Νέα μελέτη - Πολύ χαμηλό το μέσο ετήσιο κόστος ανά φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου!

Το χαμηλότερο μέσο ετήσιος κόστος ανά φοιτητή εμφανίζει το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, σε σύγκριση με όλα τα άλλα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Αυτό προκύπτει από μία  μελέτη της Αρχής Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ), που...
δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της και αφορά στον Δεκέμβριο του 2011.

Όσον αφορά τα στοιχεία των συγκρίσεων ανά κατηγορία ομοειδών Πανεπιστημίων και ειδικότερα για τα πανεπιστήμια που δεν περιλαμβάνουν πολυτεχνικές-ιατρικές σχολές, τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου παρουσιάζει κόστος ανά φοιτητή 3.810, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο 6285 και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου 2.335! αυτά είναι τα στοιχεία για το 2009.

Για το 2011, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου παρουσιάζει κόστος ανά φοιτητή 2.519, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο 4.091 και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου 2.346…

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΜΕΛΕΤΗ

Η ορθολογική μέθοδος χρηματοδότησης των Α.Ε.Ι. είναι βασικός παράγοντας που επηρεάζει την ποιότητα των  εκπαιδευτικών υπηρεσιών που παρέχουν.

Η Α.ΔΙ.Π. έχοντας διαπιστώσει σημαντικές διαφορές στα ποσοτικά στοιχεία λειτουργίας διαφόρων Τμημάτων Α.Ε.Ι.,  καθώς και τις ελλείψεις που αναφέρονται στις Εκθέσεις Αξιολόγησης, προχώρησε σε μία πρώτη απεικόνιση του κόστους  λειτουργίας των εκπαιδευτικών υπηρεσιών που προσφέρονται.

Το κόστος λειτουργίας του ‘εκπαιδευτικού έργου’ ενός ΑΕΙ υπολογίστηκε, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες, με βάση τις ακόλουθες δαπάνες:

 Μισθοδοσία του εκπαιδευτικού προσωπικού

 Μισθοδοσία του διοικητικού προσωπικού

 Λειτουργικές δαπάνες

Η ποιότητα της εκπαίδευσης βασίζεται σε παιδαγωγικά κριτήρια όπως, μεταξύ άλλων, η σχέση εύλογου αριθμού φοιτητών  ανά διδάσκοντα και ενδεδειγμένης μεθόδου διδασκαλίας π.χ. διαλέξεις, εργαστήρια, σεμινάρια κ.α. και της  παρακολούθηση της  διδασκαλίας από τους φοιτητές. Τα ανωτέρω αφορούν τους συντελεστές που προσδιορίζουν το μεγαλύτερο μέρος του κόστους  της εκπαίδευσης.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, στους πίνακες που ακολουθούν παρουσιάζονται τα εξής:

 μέσο κόστος ανά φοιτητή και ανά έτος για τα Πανεπιστήμια

 συγκρίσεις του κόστους αυτού για ομοειδή Πανεπιστήμια και Σχολές

 συγκρίσεις του κόστους αυτού για δύο διαφορετικά έτη (2009 και 2011)

 πλήθος των φοιτητών που αντιστοιχούν σε κάθε μέλος του Διοικητικού και Διδακτικού Προσωπικού.

Στους υπολογισμούς αυτούς δε χρησιμοποιήθηκαν άλλες δαπάνες, όπως:

 ‘επιχορηγήσεις’ δηλ. σίτιση, δωρεάν παροχή βιβλίων και παροχή στέγης, καθώς εξαρτώνται από την πολιτική βούληση και τη δυνατότητα διάθεσης κονδυλίων,

 η ‘χρηματοδότηση νέων κτιρίων ή νέων υπηρεσιών’, καθώς αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης βάσει αναγκών και διαθέσιμων από την Πολιτεία πόρων, και

 η ‘χρηματοδότηση της έρευνας’,

η οποία θα πρέπει να είναι ανταγωνιστική μεταξύ των πλέον τεκμηριωμένων προτάσεων.

Ο οικονομικός προγραμματισμός πρέπει να βασίζεται σε εκτιμήσεις πραγματικών ποσοτήτων όπως:

 το σύνολο των φοιτητών πλήρους φοίτησης

 το χρόνο και το κόστος απασχόλησης του διδακτικού προσωπικού, καθώς και

 ποιοτικών δεικτών όπως τον ενδεδειγμένο αριθμό φοιτητών ανά διδάσκοντα, ανάλογα με το αντικείμενο  διδασκαλίας.

Με βάση τα πραγματικά δεδομένα της λειτουργίας των Α.Ε.Ι. θα πρέπει να προσδιοριστεί το κόστος ανά φοιτητή στα  διάφορα γνωστικά αντικείμενα ανάλογα με τις ειδικότερες απαιτήσεις σε υποδομή, εξοπλισμό και μεθόδους διδασκαλίας.

Οι διαφορές στο κόστος, που παρατηρούνται στους πίνακες που ακολουθούν, δεν πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο  κριτικής ως έχουν, αλλά επιβάλλουν την ανάγκη να μελετηθούν σε βάθος, προκειμένου να βρεθεί το «αντικειμενικό κόστος ανά  φοιτητή» και να προσαρμοστεί ανάλογα η χρηματοδότηση ενός ΑΕΙ.

Υπάρχουν ιδιαιτερότητες, όπως π.χ. στις Ιατρικές Σχολές, όπου εμπλέκονται υποχρεώσεις δύο Υπουργείων (Εθνικής  Παιδείας & Διά Βίου Μάθησης και Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης) με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός ενός Α.Ε.Ι. με δαπάνες που κανονικά θα έπρεπε να επιβαρύνουν το άλλο Υπουργείο, καθώς και άλλα αντίστοιχα παραδείγματα κακού  σχεδιασμού των διαδικασιών και αρμοδιοτήτων διαφόρων Υπηρεσιών.

Ειδικότερα, θα πρέπει να προσδιοριστεί το μέσο κόστος χρηματοδότησης ανά φοιτητή και ανά γνωστικό αντικείμενο.

Ανάλογα με τη σύνθεση των ειδικοτήτων και τον αριθμό των εισακτέων ανά ειδικότητα, υπολογίζεται και το μέσο κόστος ανά  φοιτητή ανά Α.Ε.Ι.  (δηλαδή ο Μ.Ο. του αντίστοιχου κόστους όλων των Τμημάτων του Ιδρύματος),  βάσει του οποίου να  χρηματοδοτείται κάθε Ίδρυμα για το εκπαιδευτικό έργο που προσφέρει.

Σημειώνεται ότι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας παρουσιάζουν υψηλό κόστος  ανά έτος ανά φοιτητή.

Η ανάλυση του κόστους βασίζεται σε  διαθέσιμα στοιχεία των Πανεπιστημίων που αναφέρονται στους πίνακες και ως εκ τούτου είναι ενδεικτική. Απομένει η  συγκέντρωση και η συνολική επεξεργασία των δεδομένων από τα υπόλοιπα ομοειδή Τμήματα και Σχολές προκειμένου να προσδιορισθεί το  ετήσιο  κόστος ανά φοιτητή για τις Πολυτεχνικές  και Γεωπονικές Σχολές. Η ΑΣΚΤ θα πρέπει  επίσης  να  μελετηθεί, ως ειδική περίπτωση, αν διαφέρει ή όχι από διεθνή σταθερότυπα  αναλογίας φοιτητών προς διδάσκοντες λόγω της  διαφοράς στη μέθοδο διδασκαλίας των καλών τεχνών.

Επίσης οι υπολογισμοί έγιναν με βάση τους εισακτέους, με την προϋπόθεση ότι όλοι παρακολουθούν και βρίσκονται στην  κανονική διάρκεια σπουδών, στόχος για τον οποίο αναλαμβάνει την υποχρέωση να χρηματοδοτεί η Πολιτεία. Μέθοδος  που αν  εφαρμόζεται θα επιτρέπει στο Υπουργείο Οικονομικών να υπολογίζει με ‘ακρίβεια’ τους προϋπολογισμούς των επομένων ετών  για την ανώτατη εκπαίδευση σε ορίζοντα τουλάχιστον τετραετίας!

Ακολουθεί η περιγραφή της μεθόδου υπολογισμού της χρηματοδότησης του Εκπαιδευτικού έργου των Πανεπιστημίων,  που εφαρμόζεται ευρύτερα σε άλλες χώρες.

 Χρησιμοποιείται το μέσο κόστος ανά φοιτητή/έτος (ΜΚ) το οποίο πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό των φοιτητών «πλήρους  φοίτησης» (ΦΠΦ).

 Ο αριθμός των  (ΦΠΦ)  υπολογίζεται με βάση τον  συνολικό αριθμό των φοιτητών που ενεγράφησαν στα μαθήματα των 2  εξαμήνων του προηγούμενου ακαδημαϊκού έτους διά του αριθμού των εξαμηνιαίων μαθημάτων που θα έπρεπε να παρακολουθήσουν (ν). Το αποτέλεσμα είναι,  ο αριθμός των «φοιτητών πλήρους φοίτησης» (ΦΠΦ), ο οποίος  πολλαπλασιαζόμενος  με το μέσο κόστος ανά φοιτητή/έτος να δίδει τον νέο προϋπολογισμό (Π) της λειτουργίας του ΑΕΙ για  το επόμενο ακαδημαϊκό έτος.

        

Επίλογος

Τα εκπαιδευτικά κριτήρια και οι κανόνες λειτουργίας της εκπαίδευσης εξασφαλίζουν την ποιότητα των υπηρεσιών και  προσδιορίζουν το αναγκαίο κόστος λειτουργίας.

Όπως φαίνεται από το παράδειγμα, εάν υιοθετηθούν ενιαίοι, με παιδαγωγικά κριτήρια, κανόνες λειτουργίας του εκπαιδευτικού έργου των Πανεπιστημίων, θα οδηγήσουν σε καλύτερη κατανομή και εξοικονόμηση των δημοσίων πόρων!

Διευκρινίζεται ότι στην ανάλυση αυτή δεν περιλαμβάνονται τα ΤΕΙ διότι δεν υπήρξαν διαθέσιμα συγκεντρωτικά στοιχεία.

Από στοιχεία δειγμάτων ΤΕΙ που συγκέντρωσε  η Α.ΔΙ.Π. προκύπτει ότι το μέσο κόστος σπουδαστών ανά έτος πρέπει να  κυμαίνεται μεταξύ δύο έως τριών χιλιάδων ευρώ.