Παρέμβαση έκανε ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης Νίκος Γόντικας στην ειδική συνεδρίαση του ΠεΣυ Πελοποννήσου της 21ης Νοεμβρίου 2011 με θέμα: «Ο θεσμός της αιρετής Περιφέρειας και ο ρόλος του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου – Ελπίδα για το μέλλον του τόπου μας»Στην τοποθέτησή του, είπε: «Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ...
στην πρώτη συνεδρίαση του ΠεΣυ, μετά τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ που στηρίζει και η Δημοκρατική Συμμαχία της κας Μπακογιάννη, έρχεται ένα τέτοιο θέμα για συζήτηση. Αφορά ένα κορυφαίο ζήτημα για το λαό, που έχει να κάνει με τη μόρφωση και το μέλλον των παιδιών του, αλλά και για το κεφάλαιο που γι’ αυτους η εκπαίδευση είναι ένα από τα σοβαρά πεδία παρέμβασης για τη διαμόρφωση συνειδήσεων αλλά και κερδοφορίας.Έναν τομέα που πολύ πριν τη συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης του κεφαλαίου, που βεβαίως συγκροτήθηκε κάτω από την πίεση της τρόικα και των συμμάχων σε επίπεδο ΕΕ, αλλά και κάτω από το φόβο της άρχουσας τάξης της χώρας για τη δική της εξουσίας και κερδοφορίας, μιας συμμαχίας που από τον Αύγουστο από κοινού τα ίδια κόμματα ψήφισαν και νομοθέτησαν στη Βουλή.
Μια συμμαχία του μαύρου μετώπου που στόχο έχει εκτός των άλλων να τσακίσει το λαϊκό κίνημα που ανασυντάσσεται, που με τη γραμμή της ρήξης και της απειθαρχίας ακυρώνει εν μέρει μέτρα όπως αυτό με το χαράτσι της ΔΕΗ, που απειλεί συνολικότερα το σάπιο σύστημα που υποστηρίζετε.
Και σε αυτή την πορεία κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της πλειοψηφίας του ΠεΣυ πρέπει να αισθάνεστε περήφανοι γιατί πρωτοστατήσατε και πρωτοπορείτε.
Με επικεφαλής τον κ. Περιφερειάρχη συγκροτήσατε εδώ και ένα χρόνο ανάλογο σχήμα με το σημερινό κυβερνητικό σχήμα. Όλο το ΠΑΣΟΚ, όλος ο ΛΑΟΣ, ολίγη ΝΔ.
Στο μαύρο μέτωπο που συγκροτείτε και εκπροσωπείτε μονόδρομος για το λαό είναι η όξυνση της ταξικής πάλης και στο περιεχόμενο και στις μορφές, η συμπόρευση με το ΚΚΕ για την αποδέσμευση από την ΕΕ και την μονομερή διαγραφή του χρέους από τη λαϊκή εξουσία.
Και μην μας ξαναπείτε ότι αυτά είναι κομματικά και δεν έχουν θέση τα κόμματα στο ΠεΣυ, γιατί η ίδια εισήγηση έχει ακέραια τη φιλοσοφία, τη στρατηγική και την πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα στον έκτο στόχο της εισήγησης, ο Στρατηγικός Σχεδιασμός της Περιφέραιας είναι άρρηκτα και διαλεκτικά συνυφασμένος με τις κεντρικές επιλογές της ΕΕ ακόμα και με τις αποφάσεις των Συμβουλίων Κορυφής (βλέπε Ιουλίου Οκτωβρίου) και των παραγωγών εφαρμοστικών πράξεων (βλέπε εφαρμοστικός νόμος του πολυνομοσχεδίου τώρα, νέα δανειακή σύμβαση, κλπ).
Η εισήγηση μέσα από βαρύγδουπες εκφράσεις βάζει όλη τη στρατηγική του κεφαλαίου.
Δύο σχόλια:
Στους στόχους αναφέρεται ότι στόχευση είναι να αντιμετωπιστούν οι ενδοπεριφερειακές ανισότητες και οι διαπεριφερειακές ασυμετρίες. Ισόρροπη ανάπτυξη δεν μπορεί να επιτευχθεί στο συγκεκριμένο κοινονικοοικονομικό σύστημα. Άλλωστε σε κανένα κράτος καπιταλιστικό δεν υπάρχει ισόρροπη ανάπτυξη, ούτε ανάμεσα σε οικονομικούς κλάδους ούτε ανάμεσα σε περιφέρειες. Αντίθετα, έχουμε όξυνση των αντιθέσεων και της ανισομετρίας ανάμεσα στις περιφέρειες και στην ίδια την ΕΕ, όπως καταγράφουν άλλωστε τα ίδια επίσημα κείμενα της ΕΕ. Και δεν μπορεί να υπάρχει ισόρροπη ανάπτυξη, γιατί ακριβώς το κράτος, η ΕΕ, δεν είναι ουδέτερα ταξικοί και επιπλέον τα βασικά εργαλεία ανάπτυξης, δηλαδή τα μέσα παραγωγής δεν βρίσκονται στα χέρια της κοινωνίας αλλά στα χέρια των ιδιωτών. Και αυτοί χωροθετούν τις βιομηχανικές και επιχειρηματικές τους δραστηριότητες όχι με βάση την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι με βάση την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και του εργατικού δυναμικού, αλλά με βάση τη λογική της κερδοφορίας.
Ένα δεύτερο σχόλιο σχετίζεται με το ότι παντού υπάρχει ζήτημα της αναφοράς στην αειφορία της ανάπτυξης, προσπαθώντας να αποκρύψει τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αν ψάχνετε πως δημιουργήθηκε το δημόσιο χρέος, θα βρείτε μέρος του στα τεράστια κονδύλια που δόθηκαν σε επιχειρηματικούς ομίλους στο όνομα της αειφορίας, από την Ε.Ε. και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Έφτασε η καπιταλιστική κρίση και απέδειξε και στην πράξη τα παραμύθια περί καταπολέμησης της φτώχειας και δικαιοσύνης. Και τώρα ετοιμάζετε καινούριο φαγοπότι για να εξασφαλίσετε την αειφορία των καπιταλιστών.
Τι είδους ανάπτυξη θα είναι αυτή, αν δεν τίθεται θέμα ελέγχου των μέσων παραγωγής και ισοκατανομής του πλούτου; Αν δε θιχτεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία και δεν κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια με την οργάνωση πανεθνικού κεντρικού σχεδιασμού; Ακόμα και αν δεν τεθούν παρόμοια ερωτήματα, πώς το κεφάλαιο θα δεχτεί να εισάγει οικολογικά κριτήρια, στο πλαίσιο μιας αναπτυξιακής διαδικασίας, η οποία είναι προσανατολισμένη στο κέρδος;
Ουσιαστικά με την εισήγηση που κατατίθεται σήμερα, γίνεται προσπάθεια να πάρει σάρκα και όλο το πλέγμα της αντιλαϊκής στρατηγικής της Ε.Ε. και της κυβέρνησης του Μαύρου Μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ που καλύτερος εκφραστής και θιασώτης από τον κ Τατούλη δεν υπάρχει. Η ουσία και αυτής της πρότασης είναι ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, η συγκέντρωση κεφαλαίων σε λίγα χέρια. Και σε αυτή την κατεύθυνση σχεδιάζεται ο πλήρης έλεγχος της ανώτατης εκπαίδευσης και της έρευνας από μονοπωλιακούς ομίλους.
Η εισηγητική πρόταση είναι εφαρμογή του νέου νόμου-εκτρώματος που ψηφίστηκε πριν λίγους μήνες στη βουλή, με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, με την ουσιαστική στήριξη της ΝΔ. Με την υπουργό Παιδείας να δηλώνει ότι οραματίζεται ένα πανεπιστήμιο, το οποίο θα διοικούν εφοπλιστές και εκπρόσωποι της αγοράς.
Ο νόμος αυτός οδηγεί στη διάλυση των σπουδών, σε πτυχία πολλαπλών ταχυτήτων και στο σύνολό τους υποβαθμισμένα σε σχέση με τα σημερινά, αφού γκρεμίζονται η συνοχή και οι αρχές της κάθε επιστήμης στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οδηγεί σε εμβάθυνση της επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων, κατάργηση του ασύλου και αντιδραστικές αλλαγές στη διοίκηση. Βάζει ταφόπλακα στην όποια Δημόσια και Δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση.
Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί, ενισχύεται ο αυταρχισμός μέσα στα πανεπιστήμια, στο όνομα δήθεν της καταπολέμησης της διαφθοράς. Οι όποιες δημοκρατικές διαδικασίες και ελευθερίες υπήρχαν, συρρικνώνονται απελπιστικά, χρησιμοποιώντας, πέραν της διαφθοράς, και το πρόσχημα της καταπολέμησης της κομματικοποίησης», ότι «η σιδερένια φτέρνα» των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων είναι αδίστακτη. Καταργούν το άσυλο. Θέλουν, όπως λένε, να απομακρυνθεί το άσυλο από "το μοντέλο του χωροταξικού ορισμού", για να μπορεί να εισβάλλει η αστυνομία στα ιδρύματα.
Το πανεπιστήμιο στο οποίο στοχεύει η κυβέρνηση είναι κάθε ίδρυμα να έχει τις δικές του "αρχές", αφού θα λειτουργεί σαν μια ξεχωριστή επιχείρηση με έσοδα, έξοδα, επενδύσεις. Σχεδόν όλα θα καθορίζονται στον "οργανισμό" και τον "εσωτερικό κανονισμό σπουδών". Επιπρόσθετα τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ θα διοικούνται από τα Συμβούλια τα οποία θα λειτουργούν περίπου σαν ΔΣ μιας Α.Ε., αφού θα έχουν την ευθύνη για τη διοίκηση της επιχείρησης». Στο πλαίσιο αυτό η «κρατική χρηματοδότηση θα δίνεται με βάση την "ανταγωνιστικότητα" του ιδρύματος. Τα ιδρύματα θα καταρτίζουν ανά τετραετία ένα... "μπίζνες πλαν" για τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους.
Από αυτή την άποψη, όλη η εισηγητική πρόταση είναι στολισμένη με βαρύγδουπες φράσεις και «ξύλινη γλώσσα» για να κρύψει την ουσία. Επί της ουσίας η Περιφέρεια αναλαμβάνει το συντονισμό και την οργάνωση του μεγάλου «πλιάτσικου» από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αναθέτει στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου το ρόλο του στυλοβάτη για να προχωρήσει το «πλιάτσικο» της καπιταλιστικής επέλασης.
Και όχι μόνο αυτό. αναθέτει στο πανεπιστήμιο να οργανώσει όλα αυτά τα προγράμματα της Ε.Ε. για την κατάρτιση , την ανασφάλιστη εργασία, την τσάμπα επιστημονική στήριξη όλων των σχεδιασμών διάφορων επιχειρηματικών ομίλων. Επιπλέον γεννούνται σοβαρά ερωτήματα, για το ποιός θα είναι ο κάτοχος ερευνών που συνδέονται με το φυσικό πλούτο της περιοχής μας και την ασφάλεια της χώρας.
Λοιπόν για να είμαστε καθαροί, ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε οι αγρότες και οι μικρομεσαίοι, ούτε οι φοιτητές, έχουν να κερδίσουν τίποτα. Αντίθετα, πρέπει να βρει την καθολική αντίδραση η πρόταση της Περιφέρειας και να εμποδιστεί η εφαρμογή της.
Και κάτι ακόμα είναι προκλητικό, να παίρνονται τέτοιου είδους αποφάσεις, όταν χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες μαζί με τους γονείς τους αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά. Αντιμετωπίζουν την ανυπαρξία δωρεάν συγγραμμάτων. Στο ΤΕΙ της Καλαμάτας πετάνε σπουδαστές έξω από την Εστία γιατί δεν έχουν να πληρώσουν. Σε άλλες πόλεις δεν υπάρχουν καν εστίες, υποδομές για δωρεάν σίτιση και στέγαση.
Το ζήτημα τίθεται ως εξής: επιστήμη, ερεύνα, ΑΕΙ-ΤΕΙ στην υπηρεσία του λαού και της εξουσίας του ή παραμάγαζα και εμπόριο για τις ανάγκες των μονοπωλίων που θα ερευνούν για παράδειγμα...για της θρεπτικές αξίες της Κόκα-κόλα κερδίζοντας μπόλικο παραδάκι;»
