Τεχνικό Πρόγραμμα… Ποιοι αποφασίζουν;

Γράφει ο Σωτήρης Παπαδημητρίου

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος απ’ τη λειτουργία των νεοσύστατων, «Καλλικρατικών» Δήμων. Αυτό το διάστημα είναι αρκετό στο να αναδείξουμε κάποιες απ’ τις αδυναμίες των διοικούντων. Έχω επισημάνει αρκετές φορές την έλλειψη ...

διαλόγου και επαφής με τον πολίτη. Αυτό, για άλλη μια φορά διαπιστώνεται.

Σήμερα διαβάσαμε και ενημερωθήκαμε για την κατάρτιση του Τεχνικού Προγράμματος του Δήμου Τρίπολης. Είδαμε έργα, μελέτες, οράματα. Από πού προέκυψαν όλα αυτά; Ποιος προτείνει; Ποιος αποφασίζει; Ερωτήματα αναπάντητα. Και το λέω αυτό με μεγάλη πικρία.

Πέρα από το νόμο, ο οποίος το αναφέρει, είσαστε υποχρεωμένοι ως διοικούντες, και ως εκπρόσωποι της πόλης μας και των χωριών μας, να ακούσετε τους πολίτες. Να ακούσετε το λαό. Να ακούσετε αυτούς που σας έδωσαν την εξουσία. Να καταγράψετε τις πραγματικές ανάγκες, με τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου, με τις μαρτυρίες και καταθέσεις των εκάστοτε κατοίκων. Δεν μπορείτε απ’ το κτίριο της «Εθνικής Αντιστάσεως» να αποφασίζετε για το ποιο έργο έχει ανάγκη το Δάρα, η Παλαίοχουνη, τα Βούρβουρα, η Κανδύλα. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ….!!!!!!!

Μονο οι κάτοικοι έχουν αυτή την δικαιοδοσία. Την καταγραφή και τη σειρά εκτελέσεων των έργων, μόνο αυτοί μπορούν να σας υποδείξουν. Σε πόσα χωριά έγιναν Γενικές Συνελεύσεις; Από πόσους κατοίκους έχουν έρθει αυτές οι προτάσεις; Ας μου απαντήσει κάποιος.

Όλοι ξέρουμε ότι απ’ τις πιο σοβαρές συζητήσεις σε ένα Δημοτικό Συμβούλιο, είναι η κατάρτιση του Τεχνικού Προγράμματος και του Προϋπολογισμού. Αυτά είναι σαν τα Ευαγγέλια στη θρησκεία μας. Απαιτούν υπέρμετρο σεβασμό και εφαρμογή. Απαιτούν σοβαρότητα. Απατούν διάλογο.

Το προηγούμενο Τεχνικό Πρόγραμμα έγινε στο «πόδι». Όμως υπήρχε το άλλοθι του νεοσύστατου Δήμου και της πίεσης του χρόνου. Άρα, οι όποιες ενστάσεις κρατήθηκαν μέσα μας. Τώρα όμως είναι αδικαιολόγητο αυτό που συμβαίνει.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο καιρός περνάει, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Η οικονομική κρίση που βιώνουμε, μας υποχρεώνει σε ελαχιστοποίηση λαθών και παραλήψεων. Δεν έχουμε δικαίωμα στην αποτυχία.

Τώρα τι να πω για την συζήτηση του Τεχνικού Προγράμματος; Μια απ’ τα ίδια. Για άλλη μια φορά θα απέχει η πραγματική φωνή του λαού και των πραγματικών προβλημάτων του. Για άλλη μια φορά θα είναι μια συζήτηση εντυπώσεων άνευ ουσίας.

Εύχομαι, του χρόνου τέτοιο καιρό να μη λέμε τα ίδια. Εύχομαι του χρόνου, στη συζήτηση του Τεχνικού Προγράμματος, να υπάρχει η φωνή των προτάσεων, που θα προέρχονται μετά από τις εκάστοτε λαϊκές συνελεύσεις, μετά από την εξάντληση όλων των διαδικασιών διαλόγου. Επιτρέψτε στο λαό που σας έδωσε την δικαιοδοσία να διαχειρίζεστε την τύχη αυτού του τόπου, να ακουστεί. Να ακουστεί έστω με μορφή προτάσεων. Για κάτι που βιώνουν καθημερινά, για κάτι που οραματίστηκαν, στον τόπο που ζούνε.