Ανατροπές... για το καλό του χωριού μας

Γράφει ο Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος για το Ψάρι Ηραίας

Από το www.opsarion.gr

Κοιτάζω το χωριό και το μυαλό γυρίζει σαν αστραπή πίσω είκοσι και τριάντα χρόνια, αλλά ακόμα και δέκα και πέντε. Και αντικρίζω ακριβώς ...
ότι και σήμερα. Τίποτα δεν άλλαξε σε τούτο το χωριό, σκέφτομαι, ο χρόνος δεν το άγγιξε, η εικόνα του δεν αλλοιώθηκε -  μόνο έξω από το χωριό οι χέρσοι τόποι φούντωσαν και έγιναν δύσβατο πουρναρόδασος.
Μέσα στον οικισμό κυρίαρχο στοιχείο η άσφαλτος και το τσιμέντο του δίνουν μια στιβαρότητα, δεν ταιριάζει σε εμάς ο καλλωπισμός, το πλακόστρωτο, η απλότητα. Και «ευτυχήσαμε», και όλες μας οι τοπικές διοικήσεις έριξαν μεγάλο βάρος στην τσιμεντοποίηση του χωριού μας. Όταν έφυγε το παλιό καθεστώς και μας επέβαλαν τον «Καποδίστρια» μια ελπίδα αχνοφάνηκε μα με την πάροδο των χρόνων και της δωδεκαετούς θητείας του, ούτε μια πέτρα δεν μπήκε στο χωριό μας, να ειδούμε τέλος πάντων πως είναι. Άχρηστοι οι διατελέσαντες πρόεδροι, άχρηστος φυσικά και ο δήμαρχος μας που φεύ! το χωριό μας τον στήριζε και του έδινε μεγάλες πλειοψηφίες. Κοιτούσαν την ψήφο και έμεναν σε αυτή.
Έφυγε ο αποτυχημένος «Καποδίστριας» και έφτασε ο αρχιτέκτων «Καλλικράτης» να χτίσει, ή μάλλον να συνεχίσει την προγενέστερη δημοτική ανυπαρξία. Και το χωριό μας 14 χρόνια τώρα βιώνει μια άνευ λόγου και αιτίας εγκατάλειψη. Η νέα δημοτική αρχή, έχει αρχίσει ένα μαραθώνιο μελετών και απευθείας αναθέσεων που έχει ξεπεράσει κατά πολύ τη προηγούμενη δημ. αρχή που αρχίζουμε πλέον και αναπολούμε!
Ερημία παντού, και ειδικότερα στο χωριό μας που το αφήσαμε σε χέρια αδιάφορα να το διαφεντέψουν. «Να μαζευτούμε εμείς οι προύχοντες του χωριού να δούμε τι θα κάνουμε», άκουσα το καλοκαίρι στο χωριό το λόγο τούτο από το στόμα μιάς συγχωριανής και μου σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής μου (και είναι και λιγοστές!). Αυτά μας έφαγαν, από τη μία οι «προύχοντες», από την άλλη οι διαχωριστικές γραμμές «πάνω και κάτω χωριό» και βέβαια ο κατάλογος μπορεί να μακρύνει αλλά τον σταματώ εδώ, γιατί θλιβερή είναι η διαπίστωση να μένουμε στα παλιά τη στιγμή που έχουμε υποχρέωση να κοιτάξουμε τα μελλούμενα.
Τα μελλούμενα όμως στο χωριό μας και γενικότερα στο τόπο μας δεν μπορούν να τα φέρουν όλοι αυτοί που κάθονται  με τον άλφα ή βήτα τρόπο στο σβέρκο μας για δεκαετίες. Τα αποστήματα πρέπει να τα κόψουμε και να πορευθούμε με πρόσωπο καθαρό, φρέσκο, νεανικό. Και είναι πιστεύω υποχρέωση όλων μας να δούμε, ή μάλλον να δώσουμε χώρο σε ανθρώπους νέους, αμόλυντους από πληγές παλιές, που θέλουν, που έχουν τα προσόντα και τα εφόδια εκείνα ώστε να ξεπεράσουμε τα «εγώ» μας και να πάμε στα «εμείς».
Σε όλα τα χωριά δημιουργούνται κινήσεις από νέους ανθρώπους, που δεν θέλουν άλλη κομματοκρατία στη ζωή τους, που δεν νοιάζονται για τις θλιβερές πελατειακές σχέσεις που έφτιαξε το σάπιο κατεστημένο και αναζητούν ένα άλλο τρόπο ζωής, περισσότερο ανθρώπινο και δημιουργικό. Ας μην μείνει πίσω το δικό μας χωριό. Τόσους νέους ανθρώπους έχουμε, όταν μιλάμε για το μέλλον, τι εννοούμε; Να τους έχουμε μόνο για την ψήφο;
Ανατροπές χρειάζεται η ζωή μας. Και εκείνοι που μπορούν να τις κάνουν είναι μονάχα οι νέοι άνθρωποι, αυτοί δηλαδή που είναι πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι. Εκτός και αν πιστεύουμε ότι την πρόοδο στο χωριό μας θα την φέρουν οι φίλοι και οι συγγενείς μας των 70 και 80 χρόνων. Δεν είναι κακό να βάζει ο κάθε άνθρωπος ένα όριο στα πράγματα. Και όπως αυτά είναι σήμερα διαμορφωμένα, στο χωριό μας οφείλει να πάρει τα ηνία στην πρόοδό του η γενιά των 30 κ 40 χρόνων.