Του Σαράντου Αλεξανδρή
Αναπληρωτή Προέδρου της Διοίκησης του Ε.Κ.Αρκαδίας
Ο πόλεμος που έχει κηρύξει η κυβέρνηση και η τρόικα, ενάντια στο σύνολο των εργαζομένων, δεν έχει τελειωμό.
Τα αλλεπάλληλα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλονται στα πλαίσια του μνημονίου και για χάρη των δανειστών της χώρας και της κερδοφορίας των αγορών, όχι μόνο δεν ανακόπτουν την ύφεση, αλλά την τροφοδοτούν και την ενισχύουν.
Η τρομοκρατία του χρέους χρησιμοποιείται ως εργαλείο για την επιβολή μιας διαρκούς λιτότητας και την πειθάρχηση των εργαζομένων στις επιταγές του ξένου και του ντόπιου κεφαλαίου.
Με το νέο μνημόνιο ...
για το 2012 - 2015, προωθούνται ακόμα πιο κατεδαφιστικές πολιτικές και νέες θυσίες ύψους 14 δις ευρώ σε βάρος των εργαζόμενων, την ίδια στιγμή που δίνονται στις τράπεζες άλλα 30 δις ευρώ, ενώ η χώρα μπαίνει σε αιώνια επιτήρηση από την τρόικα και τους δανειστές της.Με το προωθούμενο από την κυβέρνηση και την τρόικα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις ευρώ μέχρι το 2015 πωλείται ολόκληρη η χώρα και λεηλατείται βάρβαρα από το κεφάλαιο ο δημόσιος και κοινωνικός πλούτος της.
Παράλληλα στις χώρες της Ευρωζώνης, το πρόβλημα του χρέους και η βαθειά οικονομική και κοινωνική κρίση που εξαπλώνεται, οδηγούν στην υλοποίηση νέων αντιδραστικών μέτρων.
Η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τις λαϊκές αντιστάσεις στη χώρα μας εξαπολύει ένα κύμα αυταρχισμού με την καταπάτηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών, με την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, με τη γενίκευση της κρατικής καταστολής.
Η ποινικοποίηση των αλληλέγγυων στους μετανάστες απεργούς πείνας, η ποινικοποίηση του κινήματος «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ», η κατ’ εξακολούθηση απαγόρευση απεργιακών κινητοποιήσεων, πρόσφατα η απαγόρευση συγκεντρώσεων στο νομό Σερρών και η άσκηση του στρατού στο Κιλκίς για καταστολή διαδηλωτών, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτού του επικίνδυνου και εντεινόμενου κρατικού αυταρχισμού.
Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι και οι άνεργοι, αυτή την οδυνηρή κατάσταση που με ιδιαίτερη ένταση επιβάλλεται μέσω του μνημονίου στη χώρα μας, πρέπει και μπορούμε να αγωνιστούμε για να την ανατρέψουμε.
Να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε: Τη συρρίκνωση των μισθών και των εισοδημάτων μας, το ξεπούλημα και την λεηλασία του δημόσιου πλούτου, την επιβολή της ακρίβειας και τον πληθωρισμό, το κλείσιμο και τον αφανισμό των μικροεπιχειρήσεων, τη καταστροφή του κοινωνικού κράτους και των δημόσιων αγαθών, τη βαρβαρότητα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και των απολύσεων, την μάστιγα της ανεργίας, τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, την αντεργατική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των εργατικών δικαιωμάτων, τη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την ολόπλευρη επίθεση ενάντια στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Να οικοδομήσουμε: Την ενότητα και το συντονισμό αγώνων, κόντρα στη συμβιβαστική στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, τη συσπείρωση των εργαζομένων σε αυτόνομα και ταξικά συνδικάτα, την αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλους τους εργαζόμενους Έλληνες και μετανάστες, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Όταν η οργή των εργαζομένων και των συνταξιούχων για την περικοπή των ημερομισθίων, των μισθών και των συντάξεων δεν εκφρασθεί σε κοινή δράση, τότε θα περικοπούν ακόμη περισσότερο.
Όταν η αγανάκτηση των πολιτών για τη μείωση των εισοδημάτων τους, για την ανεργία, για την ύφεση της οικονομίας δεν εξελιχτεί σε κινητοποιήσεις ανατροπής αυτής της πολιτικής, τότε η χρεοκοπία της οικονομίας της χώρας είναι αναπόφευκτη.
Δεν αρκεί η οργή, η αγανάκτηση, ο θυμός. Απαιτείται η έκφραση τους, η εξέλιξη τους, η μετεξέλιξη τους σε κοινή διαμαρτυρία, σε κοινούς αγώνες, σε κοινή εξέγερση εναντίον του Μνημονίου, της τρόικας
Η απεργία της 23ης Φεβρουαρίου, προσφέρει την ευκαιρία να εκδηλωθεί η πλήρης αντίθεση του λαού στα σχέδια υποδούλωσης του.
Παρέχει τη δυνατότητα να ακουστεί καθαρά η λαϊκή βούληση: Να αντισταθούμε αποτελεσματικά και να ακυρώσουμε τις αντεργατικές - αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνηση. Φτάνει πια! Ως εδώ και μη παρέκει.
Όλοι και όλες στην πανεργατική απεργία και στη συγκέντρωση στις 23 Φλεβάρη στην Τρίπολη στις 10:30 το πρωί στην Πλατεία Αγ. Βασιλείου.
Όλοι και όλες στους δρόμους.
