«Έθνη και λαοί συμπεριφέρονται συνετά, αφού εξαντλήσουν όλες τις άλλες δυνατότητες» Abba Eban τ. υπ. Εξωτερικών (1966 – 1974) του Ισραήλ Του Μάκη Πατσιόγιαννη
Γεωπόνου – τ.μέλους της Κ.Ε. της Ν.Δ.
epatsio@hol.gr, lykayges.blogspot.com
Είναι φανερό πλέον ότι «Τρόϊκα» και το πολιτικό σύστημα, οδηγούν τη χώρα μας σε μία βίαιη απαξίωση. Σε μία τεράστια εσωτερική υποτίμηση και εθνική υποτέλεια, που όμοιά της θα συναντήσουμε στην πτώχευση του 1843, που μας υποχρέωσε να δεχθούμε και τότε ένα πανομοιότυπο μνημόνιο εξαθλιώσεως και υποταγή της χώρας στην τριεθνή επιτροπεία των δανειστών (Αγγλίας, Γαλλίας Ρωσίας), με αποτέλεσμα το ξέσπασμα της επαναστάσεως Καλλέργη της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που έφερε το Σύνταγμα στη πατρίδα μας. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Στο χρόνο που κύλησε από τότε, η ιστορία δυστυχώς επαναλαμβάνεται, με μικρότερους ή μεγαλύτερους χρονικούς κύκλους, μέχρι σήμερα.
Φθάνει όμως η επιμονή της ιστορίας με τις επαναλήψεις της να μας διδάξει, όταν δεν έχει συνετίσει τόσες και τόσες γενιές; Δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται δεν αρκεί και θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται «έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων ή» (όσο η φύσις των ανθρώπων παραμένει η ίδια) όπως μας διδάσκει ο Θουκυδίδης(ΙΙΙ, 82).
Από πού λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουμε για να επιμηκύνουμε τουλάχιστον το κύκλο επαναλήψεώς της; Η συναίσθηση της αξιοπρέπειας, της περηφάνιας και της φιλοτιμίας μας, μας οδηγεί στο μονόδρομο της επανιδρύσεως του κράτους.
Τώρα που ‘το σίδερο είναι πυρωμένο’ από την αγανάκτηση και την οργή για την εθνική κατάντια, είναι η ώρα για τις μεγάλες αποφάσεις, που υπερβαίνουν κόμματα και παρατάξεις, πολιτικούς και πολιτικές, νοοτροπίες και κεκτημένα. Είναι η ώρα του Λαού. Είναι η ώρα που θα πέσει στη πυρά ο μυθικός Φοίνικας της παρακμής, για να αναγεννηθεί και πάλι μέσα από τις στάχτες του! Σε μια αιώνια καθαρτήρια επιστροφή και αναγέννηση του έθνους. Μια αναγέννηση, η οποία θα έπρεπε να είχε συντελεσθεί μαζί με την επανάσταση του 1821, αλλά δυστυχώς βάλτωσε στα βιώματα του ‘ραγιά’, απ’ τα οποία δεν μπορούμε ακόμα να απαλλαγούμε.
Εδώ που φθάσαμε δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Το ποτήρι ξεχείλισε η απόφαση περί δημοψηφίσματος που διέσυρε τη χώρα και την οδήγησε στη μαύρη νύχτα των Καννών, η αθλιότητα του ΠΑΣΟΚ με το θέατρο που παίχτηκε στη βουλή κατά την διαρκεια της ψήφου εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση, που ξαναζωντάνεψε το πολιτικό ‘ζόμπι’, αλλά και αυτά που διαδραματίσθηκαν με τις κινήσεις τακτικισμού του πολιτικού κατεστημένου για το σχηματισμό της ήδη υπονομευμένης κυβερνήσεως Παπαδήμου, το πολυάριθμον της οποίας προδήλως προδίδει την υποκρισία και τις προθέσεις των «συνεργαζομένων» κομμάτων.
Όλα τα ανωτέρω δημιουργούν την πεποίθηση ότι το πολιτικό σύστημα κονταροχτυπιέται και αναδιπλώνεται μόνον και μόνον για να διαφυλάξει τα στενά προσωπικά και κομματικά του συμφέροντα, αδιαφορώντας για τη πορεία του εθνικού σκάφους.
Αυτή η τόσο ραγδαία κατάρρευση του συνόλου πολιτικού συστήματος στη συνείδηση του λαού, επιταχύνει τις εξελίξεις για την μεγάλη γέννα της εθνικής ανασυντάξεως.
Ο μεγάλος Άγγλος πολιτικός Λοϋδ Τζώρτζ έλεγε: «Μη φοβάσαι να κάνεις το μεγάλο βήμα όταν χρειάζεται. Δεν μπορείς να διασχίσεις ένα χάσμα με μικρά βηματάκια».
Όταν πρόκειται για την σωτηρία και το μέλλον του Έθνους δεν μπορεί να υπάρχουν δισταγμοί ούτε προφάσεις εμποδίων στο βηματισμό. Διότι όπως συμβουλεύει η Αγγλίδα συγγραφέας Hannah More «εμπόδια είναι όλα εκείνα που βλέπεις όταν πάρεις τα μάτια σου απ' το στόχο».
Οι υγιείς δυνάμεις του Έθνους, αυτοί που έχουν αίσθηση πατρίδος, δεν επιτρέπεται να κωφεύουν και να αδρανούν. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε τη σωτηρία μας, από το ίδιο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στο χείλος του γκρεμού και μάλιστα με τα ίδια εργαλεία της παρακμής που μας έφεραν στη χρεοκοπία. Δεν είναι ίδια τα εργαλεία της κατατρακύλας και της δημιουργίας.
Το πρόβλημα εξόδου από την κρίση δεν είναι πρόβλημα οικονομικής συνταγής ή αλλαγής κυβερνήσεως, αλλά ολικής ανατροπής του σάπιου πολιτικού συστήματος της συναλλαγής. Του ‘πελατειακού’ συστήματος που ενδιαφέρεται μόνο και μόνο για την επανεκλογή και αναπαραγωγή του, θυσιάζοντας τα πάντα ακόμα και το μέλλον της πατρίδος.
Έφθασε η ώρα να κάνουμε το μεγάλο βήμα. Όλα πρέπει να αλλάξουν, όλα πρέπει να γκρεμιστούν και να γίνουν από την αρχή. Ακόμη και μέσα σε μία βραδιά, αν αυτό χρειαστεί. Η κρισιμότητα των στιγμών επιβάλλει να απαιτήσουμε από το σάπιο πολιτικό σύστημα που μας κυβερνά, την συντεταγμένη παράδοση της εξουσίας εδώ και τώρα σε μία κυβέρνηση προσωπικοτήτων, με ήθος, αποδεδειγμένες ικανότητες και ανυστερόβουλο πατριωτισμό, πριν το επιβάλλουν άτακτα τα ‘τάγματα εφόδου’ των εξεγερμένων, με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας. Σε μία οιονεί δημοκρατική κυβέρνηση, όπως αυτή που προέκυψε στη μεταπολίτευση του 1974. Μια κυβέρνηση με έκτακτες εξουσίες, η οποία θα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του Έθνους, λειτουργώντας υπέρ αυτού και θα κυβερνά με συντακτικές πράξεις, παραμένοντας για όσο χρόνο χρειασθεί, για να επαναφέρει το σκάφος της πατρίδος στη σωστή κατεύθυνση και να το οδηγήσει στο δρόμο της σωτηρίας, της ανακάμψεως και της προόδου.
Μια κυβέρνηση που θα φέρει επανάσταση στη διακυβέρνηση της χώρας, θα αποδώσει τις ευθύνες, φέρνοντας ενώπιον της δικαιοσύνης τους ‘Μαυρογιαλούρους’ της πολιτικής και τα «λαμόγια’ της διαπλοκής και θα βάλει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορικής παρακμής το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς και του εθνικού ξεπεσμού.
Μια κυβέρνηση, τέλος, απελευθερωμένη απ’ το πολιτικό κόστος, για να λάβει άμεσα τα απαραίτητα οικονομικά μέτρα και να θωρακίσει την κοινωνία με θεσμούς που θα κτισθούν από την αρχή, μέσω ενός πραγματικά νέου Συντάγματος, το οποίο θα διαμορφωθεί με τη ευρεία συμμετοχή των πολιτών και θα επικυρωθεί με καθολικό δημοψήφισμα. Ενός Συντάγματος που θα λύσει οριστικά το πολιτειακό μας πρόβλημα, θα επαναπροσδιορίσει τον τρόπο οργανώσεως των κομμάτων και εκλογής των πάσης φύσεως αιρετών, θα επανιδρύσει τη διοίκηση και θα φέρει στο προσκήνιο της πολιτικής με εκλογές την ‘αφρόκρεμα’ του Έθνους. Ανθρώπους με ιδανικά, αρχές, ικανότητες και μεγαλείο, χωρίς εξαρτήσεις και δουλείες, που σήμερα αηδιασμένοι αποστασιοποιούνται της πολιτικής.
Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν Έθνος και σαν λαός, μέσα στο διεθνές αλλά και το γειτονικό μας περιβάλλον. Η αποκατάσταση της λαβωμένης τιμής της Χώρας ας γίνει αυτοσκοπός μας. Η όποια καθυστέρηση θα πληρωθεί ακριβά. Και οικονομικά και εθνικά.
Τους δισταγμούς και τους φόβους μας αυτή τη δύσκολη για το Έθνος περίοδο, δεν πρόκειται να συγχωρήσει η ιστορία, αλλά και οι γενιές που έρχονται. Η συμβουλή του Θεοδ. Ρούσβελτ(26ου προέδρου ΗΠΑ) ας είναι ο οδηγός μας. «Όταν είναι να αποφασίσεις, το καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις το σωστό. Το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις λάθος. Το χειρότερο είναι να μην κάνεις τίποτα», επιτρέποντας στο φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου, θα συμπληρώσουμε εμείς. Και δώ θα πρέπει να συναισθανθούμε ότι το σωστό, στο σημερινό πολιτικό χρόνο που διανύουμε, ταυτίζεται με τη σωτηρία της Έθνους. Οι όποιες θυσίες μας αξίζουν το διακύβευμα.
Ο θεός σώζοι την Ελλάδα. Έρρωσθε. Έσσεται ήμαρ!
Τρίπολις 12-11-11
