Ζητείται ελπίδα

Γράφει ο Παναγιώτης Καρβελάς

Πορτογαλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ισπανία βρίσκονται ήδη στο επίκεντρο της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη. Οι κάτοικοι των χωρών αυτών γινόμαστε αντικείμενο χλευασμού από άλλους, πιο αναπτυγμένων κρατών της Ένωσης. Πλέον ,,,
η πολιτική και οικονομική κρίση πλήττει και την Ιταλία, ενώ στη Γαλλία επιβάλλονται σκληρά μέτρα λιτότητας. Το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα τρέμει και κινδυνεύει. Το βιοτικό επίπεδο, η κοινωνική μέριμνα και οι κατακτήσεις, που απολάμβαναν για δεκαετίες οι πολίτες της αμφισβητούνται.

Όλοι συζητούν για οικονομικά μέτρα, περικοπές, δημοσιονομική προσαρμογή, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αύξηση ορίων ηλικίας, μετατρέποντας την καθημερινότητα των πολιτών σε μια αριθμητική εξίσωση. Την ίδια στιγμή μεγάλες Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις έχουν μετακομίσει και δραστηριοποιούνται σε αναπτυσσόμενες χώρες άλλων ηπείρων, αποκομίζοντας για λογαριασμό των μετόχων τους υπερκέρδη, εκμεταλλευόμενοι το φτηνό εργασιακό περιβάλλον, την χαμηλή φορολογία και την ελαστική νομοθεσία των χωρών αυτών.

Τη στιγμή που ο παγκόσμιος πλούτος αυξάνεται, οι πολίτες γίνονται όλο και πιο φτωχοί. Η μέση αστική τάξη, που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της σύγχρονης κοινωνίας, συρρικνώνεται με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο η ανάπτυξη, η σταθερότητα και η ειρήνη. Ο απλός πολίτης βρίσκεται πια εγκλωβισμένος σε μια γκρίζα καθημερινότητα, όπου κυριαρχούν τα χρέη, η ανεργία, το άγχος και η ανασφάλεια. Ο πολίτης καλείται να σηκώσει όλο το βάρος της αναδιάρθρωσης χωρίς καμία απολύτως προετοιμασία ή στήριξη.

Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο πως ήδη παρατηρείται αύξηση των ψυχικών νόσων, των αυτοκτονιών και της εγκληματικότητας. Η κοινωνία ασθενεί και καθίσταται όλο και πιο αδύναμη. Οι πολίτες χρειάζονται μια ανθρώπινη αντιμετώπιση και στήριξη για να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους. Σ’ αυτή την πραγματικότητα, και η πολιτεία αλλά και όλοι μας, έχουμε υποχρέωση να σταθούμε αλληλέγγυοι σε όσους έχουν ανάγκη την βοήθειά μας και αυτή πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα.

Καλές οι συζητήσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι νέες πολιτικές συναινέσεις, οι αποφάσεις για το κούρεμα των χρεών, η αναζήτηση νέων επενδύσεων. Για να πετύχουν όλα αυτά απαραίτητη προϋπόθεση είναι η κοινωνική συναίνεση και στήριξη. Πολιτική, πνευματική και οικονομική ηγεσία οφείλουν να μιλήσουν με ειλικρίνεια και να  αναζητήσουν άμεσα λύσεις που θα μας βγάλουν από το τέλμα της χρεοκοπίας. Οφείλουν με το προσωπικό τους παράδειγμα και τις πράξεις τους να δώσουν μια νέα ελπίδα στην πληγωμένη κοινωνία μας!