Η επιμνημόσυνος δέηση, με την συμπλήρωση 40 ημερών από τον θάνατο του ευεργέτη Αναστασίου Σχίζα, θα τελεσθή, την Κυριακή 6 Νοεμβρίου, 9¨30' μετά την Θεία Λειτουργία, στον ...
Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως. ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΧΙΖΑ
Αγαπητέ μας Τάσο, εκλεκτέ ευεργέτα, ιδρυτή του Κοινωφελούς Ιδρύματος
“Αναστάσιος Σχίζας”.
Ξεκίνησες στα 91 σου χρόνια αυτό το τελευταίο και χωρίς επιστροφή ταξίδι. Με τις ευχές της εκκλησίας και τις προσευχές όλων μας, θα ήθελα κι εγώ σαν φίλος σου, γιατί μου έκανες την μεγίστη τιμή να μου εμπιστευτείς την υλοποίηση των οραμάτων και των στόχων του Ιδρύματός σου, να σου πω το ύστατο χαίρε.
Η Τρίπολη κατευοδώνει σήμερα, Εσένα, ένα εκλεκτό της τέκνο, ένα συμπολίτη, που αγάπησε αυτή την Πόλη και διήλθε τη ζωή του ευεργετώντας Την, αθόρυβα και σιωπηλά.
Έγινες πηγή αναβλύζουσα το «μάνα εξ ουρανού» για μικρά παιδιά, που βρίσκουν τη μόρφωση και κοινωνικοποιούνται στα οικοδομήματα, που εσύ προσέφερες, για να γίνει τόσο ο Βρεφονηπιακός Σταθμός της οδού Τρικόρφων, όσο και το Κοινωφελές Ίδρυμα «Σχίζα» στην οδό Γρηγορίου Ε’ 32, στο πατρικό σου σπίτι. Ήθελες να βοηθάς τα μικρά παιδιά, αλλά μερίμνησες και για την τρίτη ηλικία. Άφησες το γωνιακό οικόπεδο στην οδό Καποδιστρίου και Μακεδονίας για τη δημιουργία ΚΑΠΗ και Χώρου αναψυχής.
Όλοι εμείς οι συμπολίτες σου, ιδιαίτερα τα παιδιά και οι γονείς τους, που βρίσκουν στις δωρεές σου τη θαλπωρή, καθώς και οι εργαζόμενοι στα ιδρύματα αυτά, με δικαιολογημένη αισιοδοξία επαναλαμβάνουμε τους στίχους του Αριστομένη Προβελέγγιου, που θα κοσμούν την είσοδο του ιδρύματος σου.
«Ώ χρυσή νεότης, δοξασμένου Γένους,
νοιώσε στο κορμί σου, στην ψυχή σου νοιώσε,
την ορμή εκείνη και την περηφάνεια,
που και στους πολέμους, που και στην Ειρήνη
άνδρες ανυψώνει κι έθνη μεγαλώνει.»
Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις σε τέτοιες στιγμές, όσο πικρές και αν είναι λόγω του θλιβερού αποχαιρετισμού και όπου μας συγκεντρώνει ο απολογισμός των πεπραγμένων μιας ζωής, να βρίσκονται ζωές με θετικό το ισοζύγιο των καλών και των αρίστων πράξεων.
Φωτεινός φάρος η ζωή σου, Τάσο, για την επόμενη, αλλά πολύ περισσότερο και για τις μεθεπόμενες γενιές.
Φεύγεις αγέρωχος και υπερήφανος Τάσο, αφήνοντας μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα δύο σου έργα σε λειτουργία, δύο κυψέλες μικρών παιδιών, δύο νηπιαγωγεία φυτώρια ευγενικών ψυχών.
Δεν δημιούργησες δική σου οικογένεια, αλλά ευτύχησες να γίνεσαι κάθε χρόνο παππούς εκατό τουλάχιστον νέων παιδιών της πόλης μας, με την ευχή να σου μοιάσουν και να σε ξεπεράσουν τραγουδώντας
Άμμες δε γ’ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες.
Φεύγεις συνειδητοποιώντας, ότι δεν παίρνουμε τίποτα μαζί μας. Εσύ τα έδωσες όλα, εν ζωή, για στους συμπολίτες Σου, σεμνά και αθόρυβα.
Δεν επέτρεψες να πληροφορηθούμε, ότι εσύ πλήρωσες τους σωλήνες, που ήρθε το Νερό στην Τρίπολη από τα Μαγούλιανα. Είναι η γεώτρηση εκείνη, που ξεδιψά ακόμα την Πόλη μας, Την αγαπημένη σου Τρίπολη. Σε ευγνωμονούμε!
Φεύγεις με το κεφάλι ψηλά, όπως το κρατούσες ψηλά και υπερήφανα και τότε, πού σε κέλευσε η σάλπιγγα τής Πατρίδας και του Έθνους.
Φεύγεις και σε περιμένουν, θα σε προϋπαντήσουν και θα σε καλοδεχτούν, ο Θόδωρος και ο Τάσος Σεχιώτης, ο Σταύρος Καβουρίνος και αρκετοί άλλοι, για να τους πείς τα νέα, να τους καταθέσεις, όπως έκανες πάντα, τις Πολιτικές και Οικονομικές σου αναλύσεις. Πάντα έβγαινες αληθινός, γιατί με τη μεγάλη διορατικότητά σου προέβλεπες σωστά.
Φεύγεις να σμίξεις με τους γονείς σου, τον πατέρα σου τον Παναγιώτη και την μητέρα σου την Αμαλία, το γένος Τζώρτζη από το Λεοντάρι.
Να ξανααγκαλιάσεις τις αδελφές σου, την Ιωάννα και τη Μαρία.
Να συναντήσεις τον Αποστόλη με την Άννα και τον Γιώργο με την Πίκω, που ζήτησες στις δωρεές σου να τιμηθούν τα ονόματα τους και όχι το δικό σου. Αιωνία τους η μνήμη.
Τάσο, θα λείψεις σε πολλούς φίλους σου, όταν μάθουν το μισεμό σου και σε μας εδώ, που τώρα ένα βουβό δάκρυ αναβλύζει, αναπολώντας τα ευχάριστα. Τα περασμένα.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.
Ας είναι ευλογημένο το χώμα, της Αρκαδικής γής, που θα σε δεχτεί
και λουλούδια να ανθίζουν παντοτινά στον τάφο σου.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, ΤΑΣΟ.
Δημοσθένης Σωτηρόπουλος 22/9/2011
