη Γέφυρα τρεις λαξευμένους ογκόλιθους της στέψης - ο ένας ήδη εξαφανίστηκε και δεν τον αναζήτησε κανείς !! - και έβαλαν στη θέση τους τσιμέντο, ενώ κάλυψαν πάλι με τσιμέντο άλλους στα άκρα της. Για να αποφύγουν δε τις διαμαρτυρίες μας κάλυψαν το τσιμέντο με πρόχειρη και άσχετη επένδυση, που φαντάζει από μακριά και δημιουργεί αλγεινή εντύπωση και στους πλέον ανίδεους. Η άμεση αποκατάσταση του Μνημείου είναι πλέον υποχρέωση των αρμοδίων Αρχαιολογικών Υπηρεσιών και των Αρχιτεκτόνων του Ο.Σ.Ε.