“Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε ότι δεν τρέφουμε αυταπάτες. Εκτιμήσαμε ότι τα περί «καλαθιού αγροτικών προϊόντων» είναι ένα καλό επικοινωνιακό κόλπο της κυβέρνησης, στην προσπάθειά της να εκτονώσει την ογκούμενη δυσαρέσκεια και οργή του αγροτικού κόσμου, ο οποίος βλέπει να συρρικνώνεται δραματικά το εισόδημά του.
Η απουσία εθνικής αγροτικής πολιτικής οδηγεί τον κάθε υπουργό σε επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Όμως τα επικοινωνιακά τεχνάσματα και οι διαβουλεύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, δεν μπορούν να αλλάξουν την πραγματικότητα” αναφέρει, σε ανακοίνωσή του, ο επικεφαλής της «αγωνιστικής συνεργασίας Πελοποννήσου», Θανάσης Πετράκος.
Στη συνέχεια, η ανακοίνωση αναφέρει: «Η σκληρή πραγματικότητα είναι παρούσα και λέει ότι οι αγρότες της Πελοποννήσου όπως και όλης της χώρας βιώνουν τραγική οικονομική κατάσταση.
Η αγροτική οικονομία τελεί υπό κατάρρευση και οι αγρότες απειλούνται με αφανισμό ως αποτέλεσμα των πολιτικών που άσκησαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όλα τα τελευταία χρόνια.
Όμως δε φανταζόμαστε ότι η αιρετή Περιφέρεια θα ευτέλιζε και θα απαξίωνε με τη συμπεριφορά της ένα τέτοιο σοβαρό κατά τ’ άλλα θέμα και κυρίως ότι θα ερχόταν σε συζήτηση στο Π.Σ. κρυφά από τους αγρότες και τα συλλογικά τους όργανα. Γιατί το θέμα αυτό αφορά πρωτίστως τους αγρότες και όχι τον κ. Τατούλη, τους Αντιπεριφερειάρχες και τα μέλη του Π.Σ.
Απαιτεί ο κ. Περιφερειάρχης και η ηγετική ομάδα να τοποθετηθούμε σε μια εισήγηση, την οποία δεν έφεραν προς συζήτηση στην Επιτροπή Ανάπτυξης, όπως θα έπρεπε και έδωσαν την εισήγηση λίγες ώρες πριν τη συνεδρίαση, παραβιάζοντας κάθε έννοια δημοκρατικής δεοντολογίας, αλλά και νομιμότητας.
Δεν θα τοποθετηθούμε στην εισήγηση, για να μη νομιμοποιήσουμε την απαξίωση και τον ευτελισμό του Π.Σ. Για να μη νομιμοποιήσουμε τη διαδικασία – παρωδία. Συνεπώς, η οποιαδήποτε απόφαση στο συγκεκριμένο θέμα σήμερα είναι άκυρη.
Θέσεις και προτάσεις για τα προβλήματα της αγροτικής οικονομίας, των αγροτών η παράταξή μας έχει. Τις διατυπώσαμε και προεκλογικά στο πρόγραμμά μας. Θέσεις για το κάτω από ποιους όρους και προϋποθέσεις θα μπορούσαν να υπάρξουν δράσεις ουσιαστικές, που θα συνέβαλαν ώστε να έχει νόημα, ακόμα και αυτό το επικοινωνιακό κόλπο του Υπουργείου για το περίφημο «καλάθι των αγροτικών προϊόντων», διατυπώσαμε στην πρώτη συνεδρίαση στη γενική συζήτηση που έγινε για το συγκεκριμένο θέμα στις 9 Φεβρουαρίου 2011.
Θα τοποθετηθούμε στην εισήγηση, αφού τη μελετήσουμε και τη συζητήσουμε με τους ίδιους τους αγρότες.
Κυρίες και κύριοι, η διαδικασία αυτή αποδεικνύει τη σοβαρότητα με την οποία η Περιφέρεια αντιμετωπίζει το μέγα θέμα της αγροτικής παραγωγής. Τα όμορφα λόγια αποδεικνύονται «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».
Αλλά και η κυβέρνηση μετά είκοσι δύο μήνες που βρίσκεται στην εξουσία, προωθεί μια πολιτική η οποία συνεχίζει και εντείνει την κατάρρευση του πρωτογενή τομέα.
Με βάση τα επίσημα στοιχεία της Eurostat και της Ελ.Στατ. Αρχής:
1) Υπήρξε αύξηση του κόστους παραγωγής κατά 10%.
2) Έχουμε νέα μείωση του αγροτικού εισοδήματος κατά 9,1% (Μάιος 2010-Μάιος 2011).
Αυτή η μείωση προστίθεται στη μείωση του αγροτικού εισοδήματος κατά 24% από το 1995 μέχρι το 2010.
Συμπέρασμα, από το 1995 μέχρι σήμερα μειώθηκε κατά 33,3%.
Αυτή είναι αθροιστικά η πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Την ίδια περίοδο στην Ε.Ε. των 27, το αγροτικό εισόδημα αυξήθηκε 5%.
3) Υπάρχει μείωση κατά 25% από 2000-2010. Το ¼ δηλαδή εγκατέλειψε την αγροτική παραγωγή.
4) Έχουμε διεύρυνση της ψαλίδας τιμών παραγωγού – καταναλωτή.
5) Ο αγρότης και σαν παραγωγός και σαν καταναλωτής πληρώνει 23% Φ.Π.Α., ενώ η επιστροφή του Φ.Π.Α. έχει καθηλωθεί στο 11%.
6) Από 2004-2009 η φυτική παραγωγή μειώθηκε κατά 7% και η ζωική κατά 2%, με συνέπεια το 2010 πλήρωσε το Ελληνικό κράτος 6,5 δισ. για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων και το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αγροτικών προϊόντων είναι 3,5 δισ. ευρώ.
7) Γιγάντωση των καρτέλ.
8) Συνέχιση των «ελληνοποιήσεων».
9) Οι κτηνοτρόφοι βρίσκονται σε απόγνωση, βλέποντας να αυξάνονται συνεχώς οι τιμές των ζωοτροφών, να υπάρχει τρομακτική πίεση από τους γαλακτοβιομήχανους για τη μείωση των τιμών και η κυβέρνηση η οποία μας λέει ότι ενδιαφέρεται δήθεν για το περίφημο καλάθι να πουλάει τη «Δωδώνη». Να μειώνονται οι τιμές του κρέατος στον παραγωγό και να μην έχει λυθεί ακόμη το πρόβλημα της νομιμοποίηση των σταβλικών εγκαταστάσεων.
10) Ελαιοπαραγωγοί: Για πέμπτη χρονιά βλέπουν τις τιμές κάτω του κόστους και η νοθεία και η δυσφήμιση και του ελαιολάδου και των ελιών Καλαμών να συνεχίζονται, όπως έγινε πρόσφατα στις Η.Π.Α., την Αυστραλία και την Τουρκία.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβερνητική πολιτική του μεσοπρόθεσμου προχωράει σε νέα αντιλαϊκά και αντιαγροτικά μέτρα.
α) Μειώνονται και αυτές οι χαμηλές αγροτικές συντάξεις.
β) Συρρικνώνονται οι παροχές υγείας, παιδείας και ζωής στο χωριό, αφού κλείνουν σχολεία, κέντρα υγείας, υπηρεσίες εξυπηρέτησης, συγκοινωνίες κ.λπ.
γ) Διαλύονται και ενοποιούνται οι οργανισμοί γεωργικής έρευνας, διότι αντί να προωθηθεί η έρευνα ιδίως για τη διατήρηση των ντόπιων ποικιλιών σπόρων και φυτών και φυλών ζώων, που θα μπορούσε να συμβάλλει δυναμικά στην ανάπτυξη τοπικών ποιοτικών προϊόντων, προωθείτε το «τσουβάλιασμα» τριών οργανισμών με εντελώς διαφορετικά αντικείμενα του ΕΘΙΑΓΕ, του ΟΠΕΓΕΠ και του ΟΓΕΚΑ ΔΗΜΗΤΡΑ, πετυχαίνοντας με ένα σμπάρο (δημοσιονομική συρρίκνωση) τρία τρυγόνια: τη διάλυση της γεωργικής έρευνας, τη διάλυση της ποιότητας και τη διάλυση της αγροτικής εκπαίδευσης μαζί. Κλείνει το Ινστιτούτο Αγροτικής Έρευνας του ΕΘΙΑΓΕ στην Καλαμάτα και τα μηχανήματα για τη δημιουργία εργαστηρίου πιστοποίησης ελαιολάδου «αραχνιάζουν» στα κουτιά.
δ) Αντί να μετατραπεί η Αγροτική Τράπεζα σε 100% δημόσια τράπεζα ειδικού σκοπού, για να στηρίξει τους αγρότες και την αγροτική παραγωγή, πωλείται. Συνεπώς οι αγρότες και η χώρα μένει χωρίς τραπεζικό εργαλείο για να ασκηθεί αγροτική πολιτική.
ε) Αντί να προχωρήσει στο ξεκαθάρισμα του Συνεταιρισμού Σφαγίδων και να συμβάλει στο να ξεκαθαρίσει η λειτουργία των Συνεταιρισμών με διαφάνεια προς το συμφέρον των αγροτών, φέρνει ένα απαράδεκτο νομοσχέδιο περί Συνεταιρισμών, το οποίο παραβιάζει βασικές συνεταιριστικές ιδέες, επιδιώκει τη μεγαλύτερη κομματική άλωση των Συνεταιρισμών από τα κόμματα του δικομματισμού, μετατρέπει τους Συνεταιρισμούς σε Ανώνυμες Εταιρείες, με στόχο να πουληθούν τα «φιλέτα» ακίνητα που διαθέτουν κυρίως οι Ενώσεις και όλες οι δευτεροβάθμιες οργανώσεις και η ΠΑΣΕΓΕΣ.
στ) Μειώνει τους πόρους του Π.Δ.Ε. για την αγροτική πολιτική.
ζ) Υποβαθμίζει και καταργεί γεωπονικά τμήματα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.
η) ΕΛΓΑ. Έχουμε δραματική μείωση της κρατικής επιχορήγησης, κατάλυση της έννοιας της δημόσιας ευθύνης στην προστασία της γεωργικής παραγωγής, δυσανάλογες εισφορές σε σχέση με τις αποζημιώσεις, ουσιαστικά ιδιωτικοποίηση.
Συμπέρασμα, τα εργαλεία με τα οποία μπορεί να ασκηθεί αγροτική πολιτική και αυτά είναι οι πόροι, οι θεσμοί και τα στελέχη, συρρικνώνονται, διαλύονται και υποβαθμίζονται.
Άρα, δεν υπάρχουν μέτρα παραγωγής για να γεμίσει το καλάθι.
- Το καλάθι της Πελοποννήσου αλλά και της κάθε περιφέρειας για να γεμίσει θα πρέπει να υπάρχει παραγωγή αγροτικών προϊόντων.
- Για να υπάρχει όμως παραγωγή θα πρέπει να υπάρχουν οι παραγωγοί, να υπάρχουν οι γεωργοί, οι κτηνοτρόφοι και οι ψαράδες. Έλληνες και ξένοι εργάτες που θα ποτίσουν τη γη με ιδρώτα.
- Για να υπάρχουν όμως παραγωγοί θα πρέπει να υπάρχουν τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν και ένα μικρό περιθώριο που θα γυρίσουν όλοι αυτοί στην οικογένεια τους για να μπορέσουν πορευτούν
- Δεν φτάνουν βέβαια οι τιμές.
Χρειάζεται να εισπραχθούν και τα συμφωνηθέντα. Όμως κάθε χρόνο οι αγρότες χάνουν τον κόπο τους από «αεριτζήδες» και απατεώνες εμπόρους φρούτων επειδή δεν υπάρχει ακόμα ούτε μητρώο εμπόρων.
Σε αυτό το βασικό γεωργικό αλλά και μαθηματικό συλλογισμό οι απαντήσεις, οι λύσεις δεν μπορεί παρά να είναι ξεκάθαρες.
Εδώ δεν χωράνε παρερμηνείες και οι απαντήσεις είναι μονοδιάστατες.
Απαιτούνται:
- Κλαδικές πολιτικές ανά προϊόν.
- Πολιτικές και μέτρα μείωσης του κόστους παραγωγής.
- Πολιτικές για τη στήριξη της υπαίθρου.
- Πολιτικές για τη διατήρηση του αγροτικού οικοσυστήματος.
- Πολιτικές εξυγίανσης της αγοράς από τα λαμόγια και τα καρτέλ βιομηχάνων και πολυεθνικών αλυσίδων διανομής.
- Πανευρωπαϊκός αγώνας για την ανατροπή των αντιαγροτικών πολιτικών της Ε.Ε. για μια ριζοσπαστική, φιλοαγροτική νέα ΚΑΠ προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών.
Με λίγα λόγια χρειάζεται ένας συνολικός εθνικός σχεδιασμός. Μια εθνική αγροτική στρατηγική. Το καλάθι κάθε Περιφέρειας έπεται της εθνικής αγροτικής πολιτικής και τέτοια δεν είχαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Αντίθετα είχαμε μία διαχείριση της καθημερινότητας, μια στείρα εφαρμογή των κανονισμών και οδηγιών της ΕΕ.
Και επειδή το κενό ήταν πια φανερό ο κάθε υπουργός επιχειρούσε μέσα από αυτοσχεδιασμούς και τεχνάσματα να συγκαλύψει ευθύνες και αδιέξοδα.
Τι έχουμε σήμερα; Μια από τα ίδια.
Επανάληψη του ίδιου έργου σε άλλη σκηνοθεσία.
· Ε.Ε.
α) Έχουμε συρρίκνωση των πόρων, αφού πλέον μοιράζονται οι ίδιοι πόροι σε 27 χώρες.
β) Από το νέο σύστημα κατανομής των επιδοτήσεων, οι αγρότες της Ελλάδας θα βγουν ζημιωμένοι, αφού από 48 ευρώ το στρέμμα, θέλει η Κομισιόν να πάμε στα 22 ευρώ το στρέμμα.
γ) Ανοίγουν προτιμησιακές συμφωνίες στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης με μια σειρά χώρες που έχουν ομοειδή προϊόντα, με αρνητικές συνέπειες για τα δικά μας.
δ) Οι θριαμβολογίες για τη μείωση της εθνικής συμμετοχής στο ΕΣΠΑ είναι ένα μεγάλο παραμύθι, αφού ουσιαστικά αυτό σημαίνει μείωση του συνολικού ποσού του ΕΣΠΑ.
Τι λέει η κυβέρνηση και οι δυνάμεις της πλειοψηφίας της Περιφέρειας απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της Ε.Ε.; Τίποτα.
Όπως δεν είπε τίποτα, αντίθετα συμφωνούσαν, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. απέναντι στις διαδοχικές νεοφιλελεύθερες τροποποιήσεις της Κ.Α.Π. (1992-1998-2003-2008), οι οποίες διέλυσαν τους μηχανισμούς στήριξης των τιμών και τις κοινοτικές παρεμβάσεις και συνολικά αφαίρεσαν κάθε μέτρο προστασίας από τους αγρότες και στην αγροτική παραγωγή.
Με τι πόρους θα χρηματοδοτηθεί το «καλάθι»; Δεν υπάρχουν πόροι. Διότι είναι γνωστό ότι το 28% της Δημόσιας Δαπάνης του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (ΠΑΑ) αποτελεί ανειλημμένες υποχρεώσεις και έργα-γέφυρες της προηγούμενης Προγραμματικής Περιόδου. Η πορεία υλοποίησης του, ένα χρόνο μέχρι τη λήξη του βρίσκεται σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα, γιατί οι πολιτικές του Μνημονίου έχουν κλείσει τη στρόφιγγα της εθνικής χρηματοδότησης. Όταν δεν γνωρίζουμε ποιές είναι οι συγκεκριμένες και εγκριμένες αναθεωρήσεις του. Όταν δεν γνωρίζουμε με ποια κριτήρια θα γίνει η κατανομή των διαθέσιμων πόρων σε καθεμιά Περιφέρεια. Όταν ξεπουλιέται το μοναδικό χρηματοδοτικό εργαλείο, η Αγροτική Τράπεζα, στην οποία είναι υποθηκευμένο περίπου 70% της συνολικής αγροτικής γης, τη στιγμή που το κόστος δανεισμού των αγροτικών νοικοκυριών είναι δυσβάσταχτο και η τραπεζική χρηματοδότηση αναπτυξιακών προσπαθειών στον αγροτικό τομέα δίνεται με το σταγονόμετρο. Όταν τα Σχέδια Βελτίωσης εξετάζονται ακόμα όσα είχαν υποβληθεί το 2005 και δεν θεωρούνται επιλέξιμα. Π.χ. το να στήσει ένας νέος αγρότης ένα χοιροστάσιο, ένα πτηνοτροφείο ή μια μονάδα παραγωγής γάλακτος. Όταν δεν έχει καταλήξει πως θα υποστηρίξει τον αναγκαίο «προστατευτισμό» στην γεωργία μας, ώστε να διατηρήσει στοιχεία της ανταγωνιστικότητά της. Με τι πολιτική Δημοσίων Επενδύσεων θα στηρίξει την παραμονή των γεωργών στην ύπαιθρο και το ξαναζωντάνεμά της.
Άρα δεν υπάρχουν μέτρα που να στηρίζουν την παραγωγή.
Ποιες δημόσιες υπηρεσίες θα υποστηρίξουν αυτή την προσπάθεια;
Το ΥΠΑΑΤ έχει απογυμνωθεί από αρμοδιότητες. Ο ΕΦΕΤ πήγε στο Υπ. Υγείας. Τα Δάση μετακόμισαν στο ΥΠΕΚΑ. Η Αλιεία δόθηκε προίκα στο Υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας.
Η εφαρμογή του Καλλικράτη καρκινοβατεί με το απίστευτο χάος που επικρατεί στις αρμοδιότητες και την κατανομή του προσωπικού
Όσον αφορά την αγροτοδιατροφική σύμπραξη σε επίπεδο Περιφέρειας, με τη μορφή αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας. Από ποιόν θα ελέγχεται; Ενισχύεται η ελληνική - μεσογειακή διατροφή με σχεδιασμούς αύξησης του ΦΠΑ από το 13 στο 23% των ειδών διατροφής;
Πόσα δημοπρατήρια θα γίνουν και ποια μορφή θα έχουν; Θα είναι σε μορφή Α.Ε., όπως πρότεινε από την δεκαετία του ’80 η σύλληψη Σημίτη, Τι θα αλλάξει στις υπάρχουσες αγορές αγροτικών προϊόντων,
Θα υπάρχουν και τα δύο και αν ναι με ποια μορφή συνύπαρξης; Όταν έχει ήδη εξαγγελθεί η συμμετοχή ιδιωτών κατά 49%, πως θα διασφαλιστεί η προστασία των αγροτών από τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα καρτέλ; Πως θα εξασφαλιστεί η μεταφορά των ευπαθών αγροτικών προϊόντων με βάση το γεωγραφικό ανάγλυφο της Περιφέρειας;
Εξαγγέλθηκε ότι κάθε περιφέρεια θα αποκτήσει το δικό της σήμα ποιότητας και για να δικαιολογηθεί η παράδοση τους στην ασύδοτη αγορά που επιβάλλει τα πρότυπα των οικονομικών συμφερόντων των εκάστοτε αγοραστών, σηκώθηκε σημαία η μάχη ενάντια στις πιστοποιήσεις «μαϊμού». Δεν διευκρινίστηκε όμως αν θα υπάρξουν Εθνικά πρότυπα ή η κάθε περιφέρεια θα έχει τα δικά της συστήματα; Και πως θα εξασφαλιστεί η αξιοπιστία τους όταν τα ισοζύγια αγροτικών προϊόντων δεν τηρούνται ούτε σε εθνικό επίπεδο και οι παράνομες ελληνοποιήσεις οργιάζουν;
Όσο για την προώθηση των Ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό, που υποτίθεται θα βοηθήσει το καλάθι και τα σήματα ποιότητας, καμιά αυταπάτη δεν έχουμε όταν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ από χρόνια εγκατέλειψαν κάθε πολιτική προώθησης των εξαγωγών, με την αδιαφανή κατασπατάληση εθνικών και κοινοτικών πόρων από διάφορους οργανισμούς και φορείς με μοναδικό κριτήριο τα κομματικά τους συμφέροντα.
Όσον αφορά το αγροδιατροφικό πρότυπο τι σχέση έχει αυτό με τα φωτοβολταϊκά που προβλήθηκαν σαν το νέο Ελντοράντο για τους αγρότες και σήμερα (αφού επιβαρύνθηκαν με χιλιάδες ευρώ για μελέτες και αιτήσεις) αυτοί θα μείνουν εκτός ή θα πληρώσουν από την τσέπη τους και το δίκτυο διασύνδεσης με τη ΔΕΗ, θα μπουν στο καλάθι, Οι ολοένα μεγαλύτερες εκτάσεις ηλίανθου και άλλων φυτών για παραγωγή βιομάζας, συμμετέχουν στο αγροδιατροφικό πρότυπο;
Για όλα όσα τονίζουμε, τολμούμε μια πρόβλεψη:
Το καλάθι προϊόντων σε συνθήκες ανταγωνισμού και παγκοσμιοποίησης, σε περίοδο μνημονίων με την βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή της οικονομίας της χώρας, σε καταστάσεις μείωσης του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και έλλειψης αναπτυξιακής στρατηγικής, με μια ύπαιθρο και χωριά όπου η αγροτική οικονομία εμφανίζεται διαλυμένη, χωρίς καλλιέργειες, χωρίς δρώντες αγρότες, χωρίς ελπίδα και προοπτική, χωρίς θεσμούς και δομές κινδυνεύει όχι μόνο να είναι μικρό αλλά να μείνει άδειο και να καταλήξει χωρίς προϊόντα, αν καταφέρουμε τελικά να διασώσουμε τον πάτο του.
Απέχουμε από την διαδικασία παρωδία.
Θα επιμείνουμε όμως και θα είμαστε παρόντες σε διαδικασίες που θα παρέχουν εχέγγυα και αφορούν έναν μακροχρόνιο επιχειρησιακό αναπτυξιακό σχεδιασμό για την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα και της υπαίθρου, για την διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας εσωτερικά με αγροτικά προϊόντα ποιότητας και πιστοποιημένης βιο-ασφάλειας, με την διαμόρφωση ενός σταθερού εξαγωγικού προσανατολισμού τους.
Επιφυλασσόμαστε να το κάνουμε αναλυτικά και συγκεκριμένα σε δημόσια παρουσία. Να το συζητήσουμε με τους αγρότες και τους λοιπούς φορείς.
Η βαθιά κρίση στην οποία βρίσκεται η αγροτική οικονομία και οι αγρότες είναι μακροχρόνιο αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και στη χώρα μας από τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις και την ΕΕ οι οποίες αφαίρεσαν κάθε μέτρο προστασίας σε συνδυασμό φυσικά με την έλλειψη εθνικής αγροτικής πολιτικής και κλαδικών πολιτικών για τα βασικά αγροτικά προϊόντα.
Η γεωργία καμίας χώρας πόσο δε περισσότερο της Ελλάδας και της Πελοποννήσου η οποία έχει μικρό κλήρο και δύσκολο ανάγλυφο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς στήριξη, γι αυτό απαιτείται ένα εθνικό σχέδιο αναζωογόνησης και ανάπτυξης της υπαίθρου με μέτρα στήριξης του εισοδήματος των αγροτών, μείωσης του κόστους καλλιέργειας, «τσάκισμα» των καρτέλ.
Χρειάζεται επιπλέον ένα σχέδιο και χρηματοδοτήσεις που να περιλαμβάνει πολιτικές και μέτρα για βελτίωση της ζωής στην ύπαιθρο για δημιουργία αναγκαίων υποδομών.
· Χρειάζεται γενναία χρηματοδοτικά μέτρα και πολιτικές για μείωση του κόστους καλλιέργειας.
· Χρειάζεται δημόσιες πολιτικές για την ενίσχυση της θέσης των αγροτών.
· Χρειάζονται αποφασιστικά μέτρα ενάντια στη νοθεία και στις ελληνοποιήσεις.
· Χρειάζεται ένα αναγεννημένο συνεταιριστικό και συνδικαλιστικό κίνημα.
· Χρειάζεται και δέσμη όμως αρκετών μέτρων για τη στήριξη των αγροτών στις σημερινές συνθήκες κρίσης.
· Χρειάζεται όμως και συντονισμένος πανευρωπαϊκός αγώνας για ανατροπή αυτής της ΚΑΠ για μια ριζική ριζοσπαστική μεταρρύθμιση της ΚΑΠ προς όφελος των μικρομεσαίων αγροτών.
Η κυβέρνηση όμως επέλεξε να συνεχίσει να στηρίζει τις τράπεζες και να μειώνει τη φορολογία των πολυεθνικών.
Γι’ αυτό δεν εμπιστευόμαστε την κυβερνητική πολιτική, γιατί έχει δώσει δείγματα γραφής στο παρελθόν αλλά και στο παρόν. Δεν εμπιστευόμαστε και την πλειοψηφία του Π.Σ. γιατί η ηγετική του ομάδα έχει και αυτή δώσει δείγματα γραφής και επί της ουσίας και επί της δημοκρατίας.
Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε μαζί με τους αγρότες να υπάρξει ανατροπή αυτών των πολιτικών της κυβέρνησης του μνημονίου και της τρόικας. Προϋπόθεση για αυτά είναι ένα ισχυρό ενωμένο μαζικό αγροτικό συνδικαλιστικό και συνεταιριστικό κίνημα και ένα ευρύτερο κοινωνικό μέτωπο αγώνα αντίστασης ανατροπής.
Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες.
Η Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει ρόλο αν κατά τη γνώμη μας κινηθεί σε 4 επίπεδα:
1ο επίπεδο.
α) Να είναι σταθερός συμπαραστάτης των αγώνων των αγροτών για τα δίκαια αιτήματά τους, αλλά και να παίξει το ρόλο του συντονιστή των διεκδικήσεων των αγροτών.
β) Να διεκδικεί να επηρεάσει τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής για τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
γ) Να διεκδικεί λύσεις στα άμεσα και πιεστικά προβλήματα των γεωργών, των κτηνοτρόφων και των ψαράδων από την κυβέρνηση.
δ) Να διαμορφώσει θέσεις για την αναθεώρηση της ΚΑΠ.
2ο επίπεδο. Να πάρει μέτρα και να ασκήσει δημόσιες πολιτικές που να συμβάλλουν στη μείωση του κόστους παραγωγής.
3ο επίπεδο. Να αξιοποιήσει σωστά το ρόλο του επιστημονικού δυναμικού και να συνεργάζεται στενά με το ΤΕΙ Καλαμάτας. Είναι σημαντικός ο ρόλος των υπηρεσιών και των επιστημόνων. Επιβάλλεται άμεσα η αναθεώρηση του οργανογράμματος λειτουργίας της Περιφέρειας, διότι κατά τη γνώμη μας η πρόταση του Υπουργείου είναι αντιαναπτυξιακή. Προτείνουμε:
α) Ανεξάρτητη Διεύθυνση η Κτηνιατρική.
β) Στη Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης να υπάρχει ειδικό τμήμα εγγείων βελτιώσεων.
γ) Να ληφθούν μέτρα για την απλοποίηση των διαδικασιών και τη μείωση της γραφειοκρατίας.
4ο επίπεδο. Συγκρότηση περιφερειακής αγροτικής πολιτικής και κλαδικών πολιτικών για όλα τα βασικά προϊόντα της Περιφέρειας (έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, ελιές Καλαμών, κρασί, εσπεριδοειδή, σύκα, σταφίδα, φέτα, κτηνοτροφικά προϊόντα κ.λπ.). Για το σκοπό αυτό η παράταξή μας προτείνει τη συγκρότηση και λειτουργία Συμβουλίου Αγροτικής Πολιτικής σε περιφερειακό επίπεδο, το οποίο να διαρθρώνεται κλαδικά (επιτροπές για κάθε προϊόν) για να μπορούν να συμμετέχουν στη διαμόρφωση της αγροτικής πολιτικής της Περιφέρειας οι απλοί παραγωγοί.
Η Πελοπόννησος από τη φύση της μπορεί να αναδειχθεί ως κατ’ εξοχήν περιοχή παραγωγής ποιοτικών αγροτικών προϊόντων της ελληνικής διατροφής. Η αιρετή Περιφέρεια, αν έχει την πολιτική βούληση, έχοντας ως «σημαία» το εξαιρετικής ποιότητας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, αλλά και τα υπόλοιπα τοπικά αγροτικά προϊόντα, μπορεί να προβάλει και να πουλήσει ένα «καλάθι» τοπικών αγροτικών προϊόντων διεθνώς αναγνωρισμένων και να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα και να πρωτοστατήσει σε δράσεις, που θα μειώνουν το κόστος παραγωγής και θα ενισχύουν το εισόδημα των αγροτών. Ειδικά για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, με δεδομένα ότι η Περιφέρεια Πελοποννήσου είναι η πρώτη ελαιοπαραγωγός Περιφέρεια της χώρας και δεύτερον έχει ένα μεγάλο όπλο, την απόφαση της UNESCO να αναγνωρίσει μια περιοχή της, την περιοχή της Κορώνης, ως την πρέσβειρα της μεσογειακής διατροφής, προτείνω να εξεταστεί η καθιέρωση ενός ονόματος για όλα τα έξτρα παρθένα ελαιόλαδα της Πελοποννήσου και αυτό να είναι το όνομα «Κορωνέικο».
Η Περιφέρεια πρέπει να αναπτύξει ορισμένες βασικές δράσεις για να βοηθήσει τους αγρότες, όπως:
Ø Άμεσα πρέπει να ζητήσει:
α) την κατάθεση τροπολογίας για την τροποποίηση του νόμου 3698/2008, που ορίζει τις διαδικασίες αδειοδότησης των κτηνοτροφικών μονάδων, διότι έχουν οδηγηθεί χιλιάδες κτηνοτρόφοι σε αδιέξοδο,
β) την τροποποίηση του ελάχιστου ποσού επενδυομένων κεφαλαίων στην κατεύθυνση ενίσχυσης των μικρών επενδυτών γιατί με τις σημερινές ρυθμίσεις όλοι οι μικροί επενδυτές μένουν έξω.
Ø η κατασκευή των απαραίτητων έργων υποδομής (εγγειοβελτιωτικά, δρόμοι, ηλεκτροφωτισμός, κ.λπ.) και επιδότηση για την αλλαγή του τρόπου άρδευσης (ορθολογική διαχείριση των υδάτων).
Ø η δημιουργία ενός νέου τύπου παραγωγικών συνεταιρισμών, με στόχο τη μείωση του κόστους παραγωγής, τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων, την αύξηση της τυποποίησης, με τελικό στόχο την ενίσχυση του εισοδήματος των γεωργών, κτηνοτρόφων και ψαράδων.
Ø η ανάδειξη της Πελοποννήσου ως παγκόσμιου κέντρου του έξτρα παρθένου ελαιολάδου και της ελιάς Καλαμών. Απαιτείται ένα σύνολο μέτρων και δράσεων που θα κατοχυρώνουν την ταυτότητά τους (ζώνες Π.Ο.Π., ολοκληρωμένη διαχείριση, αύξηση βιολογικής καλλιέργειας κ.λπ.), την προστασία του από τα κυκλώματα νοθείας και αισχροκέρδειας, τη βελτίωση των συνθηκών έκθλιψης και αποθήκευσης με παράλληλη πιστοποίησή τους, συντονισμένες ενέργειες για αύξηση της κατανάλωσης και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, τη στήριξη των συνεταιρισμών για αύξηση της τυποποίησης.
Ø η προστασία των ντόπιων ποικιλιών (όπως Μοσχοφίλερο Μαντινείας, Φιλέρι και Ροδίτης Μεσσηνίας, Αγιωργίτικο Νεμέας, μήλα «Πιλαφά Ντελίσιους» Αρκαδίας, ξερά σύκα Μεσσηνίας και Λακωνίας κ.λπ.).
Ø η ολοκληρωμένη μελέτη για νέες καλλιέργειες, λαμβάνοντας υπόψη και τις κλιματικές αλλαγές.
Ø η προβολή και αξιοποίηση των αρωματικών φυτών που υπάρχουν στην Πελοπόννησο.
Ø η δημιουργία δημοπρατηρίων με στόχο το κλείσιμο της ψαλίδας των τιμών από το χωράφι στο ράφι.
Ø η υποστήριξη των γεωργών και των κτηνοτρόφων μέσα από περιφερειακά προγράμματα «μικρών σχεδίων βελτίωσης».
Ø η ενημέρωση και των αγροτών και των καταναλωτών.
Ø ο έλεγχος της αγοράς για να τσακιστούν τα κυκλώματα της νοθείας, των καρτέλ, των «ελληνοποιήσεων» κ.λπ. ώστε να προστατεύονται οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι, αλλά και οι καταναλωτές.
Ø η σύνδεση της πρωτογενούς αγροτικής παραγωγής με τον τουρισμό μέσω της κατοχύρωσης και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του «καλαθιού» των τοπικών προϊόντων, στα πλαίσια της προώθησης της μεσογειακής διατροφής (έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, σύκα, φέτα, κρασί, φρούτα κ.λπ.). Πρέπει να συζητήσουμε αναλυτικά το πώς θα αξιοποιήσουμε τη σημαντικότατη απόφαση της UNESCO, η οποία ανακηρύσσει την Κορώνη ως πρέσβειρα της χώρας για τη Μεσογειακή διατροφή.
Ø η περιφερειακή αυτοδιοίκηση μπορεί να επιβάλλει να μην υπάρχει χώρος μαζικής εστίασης που να μη χρησιμοποιεί τοπικά ποιοτικά αγροτικά προϊόντα.
Ø ο καθορισμός χρήσεων γης, π.χ. ζωνών βοσκοτόπων κ.λπ.
Ø η δημιουργία κέντρου γενετικής βελτίωσης των ζώων, αξιοποιώντας τις παραδοσιακές ποικιλίες της Πελοποννήσου που τείνουν να εκλείψουν.
Ø η αναδιάρθρωση των εσπεριδοειδών με νέες ποικιλίες, με στόχο την επιμήκυνση της παραγωγής και συνεπώς τη μείωση του κόστους.
Ø η συμβολή της περιφέρειας στην οργάνωση καταναλωτικών συνεταιρισμών με την ενεργοποίηση των συλλογικών μορφών οργάνωσης των εργαζομένων (σύλλογοι, σωματεία, εργατικά κέντρα, νομαρχιακά τμήματα ΑΔΕΔΥ κ.λπ.).
Όλα τα παραπάνω βέβαια προϋποθέτουν απάντηση σε ένα βασικό ερώτημα, το οποίο είναι η βάση και αυτό είναι, ποιοι και πόσοι είναι οι πόροι του περιφερειακού προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης και ποιοι και πόσοι είναι οι πόροι για εγγειοβελτιωτικά έργα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Διότι «δει δε χρημάτων, και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων».
Ιδιαίτερα σε περιόδους ύφεσης, αν δεν διεκδικήσει η Περιφέρεια να υπάρξουν δημόσιες επενδύσεις, που θα λειτουργήσουν ως «ατμομηχανή», το τρένο της ανάπτυξης δεν κινείται. Άρα κομβικό σημείο είναι το ύψος του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και οι κατευθύνσεις του.
Αυτό το ρόλο θα επιδιώξουμε να πιέσουμε να ακολουθήσει η Περιφέρεια γιατί μόνο τότε μπορεί να παίξει ρόλο προς όφελος των παραγωγών.
Συμπερασματικά, επειδή είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν πόροι, αλλά ευχολόγια για το περίφημο «καλάθι» και επειδή οι πράξεις της ηγετικής ομάδας της Περιφέρειας δεν επιτρέπουν την ουσιαστική συζήτηση σήμερα και γι’ αυτό απέχουμε και καταψηφίζουμε την πρότασή σας και προτείνουμε ως απόφαση την πρόταση που καταθέτουμε και αγωνιζόμαστε μαζί με τους αγρότες για να υπάρξει λύση στα οξυμμένα προβλήματά τους, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, η οποία οδηγεί τους αγρότες στην καταστροφή.
Τέλος, τους καλούμε να καταδικάσουν και την πρακτική σας και την πολιτική σας.»
