Γράφει ο Δημήτρης Λαλουδάκης Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;
ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ, ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΕΘΑΙΝΕΙ…
Όλοι μας είμαστε προβληματισμένοι, τις τελευταίες ημέρες, αλλά και απογοητευμένοι, με όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας.
Η πατρίδα μας κινδυνεύει, η πατρίδα μας έχει χάσει την αξιοπιστία της διεθνώς, όλοι μας περνάμε δύσκολα και περιμένουμε την σωτηρία μας, χωρίς να βλέπουμε καμία κίνηση λογικής και συναίνεσης από τους ανθρώπους που αποφασίζουν για εμάς, γιατί εμείς τους έχουμε στείλει εκεί, με την ψήφο μας. Περιμένουμε καρτερικά και με υπομονή γαιδάρου να κάνουν μια κίνηση μεταμελείας, για όλα όσα διαχρονικά έκαναν, για να είμαστε σήμερα στην πιο δύσκολη κατάσταση, μεταπολεμικά.
Οι σειρήνες του πολέμου έχουν σημάνει εδώ και πολλούς μήνες, αλλά επειδή δεν βλέπουμε άρματα μάχης και νεκρούς νομίζουμε ότι όλα είναι καλά και την τελευταία στιγμή κάτι θα γίνει και θα κερδίσουμε το λαχείο, χωρίς να έχουμε αγοράσει λαχείο..
Δεν είναι ώρα για πολιτικά παιχνίδια και προσωπικούς εγωισμούς, είναι ώρα για πράξεις, τέρμα τα λόγια…
Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι με διάφορα το μεγαλύτερο στην ευρωζώνη (σε σχέση με το ΑΕΠ). Όλοι όσοι παρακολουθούν την Ελληνική οικονομία, ντόπιοι και ξένοι, δεν έχουν πάψει να μας προειδοποιούν ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεν μπορεί να διατηρηθεί, επειδή απλά, όσοι μας δανείζουν, θα απαιτήσουν δυσβάστακτα επιτόκια και δεν θα μας παρακαλάνε για πολύ, γιατί το πρόβλημα επεκτείνεται και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και πρέπει να δώσουν λύσεις, σε όσους το επιθυμούν πραγματικά..
Το δημόσιο χρέος τροφοδοτείται από τα ελλείμματα της κρατικής διαχείρισης, και όσο θα έχουμε ελλείμματα το χρέος θα μεγαλώνει, θα μειώνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, και συνεπώς θα συρρικνώνεται η φοροδοτική ικανότητα της ιδιωτικής οικονομίας, για να μεγαλώνει και άλλο και το χρέος.
Πρέπει λοιπόν να μειώσουμε τα ελλείμματα (αυτό το καταλαβαίνουν και τα παιδιά του δημοτικού), κατά την γνώμη μου, η μείωση των ελλειμμάτων μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα με την μείωση των δαπανών (των περιττών δαπανών) του δημόσιου, αυτό θα μπορούσε να έφτανε για τον περιορισμό των ελλειμμάτων, χωρίς να απαιτείται η ΑΥΞΗΣΗ της ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ και η καταφυγή σε ΦΟΡΟΕΠΙΔΡΟΜΕΣ. Έτσι η οικονομία θα είχε την δυνατότητα να ανασάνει να αναπτυχτεί και με αυτόν τον τρόπο (με την ανάπτυξη δηλαδή), θα βοηθούσε και αυτή στην αύξηση των εσόδων και στην μείωση του ελλείμματος.
Είναι εύκολη η μείωση της σπατάλης τεχνικά (λένε οι ειδικοί), αλλά αυτό θα προκαλούσε πολιτικές αναταράξεις πολύ σοβαρές , κάτι που οι κυβερνήσεις απέφυγαν όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μην έχουν ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Εδώ, που έχουμε φτάσει σήμερα είναι δύσκολο έως αδύνατο να αποφύγει η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (η οπουδήποτε κυβέρνηση) την λήψη τέτοιων επώδυνων μέτρων. Όσο καθυστερούμε τόσο πιο έντονα θα αισθανθούμε τα μετρά όταν τελικά αυτά ληφθούν.. Και φτάσαμε στο σημείο «0», κατά την προσωπική μου άποψη. «Έπρεπε να φτάσουμε εδώ;» κάποιοι ρωτούν και όχι άδικα. Το ζητούμενο όμως τώρα είναι τι κάνουμε από δω και περά.. ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ..
Εδώ και πολλούς μήνες ακούω φωνές από παντού (φωνές χωρίς πολίτικο χρώμα) για το τι έπρεπε να έχει γίνει αλλά οι ΑΡΜΟΔΙΟΙ κρατούν καλά την καρέκλα τους και οι άλλοι μισοί θέλουν να γίνουν ΑΡΜΟΔΙΟΙ θέλουν αυτήν την καρέκλα και ο πόλεμος είναι τελικά για την καρέκλα και ό,τι συνεπάγεται αυτό.. με τις διεφθαρμένες νοοτροπίες και τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν μέσα από αυτές..
Όλοι τους γνωρίζουν ποιες κρατικές δαπάνες πρέπει να περικοπούν αλλά και το πως. Θεωρώ ότι τα δυο κόμματα εξουσίας έχουν την υποχρέωση, το επιβάλλει ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ, να συμφωνήσουν στις δαπάνες που πρέπει να περικοπούν αλλά και στην εφαρμογή των μέτρων προσπάθεια τους να εμπλέξουν και τα αλλά κόμματα σε μια ευρύτερη συμφωνία, μου φαίνεται υποκριτικό και οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών την κάνουν επιβεβλημένη….
Αν είχαν συμφωνήσει οι Σαμαράς και Παπανδρέου να μειώσουν το δημόσιο έλλειμμα (κρατικές δαπάνες])από το 2010 σήμερα η κατάσταση θα ήταν διαφορετικότατη, εποχή δηλαδή που φωτογραφιζόντουσαν με καμάρι και υποστήριζαν ποσό μοντέρνοι πολιτικοί είναι, απαλλαγμένοι από τα βαρίδια του παρελθόντος.
Και φτάσαμε στο σήμερα, που όλες αυτές οι επιπόλαιες επιλογές και καταστάσεις που ζούμε έκαναν την Ε.Ε, να μας τα λένε πια έξω από τα δόντια και η στάση τους από δω και περά θα είναι πολύ αυστηρή, χωρίς άλλες παρατάσεις και καθυστερήσεις. Φτάσαμε στα πέναλτι, δυστυχώς και έστω και την τελευταία στιγμή είμαστε υποχρεωμένοι να ευστοχήσουμε, αν δεν θέλουμε να χάσουμε το παιχνίδι, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ… ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΙ…. δεν υπάρχει πια το «δεν βαριέσαι» ,δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι, και το ότι Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ και αλλά παρόμοια ανάλογης εξυπνάδας που λέγονται από κάποιους και επαναλαμβάνονται από κάποιους άλλους. Και το πιο οδυνηρό πια είναι ότι έχουμε αρχίσει να στρέφουμε και τους πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών εναντίον μας, που και αυτοί δοκιμάζονται με μετρά σκληρά και επώδυνα.
ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ. Ο κόσμος μέχρι σήμερα απέδειξε ότι μπορεί να περιμένει παρ’ όλα τα δεινά που πέρασε και παίρνει εξαιτίας των κακών χειρισμών σας, όλα αυτά τα χρόνια. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ, έχοντας όμως την αισιοδοξία ότι γρήγορα θα μπούμε σε τροχιά πραγματικής και υγιούς ανάπτυξης και αυτό μπορεί να προσέλθει μόνο μέσα από τις πράξεις σας και όχι τα λόγια σας…. Δώστε μας πίσω την ελπίδα που μας έχετε πάρει…..
Δεν είναι ώρα για πολιτικά παιχνίδια και προσωπικούς εγωισμούς, είναι ώρα για πράξεις, τέρμα τα λόγια…
Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι με διάφορα το μεγαλύτερο στην ευρωζώνη (σε σχέση με το ΑΕΠ). Όλοι όσοι παρακολουθούν την Ελληνική οικονομία, ντόπιοι και ξένοι, δεν έχουν πάψει να μας προειδοποιούν ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεν μπορεί να διατηρηθεί, επειδή απλά, όσοι μας δανείζουν, θα απαιτήσουν δυσβάστακτα επιτόκια και δεν θα μας παρακαλάνε για πολύ, γιατί το πρόβλημα επεκτείνεται και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και πρέπει να δώσουν λύσεις, σε όσους το επιθυμούν πραγματικά..
Το δημόσιο χρέος τροφοδοτείται από τα ελλείμματα της κρατικής διαχείρισης, και όσο θα έχουμε ελλείμματα το χρέος θα μεγαλώνει, θα μειώνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, και συνεπώς θα συρρικνώνεται η φοροδοτική ικανότητα της ιδιωτικής οικονομίας, για να μεγαλώνει και άλλο και το χρέος.
Πρέπει λοιπόν να μειώσουμε τα ελλείμματα (αυτό το καταλαβαίνουν και τα παιδιά του δημοτικού), κατά την γνώμη μου, η μείωση των ελλειμμάτων μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα με την μείωση των δαπανών (των περιττών δαπανών) του δημόσιου, αυτό θα μπορούσε να έφτανε για τον περιορισμό των ελλειμμάτων, χωρίς να απαιτείται η ΑΥΞΗΣΗ της ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ και η καταφυγή σε ΦΟΡΟΕΠΙΔΡΟΜΕΣ. Έτσι η οικονομία θα είχε την δυνατότητα να ανασάνει να αναπτυχτεί και με αυτόν τον τρόπο (με την ανάπτυξη δηλαδή), θα βοηθούσε και αυτή στην αύξηση των εσόδων και στην μείωση του ελλείμματος.
Είναι εύκολη η μείωση της σπατάλης τεχνικά (λένε οι ειδικοί), αλλά αυτό θα προκαλούσε πολιτικές αναταράξεις πολύ σοβαρές , κάτι που οι κυβερνήσεις απέφυγαν όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μην έχουν ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Εδώ, που έχουμε φτάσει σήμερα είναι δύσκολο έως αδύνατο να αποφύγει η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (η οπουδήποτε κυβέρνηση) την λήψη τέτοιων επώδυνων μέτρων. Όσο καθυστερούμε τόσο πιο έντονα θα αισθανθούμε τα μετρά όταν τελικά αυτά ληφθούν.. Και φτάσαμε στο σημείο «0», κατά την προσωπική μου άποψη. «Έπρεπε να φτάσουμε εδώ;» κάποιοι ρωτούν και όχι άδικα. Το ζητούμενο όμως τώρα είναι τι κάνουμε από δω και περά.. ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ..
Εδώ και πολλούς μήνες ακούω φωνές από παντού (φωνές χωρίς πολίτικο χρώμα) για το τι έπρεπε να έχει γίνει αλλά οι ΑΡΜΟΔΙΟΙ κρατούν καλά την καρέκλα τους και οι άλλοι μισοί θέλουν να γίνουν ΑΡΜΟΔΙΟΙ θέλουν αυτήν την καρέκλα και ο πόλεμος είναι τελικά για την καρέκλα και ό,τι συνεπάγεται αυτό.. με τις διεφθαρμένες νοοτροπίες και τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν μέσα από αυτές..
Όλοι τους γνωρίζουν ποιες κρατικές δαπάνες πρέπει να περικοπούν αλλά και το πως. Θεωρώ ότι τα δυο κόμματα εξουσίας έχουν την υποχρέωση, το επιβάλλει ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ, να συμφωνήσουν στις δαπάνες που πρέπει να περικοπούν αλλά και στην εφαρμογή των μέτρων προσπάθεια τους να εμπλέξουν και τα αλλά κόμματα σε μια ευρύτερη συμφωνία, μου φαίνεται υποκριτικό και οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών την κάνουν επιβεβλημένη….
Αν είχαν συμφωνήσει οι Σαμαράς και Παπανδρέου να μειώσουν το δημόσιο έλλειμμα (κρατικές δαπάνες])από το 2010 σήμερα η κατάσταση θα ήταν διαφορετικότατη, εποχή δηλαδή που φωτογραφιζόντουσαν με καμάρι και υποστήριζαν ποσό μοντέρνοι πολιτικοί είναι, απαλλαγμένοι από τα βαρίδια του παρελθόντος.
Και φτάσαμε στο σήμερα, που όλες αυτές οι επιπόλαιες επιλογές και καταστάσεις που ζούμε έκαναν την Ε.Ε, να μας τα λένε πια έξω από τα δόντια και η στάση τους από δω και περά θα είναι πολύ αυστηρή, χωρίς άλλες παρατάσεις και καθυστερήσεις. Φτάσαμε στα πέναλτι, δυστυχώς και έστω και την τελευταία στιγμή είμαστε υποχρεωμένοι να ευστοχήσουμε, αν δεν θέλουμε να χάσουμε το παιχνίδι, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ… ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΙ…. δεν υπάρχει πια το «δεν βαριέσαι» ,δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι, και το ότι Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ και αλλά παρόμοια ανάλογης εξυπνάδας που λέγονται από κάποιους και επαναλαμβάνονται από κάποιους άλλους. Και το πιο οδυνηρό πια είναι ότι έχουμε αρχίσει να στρέφουμε και τους πολίτες των ευρωπαϊκών κρατών εναντίον μας, που και αυτοί δοκιμάζονται με μετρά σκληρά και επώδυνα.
ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ. Ο κόσμος μέχρι σήμερα απέδειξε ότι μπορεί να περιμένει παρ’ όλα τα δεινά που πέρασε και παίρνει εξαιτίας των κακών χειρισμών σας, όλα αυτά τα χρόνια. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ ΝΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ, έχοντας όμως την αισιοδοξία ότι γρήγορα θα μπούμε σε τροχιά πραγματικής και υγιούς ανάπτυξης και αυτό μπορεί να προσέλθει μόνο μέσα από τις πράξεις σας και όχι τα λόγια σας…. Δώστε μας πίσω την ελπίδα που μας έχετε πάρει…..
ΛΑΛΟΥΔΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
