του Νικόλαου Γ. Γιαννακόπουλου (Γιόβα) - Πολιτικός Μηχανικός - Msc Στα 31 μου χρόνια πρώτη φορά είδα 200.000 κόσμο να διαδηλώνουν στην Αθήνα στο Σύνταγμα μπροστά στο σύμβολο της Δημοκρατίας και μερικές ακόμα χιλιάδες λαού σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας μας.
Ήταν πράγματι κάτι το ιδιαίτερο στη θέα, αλλά και την σκέψη, το γεγονός σαν γεγονός.
Αρχίζω να ανακαλύπτω για ακόμα μία φορά τις αρετές του λαού μας, όπως ...
και πριν περίπου μισό χρόνο στο πανέμορφο ταξίδι μου στην Αρκαδία ως υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος του Περιφερειάρχη πλέον Πελοποννήσου Πέτρου Τατούλη.Ανακαλύπτω ξανά τις αρετές που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν καλά κρυμμένες μέσα στο μυαλό και την καρδιά των ελλήνων. Και πάνω από όλα το «φιλότιμο».
Αλήθεια τι θα γίνει άραγε όταν εκ των πραγμάτων σταματήσει το «φιλότιμο» του ελληνικού λαού, το ερώτημα είναι ένα ως πότε…???
Ένα είναι σίγουρο ότι όλοι εμείς είμαστε πλέον αηδιασμένοι με την κατρακύλα που έχει πάρει η χώρα μας τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια.
Είναι φοβερή η σκέψη και μόνο, «του πόσες ευκαιρίες είχε η χώρα μας να δημιουργήσει ένα οικοδόμημα πάνω σε σταθερές βάσεις που να αποτελεί υπόδειγμα αντοχής και αρχιτεκτονικής» και δυστυχώς τις έχασε.
Αλήθεια τι έφταιξε…???
Όλοι μας φταίξαμε …
Μέχρι πριν λίγο καιρό αντιδρούσα ως νέος στην ιδέα ότι οι νέοι άνθρωποι , οι φίλοι μου επέλεγαν σαν στόχο τους και ζούσαν και αγωνιούσαν και περίμεναν διακαώς έναν διορισμό στο ΔΗΜΟΣΙΟ «να πάω να αράξω ….» έλεγαν.
Ίσως τελικά το μοναδικό «όφελος» από αυτή την κρίση να είναι μόνο ότι πλέον και οι νέοι αλλάζουν, φεύγουν από την νοοτροπία που μας είχαν μάθει οι μεταπολεμικές γενεές του βολέματος, τις απραξίας και του ωχαδερφισμού.
Οι νέοι πλέον ψάχνονται, προσπαθούν, σκέφτονται, θέλουν να «επιχειρήσουν».
Εδώ λοιπόν το κράτος οφείλει να είναι δίπλα στους νέους, να ενισχύσει τους νέους και τις νέες, να μας βάλει στην πρώτη γραμμή, να μας δώσει τις δυνατότητες εκείνες και τις προοπτικές να πάμε παρακάτω. Σε αυτό το στόχο οφείλουν όλοι οι φορείς της ελληνικής κοινωνίας να έχουν τις λύσεις να είναι έτοιμοι.
Λέμε και επιθυμούμε όλοι εμείς να γίνει επιτέλους αποκέντρωση από το πολύπαθες κέντρο των Αθηνών στην ελληνική περιφέρεια στα χωριά μας που είναι πέντε παππούδες μόνο και στις πόλεις μας. Πως μπορεί να γίνει αυτό σωστά και με επιτυχία, είναι κάτι που με απασχολεί τον τελευταίο καιρό συναναστρεφόμενος με νέες και νέους, που θέλουν να φύγουν από την Αθήνα και έρθουν στην περιφέρεια και δεν ξέρουν τι να κάνουν γιατί δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός της πολιτείας, να σταθεί δίπλα τους και να τους δώσει δρόμους και εναλλακτικές.
Αρωγή λοιπόν άμεσα στην νεολαία με ενημέρωση και πράξεις.
Επείγον μήνυμα σε όλους αυτή την στιγμή είναι ένα, δεν πρέπει να υπάρχει το αίσθημα του «φόβου» σε κανέναν μας πρέπει να τολμήσουμε όλοι μας να αλλάξουμε την εικόνα, είναι η ώρα για δράση και συνέργεια των κοινωνικών ομάδων και των ιδεών.
Ο «φόβος» δεν ταιριάζει σε εμάς.
Είναι η ώρα να αφήσετε όλοι τη νεολαία να εξελιχθεί να πάρει τα πράγματα στα χέρια της.
Με φθαρμένα υλικά δεν μπορείς να κάνεις επανεκκίνηση.
Ίσως τελικά να είναι η ώρα της γενιάς μας!!
